جنگلها برای بشر ارزش اقتصادی، اکولوژیک و زیست محیطی دارد و امروزه عدم بهره برداری از جنگل غیرممکن بنظر می رسد ولی این بهره برداریها باید به صورت اصولی و سازمان یافته و با نظارت اداره کل منابع طبیعی انجام گیرد و همپای آن جنگلداری و احیاء جنگل به صورت علمی و اصولی صورت گیرد. آزمایشات مختلف ثابت کرده است که کشت دانه بعضی از درختان جنگلی در خاکهای فاقد قارچهای همزیست با این گیاهان (میکوریز) موفقیت آمیز نبوده است و در چنین شرایطی پس از اضافه کردن مقدار کمی خاک حاوی قارچهای میکوریزی دانه ها و یا قلمه ها بخوبی رشد کرده اند. اکنون بخوبی پذیرفته شده است که میکوریز می تواند در تثبیت پوشش گیاهی در محیط زیستهای بهم خورده فوق العاده حائز اهمیت باشد و آلودگی میکوریزی سبب بهبود وضعیت غذایی گیاهان، افزایش مقاومت در مقابل تنشهای محیطی و بیماریهای گیاهی می گردد و بدین طریق در شادابی و بقا گیاه میزبان موثر می باشد. مناسبترین گیاهان و قارچهای همزیست برای شرایط اکولوژیک خاص ، گونه های بومی همان منطقه می باشند. در این پروژه به بررسی فلورمیکوریزی درختان جنگلی بخشی از جنگلهای شمال کشور کوشش بعمل آمده است . از نتایج این پژوهش بر می آید که خاک جنگل در این منطقه واجد دو نوع قارچ میکوریزی اکتوتروف و اندوتروف می باشد. ریشه های درختان غالب و مهم منطقه (افرا، انجیلی، بلوط، توسکا، ممرز) از لحاظ آلودگی و درصد آلودگی مورد بررسی قرار گرفتند که ریشه درختان انجیلی، توسکا، بلوط و ممرز واجد اکتومیکوریز و ریشه درختان افرا واجد اکتندومیکوریز بودند. مسیلیومهای قارچهای مذکور در شرایط آزمایشگاهی از ریشه ها استخراج و تفکیک شدند. خاک منطقه ریزوسفر درختان جنگلی تراکم نسبتا بالایی از هاگهای اندومیکوریزی را نشان می دهد. 4 گونه قارچ اندومیکوریزی g.tenebrosum, g.macrocarpum, g.geosporum, glomus fasciculatum شناسایی گردیدند. شرایط خاکی (ادافیکی) حاکم بر منطقه از جمله ph و بافت و رطوبت خاک و جمعیت هاگها در دو فصل بهار و پاییز مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص گردید که شرایط خاکی مساعد برای همزیستی و رشد قارچهای همزیست در منطقه حاکم می باشد و خاکهای رسی بیشتر مناسب اکتوتروف ها و خاکهای شنی مناسب اندوفیت ها می باشد.