چکیده ندارد.

مقدمه : زخم فشاری ناحیه متمرکزی از نکروز بافتی است که هنگامیکه بافت نرم بین یک برجستگی استخوانی و یک سطح خارجی به مدت طولانی تحت فشار قرار می گیرد ایجاد می شود. از میان عوامل موثر بر بروز زخم بستر، نقش عوامل تغذیه ای در این زمینه از جمله مواردی است که بسیار مورد توجه پزشکان و محققان می باشد. با توجه به لزوم بررسی نقش فاکتورهای تغذیه ای بر بروز زخم بستر، در این مطالعه به بررسی ارتباط میان سطح سرمی آلبومین و ترانسفرین بر بروز زخم بستر در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه پرداختیم.مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع تحلیلی-مقطعی میباشد 54 نفر از بیماران بستری در icu بیمارستان های آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی تهران طی سالهای 89-88 انتخاب شدند. بیماران در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول (مورد) شامل بیماران مبتلا به زخم بستر بوده و گروه دوم بعنوان گروه کنترل فاقد زخم بستر بودند. وضعیت تغذیه ای بیماران از طریق بررسی سطح سرمی ترانسفرین و آلبومین در تمامی بیماران دو گروه بصورت هفتگی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 صورت گرفت. نتایج : سطح سرمی آلبومین در مبتلایان به زخم بستر در 7 مورد معادل 9/25% پایین و در 20 مورد معادل 1/74% طبیعی و در بیماران فاقد زخم بستر در 3 مورد معادل 1/11% پایین و در 24 مورد معادل 9/88% طبیعی بود که اختلاف آماری معنی داری با p=0.001 در این زمینه میان دو گروه وجود داشت. سطح سرمی ترانسفرین در بیماران مبتلا به زخم بستر در 9 مورد معادل 3/33% پایین و در 18 مورد معادل 7/66% طبیعی و در بیماران فاقد زخم بستر در 4 مورد معادل 8/14% پایین و در 23 مورد معادل 2/85% طبیعی بود که اختلاف معنی داری به لحاظ آماری میان دو گروه در این زمینه وجود داشت. (p=0.001)بحث: بهبود شرایط تغذیه ای بیماران و افزایش میزان پروتیین های موجود در رژیم غذایی، می توان تا حدی از بروز زخم بستر در آنها پیشگیری نموده و نیز به بهبود زخم بستر در بیماران مبتلا کمک نمود.

مقدمه : در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی و مقایسه دوزهای 1 میلی گرم و 5 میلی گرم اپی نفرین در بازگرداندن فعالیت مکانیکال قلب و گردش خون خود به خودی در احیای قلبی ریوی بیماران بپردازیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور میباشد 100 بیمار تحت احیای قلبی-ریوی (cpr) در بیمارستان امیرالمومنین(ع) تهران طی سالهای 90-89 بررسی شدند. بیماران بطور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. در گروه اول ( 50 نفر ) طی احیای قلبی-ریوی mg 1 اپی نفرین وریدی و در گروه دوم ( 50 نفر ) mg 5 اپی نفرین وریدی تزریق گردید. در تمامی بیماران برقراری گردش خون خود به خودی و نتایج حاصل از cpr بررسی گردید و نتایج در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 انجام شد. نتایج : میانگین سنی کل بیماران 73/65 سال با انحراف معیار 6/14 سال بود. 64 نفر معادل 64% مذکر و 36 نفر معادل 36% مونث بودند. در بررسی نتایج حاصل از cpr مشخص شد که از میان 100 مورد احیای قلبی-ریوی، 87 مورد معادل 87% منجر به فوت شده و 13 مورد معادل 13% نیز زنده ماندند.احیای قلبی-ریوی موفق در بیماران دریافت کننده اپی نفرین به میزان mg 1 برابر با 4 مورد بود و در بیماران دریافت کننده اپی نفرین به میزان mg 5 در 9 بیمار مشاهده شد که اختلاف آماری معنی داری در این زمینه میان دو گروه بیماران وجود داشت. (p=0.001) بحث: اپی نفرین دارویی وازوپرسیو وابسته به دوز بوده و استفاده از دوز بالای آن( 5 میلی گرم ) در مقایسه با دوز معمول ( 1 میلی گرم ) بطور معنی داری منجر به افزایش بیشتر برقراری گردش خون خود به خودی بیماران و فعالیت مکانیکال قلب طی احیای قلبی-ریوی می گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.