پراکندگی اراضی یکی از مهمترین موانع توسعه کشاورزی و گذر از کشاورزی سنتی به مدرن می باشد. از این رو هدف اصلی این تحقیق، بررسی موانع یکپارچه سازی اراضی زراعی در دو روستای باروق و گرجان از توابع شهرستان اردبیل با تاکید بر دیدگاه کشاورزان بوده است. این هدف با بکارگیری یک مدل متشکل از فرایند تحلیل سلسله مراتبی ahp و ارزیابی مشارکت روستائیان (pra) مورد بررسی قرار گرفت. داده های این تحقیق از طریق مشاهده، مطالعه، مصاحبه و تهیه پرسشنامه از کشاورزان گرجان و باروق در سال زراعی 91-90 بدست آمد. اولویت بندی موانع یکپارچه سازی اراضی با کاربرد فرآیند تحلیل سلسله مراتبی محقق گردید. نتایج نشان داد که عوامل اجتماعی از بیشترین اولویت به عنوان موانع یکپارچه سازی اراضی برخوردار می باشد و بعد از آن عوامل ساختاری و فنی، عوامل فرهنگی و عوامل اقتصادی در اولویتهای بعدی برخوردارند. از بین متغیرهای تحقیق، اعتماد کشاورزان به یکدیگر و دولت همچنین تفاوت در وضعیت حاصلخیزی اراضی مهمترین متغیرها بودند.