سقط جنین یکی از مهمترین عوامل کاهش تعداد بره به ازای هر میش (که درآمد اصلی دامداران است) می باشد. علاوه بر خسارات مالی، سقط جنین از جنبه سلامت عمومی نیز حایز اهمیت است. هدف از این تحقیق تشخیص عوامل باکتریایی سقط جنین بود. نمونه سواب های واژینال از 217 میش افشاری (129 نمونه از میش هایی که سقط کرده بودند، سه نمونه از میش های با بره ناقص یا فلج و 85 نمونه از میش-هایی که بره سالم به دنیا آورده بودند) در اطراف استان زنجان به منظور تشخیص عوامل باکتریایی با استفاده از pcr، جمع آوری شد. سواب ها به منظور تعیین dna باکتری های کوکسیلا بورنتی، کلامیدوفیلا آبورتوس، سالمونلا انتریکا، یرسینیا انتروکولیتیکا، کمپیلوباکتر فتوس، بروسلا اویس و لپتوسپیرا اینتروگانس به وسیله pcr، مورد آزمون قرار گرفتند. از این باکتری ها فقط قطعه dna مورد انتظار (bp 266) مربوط به کمپیلو باکتر در 68 مورد از 131 نمونه گرفته شده از میش های سقط کرده و با بره ناقص مشاهده گردید (9/51 درصد). همچنین 20 مورد از 85 نمونه دام هایی که بره های سالم بدنیا آورده بودند دارای نتایج pcr مثبت بودند (52/23 درصد). نتایج نشان داد که وجود این باکتری در میش های سقط کرده به مراتب بالاتر از گروه دارای بره های سالم بوده است و این تفاوت از لحاظ آماری نیز معنی دار و دارایodds ratio 3 (01/0 p<) بود. به احتمال زیاد شیوع سقط جنین در این دام ها ناشی از آلودگی با کمپیلوباکتر بوده است. نتایج مربوط به الایزای رقابتی برای تشخیص ویروس زبان آبی در همه 20 نمونه سرم ارسال شده (از منطقه طارم که نتیجه مثبتی برای کمپیلوباکتر نداشتند) به دامپزشکی نیز مثبت بود ولی هر 12 نمونه ارسالی به منظور تست رزبنگال بروسلوز منفی بودند. که این نتایج مطابق با نتایج pcr برای بروسلوز بود. به هرحال برای اطمینان از نتایج الایزای رقابتی بهتر است که برای ویروس زبان آبی نیز پرایمر طراحی شده و آزمون pcr با استفاده از پرایمرهای اختصاصی آن انجام گردد. همانطور که در کشورهای دیگر کمپیلوباکتریوز یکی از مهمترین عوامل سقط جنین می باشد در ایران نیز این بیماری می تواند خسارات اقتصادی و جانی زیادی را به دنبال داشته باشد بنابراین نیاز است اقدامات مناسب در این زمینه انجام گیرد.