در حال حاضر بخش کمی از خشکی زمین بصورت زمینهای زراعی مورد استفاده قرا میگیرد که یکی از عوامل عمده این امر مساله شوری است . در کشور ما نیز این موضوع حائز اهمیت است زیرا قسمت اعظم خاک کشور ما دچار شوری است و دامنه ا شوری در حال توسعه است . در اراضی شور مضرترین یون موجود در محیط ریشه گیاهان غالبا" یون سدیم است ، از طرفی امکان اینکه بتوان در آینده نزدیک با استفاده از طرق تکنولوژیک با مساله شوری مقابله نموده ضعیف بنظر میرسد، لذا بیشتر، جنبه های فیزیولوژیک مقابله با شوری مورد توجه است . یکی از مهمترین اثرات تنظیم کننده های رشد گیاهی ازقبیل اکسین و جیبرلیک اسید و همچنین یکی از ممانعت کننده های رشد گیاهی بنام فسفون .دی) phosphon - d (بر جذب و انتقال یونها در گیاه جو hordeum vulgare مورد مطالعه قرار گرفته است . انتخاب این گیاه بر این اساس بوده است که مقاومترین گیاه زراعی است بعلاوه گزارشهائی مبنی بر وجود یک پمپ قوی در غشاءسلولهای لایه آندودرم ریشه این گیاه موجود است که بوسیله این پمپ و با استفاده از انرژی هیدرولیز atp مقدار زیادی از یونهای سدیم را بطرف محیط دفع میکند و با پیشگیری از ورود سدیم به قسمتهای فوقانی گیاه تا حدی با صدمات شوری مقابله میکند .) nassery h. and baker d.a. 1972 a . (بمنظور مقایسه و نتیجه گیری، تعدادی آزمایش نیز روی یک گیاه حساس (لوبیا)) phaseolus vulgaris (انجام گرفته است . امکان افزایش مقاومت گیاهان در برابر شوری بوسیله فسفون . دی . در ایران برای نخستین بار در این تحقیق بررسی شده است . نتایج نشان میدهد که اکسین و جیبرلیک اسید نقش قابل توجهی در افزایش مقاومت این گیاهان ندارند. فسفون . دی . که یکی از ممانعت کننده های مصنوعی رشد گیاهان) synthetic plant growth inhibitors (است با افزوده شدن به محیط ریشه و یا بصورت محلول پاشی قادر است از طریق تسریع انتقال یونها از ریشه به قسمتهای فوقانی گیاه و نیز افزایش نسبت k/na درون بافت ، مقاومت گیاه جو را در برابر شوری افزایش دهد اما اثری بر گیاه لوبیا ندارد .