هدف از این پژوهش، تعیین احتیاجات لیزین بر اساس قابلیت گوارش پذیری در دوره آغازین بلدرچین ژاپنی بود. سطوح درجه بندی شده نمک، جوش شیرین و ال- لیزین هیدروکلراید در ازای حذف همان مقدار نشاسته ذرت به جیره پایه اضافه شد تا سطوح مختلف لیزین قابل گوارش (75/0، 87/0، 99/0، 11/1، 23/1 و 35/1 درصد جیره) بدست آید. در پایان آزمایش، عملکرد و ترکیبات لاشه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطوح لیزین قابل گوارش بر افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و وزن گوشت سینه اثر معنی داری (05/0>p) داشت. از روش های مدل سازی خط شکسته خطی و خط شکسته درجه دو بر اساس نقطه شکست برای تعیین میزان نیاز لیزین قابل گوارش استفاده گردید. بر اساس خط شکسته خطی، نقطه شکست برای افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و وزن ماهیچه سینه به ترتیب 99/0، 99/0 و 04/1 درصد و بر اساس خط شکسته درجه دو نقطه شکست مقادیر 11/1، 04/1 و 15/1 درصد لیزین قابل گوارش جیره به ترتیب برای افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و وزن ماهیچه سینه بود. همچنین، تعیین میزان احتیاجات لیزین قابل گوارش در جیره متأثر از شیوه های آماری مدل سازی و پاسخ های عملکردی می باشد.