تنش خشکی از مهم ترین عوامل محیطی کاهش رشد و عملکرد بسیاری از گیاهان زراعی محسوب می شود. در طی بروز تنش خشکی به علت بالا رفتن غلظت املاح محلول در محیط ریشه از جذب عناصر غذایی بخصوص عناصر کم مصرف تا حد زیادی کاسته می شود. بدین منظور این مطالعه با هدف بررسی بر هم کنش تنش خشکی و محلول پاشی عناصر روی و بور بر عملکرد کمی، کیفی و برخی خصوصیات فیزیولوژیک کنجد (sesamum indicum l ( در منطقه زرقان استان فارس در تابستان 1392 اجرا گردید. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل سطوح تنش خشکی به صورت آبیاری پس از 75، 110 و 145 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر و عامل فرعی شامل محلول پاشی آب آبیاری، سولفات روی، اسید بوریک و کاربرد توام سولفات روی و اسید بوریک بودند.