هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک فضای سیاسی جدید روی مطبوعات است . این تحقیق به روش تحلیل محتوا صورت گرفته و جامعه آماری آن از سال 1373 تا 1379 برای روزنامه خبر جنوب و از سال 1375 تا 1377 برای روزنامه عصر بوده است . چهارچوب نظری این تحقیق ترکیبی از نظریه کابریل آلموند و لوسین پای بوده است . تجزیه و تحلیل اطلاعات جهت آزمون فرضیات به دو شیوه تحلیل دو متغیره و چند متغیره صورت گرفته است و نتایج تحقیق به صورت زیر می باشد. کل محتوای روزنامه عصر بعد از دوم خرداد چهره دموکراتیک تری به خود گرفته است در حالیکه روزنامه خبر جنوب بعد از دوم خرداد به اشاعه مفاهیم غیر دموکراتیک روی آورده است . سر مقاله های روزنامه عصر قبل از دوم خرداد نسبت به سر مقاله های خبر جنوب مفاهیم غیردموکراتیک بیشتری را اشاعه کرده است . از اینرو، قبل از دوم خرداد بین سرمقاله های ایندو روزنامه و تیترها تعارض وجود داشته ولی بعد از دوم خرداد این تعارض کاهش یافته است . نهاد مذهبی در زمینه ترویج برخی مفاهیم چون تنش زدائی و ایدئولوژی گرائی بعد از دوم خرداد تحت تاثیر سیاست نهاد اجرائی نبوده است . در زمینه ترویج مفاهیم تنش زدائی و تکثرگرائی تلاش نهاد اجرائی بیشتر از تمام نهادها بوده است ، نهاد اجرائی و قانونگذار بانی فضای نسبتا باز سیاسی بعد از دوم خرداد بوده اند در حالیکه، نهاد مذهبی و قضائی بصورت مستقیم (با ترویج مفاهیم دموکراتیک ) نقشی در این زمینه نداشته اند. نتیجه کلی اینکه اولا، در بوجود آمدن فضای سیاسی بعد از دوم خرداد همه نهادها تلاش یکسانی نداشته از اینرو، برخی از آنها در شکل گیری چنین فضائی چندان تاثیر نداشته اند. ثانیا، فضای سیاسی جدید تاثیر متفاوتی روی محتوای ایندو روزنامه داشته ولی عکس آن صادق نیست .