موجودات نمک دوست می توانند در هر 3 سلسله حیات، باکتری ها ،ارکئاها و یوکاریوت ها یافت شوند.این موجودات بر حسب پاسخ شان به nacl به 3 گروه جزئی، ملایم و فوق نمک دوست تقسیم می شوند.اکثر باکتری های نمک دوست از نوع ملایم هستند. بیشتر آن ها ترکیباتی تولید می کنند که از نظر صنعتی مورد توجه اند مانند آنزیم ها، پلی مرها و محافظ های اسمزی. با توجه به اهمیت اقتصادی این موجودات درصدد بررسی حضور این باکتری ها در دریاچه ارومیه بر آمدیم. دراین کار تجربی، از لجن های حاشیه دریاچه برای کشت وشناسایی باکتری های نمک دوست استفاده شد.جهت نیل به این منظور چند نمونه لجن از سواحل مناطق رحمانلو وشرفخانه در ظروف استریل به آزمایشگاه منتقل گردید.نمونه ها بر روی دو محیط کشت مختلف تلقیح و به مدت 7 روز در دمای 30درجه سانتیگراد انکوبه شدند. سپس باکتری های رشد یافته به صورت تک کلنی جداسازی شدند. پس از استخراج و شستشو dna باکتری ها ، از طریق pcr و آغازگرهای عمومی ژن srrna 16 تکثیر وتوالی یابی شد.در حدود 15 آزمایش بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی روی ایزوله ها صورت گرفت. با مقایسه بلاست داده های حاصل از توالی یابی با بانک اطلاعات جهانی موفق شدیم چند نمونه از باکتری های نمک دوست و بردبار به نمک را شناسایی کنیم. مطالعه این باکتری ها از نظر تولید آنزیم های هیدرولیتیکی وکاروتنوئیدها از پتانسیل های جالب و قابل بهره برداری آن ها می باشد

سلول های کشنده طبیعی رحمی در محل تشکیل جفت گیرنده های شبه ایمونوگلبولینی سلول کشنده (kir) را بیان می کنند که می توانند به مولکول های hla-c موجود بر سطح سلول های ترفوبلاست متصل شوند. هر دو این سیستم های ژنی، به شدت پلی مورفیک هستند و میانکنش بین این مولکول ها منجر به آزاد شدن سیتوکین ها و کموکین های گوناگونی می شود که این مولکول ها ارتباط جفتی بین مادر و جنینش را تنظیم می کنند. بنابراین تصور می شود میانکنش هر کدام از ترکیبات ژنوتیپی kir مادری،hla-c جنینی می تواند تأثیری متفاوت برموفقیت بارداری داشته باشد. 100 زن مبتلا به سقط مکرر که حداقل سه سقط متوالی داشته و هیچ علتی برای مشکل آنها یافت نشده بود به همراه شوهرانشان (92 مرد)، بیماران را تشکیل داده و 100 زن بارور عادی نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. dna از همگی نمونه های خون، استخراج شده و مطالعه ژنوتیپی نمونه ها با روش pcr-ssp برای گروه های hla-c و ژن های kir2dl1, kir2dl2, kir2dl3, kir2ds1, kir2ds2)) kir انجام گرفت. بررسی های آماری نشان داد که فراوانی گروه hla-c2 در زوج های بیمار نسبت به زنان بارور افزایش یافته است (هر چند این افزایش تنها در زنان مبتلا از لحاظ آماری معنی دار است). فراوانی kir های فعال کننده (به ویژه فراوانی kir2ds1 متصل شونده به hla-c2) کاهش یافته است و یا به عبارت دیگر فراوانی ژنوتیپ kir aa در زنان مبتلا نسبت به شاهدها افزایش یافته است. البته هر چند این ها از لحاظ آماری معنی دار نیستد، اما از با توجه به اینکه این اختلافات به سطح معنی داری نزدیک بوده و فراوانی این ژن ها در شوهران زنان مبتلا مشابه شاهدها می باشد این افزایش جالب توجه به نظر می رسد. یافته های ما این عقیده را تأیید می کند که میانکنش بین kir سلول های کشنده طبیعی مادری و hla-c والدینی بیان شده توسط سلول های ترفوبلاست، بر تشکیل موفقیت آمیز جفت موثر می باشد. تصور می شود که با بررسی نمونه های بیشتر و غربالگری نژادی دقیق تر امکان دستیابی به نتایج قطعی با ارزش فراهم خواهد شد.

واژه ابلق به گیاهی که دارای قطعاتی از رنگ های مختلف در بخش های رویشی باشد اطلاق می شود. عمومی ترین حالت ابلق، وجود بخش هایی با رنگ های سبز، سفید و یا زرد در بافت ها و اندام های گیاه است. کلروپلاست های بخش های سبز، طبیعی اند ولی کلروپلاست های بخش های غیر سبز دارای نقص می باشند. درختچه ی زینتی ابلق شمشاد ژاپنی (euonymus japonica) علاوه بر برگ های سبز تیره دارای برگ های سبز روشن و زرد نیز می باشد. به جز تفاوت ظاهری در رنگ، سایر ویژگی های مورفولوژیکی برگ ها مشابه یکدیگرند. در این تحقیق، برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برگ های مذکور با همدیگر مقایسه شد. نتایج نشان داد برگ های زرد در مقایسه با برگ های سبز تیره، مقادیر کمتری از رنگیزه های فتوسنتزی، قندهای محلول، پروتئین های محلول کل و ترکیبات فنولی را داشتند. محتوای رنگیزه های غیر فتوسنتزی، اسیدهای آمینه آزاد و پرولین در برگ های زرد بیشتر از برگ های سبز تیره بود. در برگ های زرد افزایش محتوای پراکسید هیدروژن باعث آسیب جدی به غشاهای سلولی( در اثر پراکسیداسیون چربی ها) و کاهش میزان پایداری آن ها گردید. برگ های سبز روشن نیز در اکثر موارد، مقادیر حد واسطی نشان دادند. محتوای کلروفیل برگ های زرد با ایجاد شرایط سایه، افزایش یافت. این موضوع نشان می دهد شدت های بالای تابش، تاثیر منفی روی سنتز و یا انباشتگی کلروفیل در برگ های زرد دارد.

چکیده rosa hybrida گیاه چند ساله ای است که بعد از قطع رأس ساقه، یک دوره رشدی جدید را شروع و طی آن جوانه های جانبی از تسلط انتهایی خارج شده و شروع به رشد می کنند. در هر دوره جدید رشد ، برگ های جدید و جوان تشکیل می شوند. برای مطالعه 4 نمونه برگی. از رأس به سمت پایه شماره گذاری شدند که مرحله جوانی تا بلوغ برگی را نشان می دهند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی است که با افزایش سن برگ در این گیاه اتفاق می افتد. به هنگام بلوغ علاوه بر تفاوت های ظاهری، برخی نشانگرهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نیز تغییر می یابند. نتایج مطالعه نشان داد که میزان رنگدانه ها یی مانند کلروفیل ها و کاروتنوئیدها، با افزایش سن برگ و تا رسیدن به مرحله بلوغ افزایش یافتند که این افزایش به منظور بهبود کارایی دستگاه فتوسنتزی برگ انجام می شود. کاهش تدریجی محتوای ترکیبات فنولی، آنتوسیانین ها و فلاونوئیدها بیانگر کاهش آسیب اکسیداتیو می باشد . کاهش میزان گونه های اکسیژن فعال، منجر به کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی و در نهایت افزایش پایداری غشاهای سلولی گردید. افزایش محتوای پروتئین های کل محلول نیز بیانگر تفاوت توان سنتز و تجزیه بین برگ های جوان و برگ های بالغ می باشد.

چکیده هیدروژن پراکسید پایدارترین شکل گونه های فعال اکسیژن بوده و قادر به انتشار سریع از عرض غشا ها است. در شرایط تنشی مقادیر بالای h2o2 در بافت ها تولید می شود. سالیسیلیک اسید (sa) یک مولکول علامتی مهم می باشد که، پاسخ های گیاهان را در برابر تنش های محیطی میانجی گری می کند. در این تخقیق، تاثیر برهم کنش h2o2 و sa بر برخی نشانگرهای فیزیولوژیکی گیاه پیاز خوراکی allium cepa l. cv. red azarshahr مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول سالیسیلیک اسید در 2 سطح 0 و 2 میلی مول و فاکتور دوم هیدروژن پراکسید در 3 سطح 0، 5/0 و 1 میلی مول در نظر گرفته شد. صفاتی نظیر محتوای پرولین، محتوای هیدروژن پراکسید، شاخص پراکسیداسیون لیپیدی، مقادیر رنگدانه های محلول در آب و محلول در چربی، فعالیت قندهای محلول کل،اسیدهای آمینه آزاد ، شاخص پایداری غشا، محتوای پروتیین های محلول کل، محتوای ترکیبات فنولی کل و فعالیت آنزیم پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت h2o2 محتوای رنگدانه ها و پروتیین ها ی محلول کل کاهش یافت. با افزایش غلظت h2o2 محیط میزان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی افزایش و میزان پایداری غشا کاهش یافت. افزودن sa اثرات تخریبی h2o2 را کاهش داد. با افزایش غلظت h2o2، محتوای ترکیبات فنولی، آنتوسیانین ها، فلاونوییدها، پرولین، اسیدهای آمینه آزاد و هیدروژن پراکسید افزایش و برهم کنش sa و h2o2 بی معنی بود. با افزایش غلظت h2o2 محتوای قندهای محلول و فعالیت آنزیم پراکسیداز افزایش یافت.

تنش های زیستی از مهمترین عوامل محدودکننده تولید گیاهی می باشند. خصوصیت مشترک این تنش ها افزایش تولید گونه های فعال اکسی‍ژن و در نهایت آسیب جدی به سلول می باشد. نیتریک اکساید رادیکال آزاد قابل انتشاری است که نقش پیام رسانی را در گیاهان عالی ایفا می کند. این مولکول در غلظت های بالا به عنوان اکسیدان عمل می کند. در مقابل سالیسیلیک اسید فنول گیاهی است که نقش های متعددی را در تنظیم فرایندهای فیزیولوژیکی بازی می کند و می تواند به عنوان آنتی اکسیدان عمل کند. در این تحقیق تغییرات نشانگرهای فیزیولوژیکی تحت تیمار سدیم نیتروپروساید و سالیسیلیک اسید در برگ های گیاه ذرت مطالعه شد. نتایج نشان داد نیتریک اکساید موجب افزایش محتوای هیدروژن پراکساید بافت ها و پراکسیداسیون چربی ها شد. در تایید این مطلب پایداری غشا در نتیجه افزایش غلظت نیتریک اکساید کاهش یافت. نیتریک اکساید موجب کاهش محتوای رنگدانه های فتوسنتزی و غیرفتوسنتزی، ترکیبات فنولی کل، پروتئین های محلول کل، قندهای محلول و افزایش محتوای اسیدهای آمینه آزاد، پرولین و فعالیت پراکسیداز گردید. در مقابل تیمار سالیسیلیک اسید اثرات منفی نیتریک اکساید بر روی محتوای هیدروژن پراکساید و پراکسیداسیون چربی ها را بهبود بخشید. افزایش پایداری غشا با این تیمار تایید کننده این مطلب بود. سالیسیلیک اسید موجب افزایش محتوای رنگدانه های فتوسنتزی و غیرفتوسنتزی، پرولین، پروتئین های محلول کل، ترکیبات فنولی کل و قندهای محلول و کاهش فعالیت پراکسیداز شد. نتایج حاکی از این است که مولکول نیتریک اکساید نه تنها به عنوان مولکول اکسیدان عمل می کند بلکه موجب افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن نیز می گردد. در مقابل سالیسیلیک اسید اثرات حمایتی بر روی برگ های گیاه ذرت ایفا کرده است.

براساس مطالعات سال های اخیر جهش های ژنی منجر به اختلالات ترومبوفیلیک? در بروز سقط های مکرر خود به خودی دخالت دارند. جهش های c677t و a1298c در ژن آنزیم متیل تترا هیدروفولات ردوکتاز? جهش g20210a در ژن پروترومبین و جهش g1691a در ژن فاکتور انعقادی 5 به عنوان شایع ترین جهش های ژنی اختلالات ترومبوفیلیک گزارش شده اند. در این مطالعه فراوانی این جهش های ژنی بین 50 زن با سابقه حداقل دو سقط مکرر به عنوان گروه بیمار و 50 زن با سابقه دو حاملگی موفق به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفت. dnaژنومی با روشsalting out استخراج و سپس برای تعیین ژنوتیپ افراد از تکنیک pcr-rflp استفاده شد. نتایج نشان داد که فراوانی ژنوتیپ ها برای جهش mthfr c677t، در گروه بیمار 10% (tt)، 30%(ct)، 60%(cc) و در گروه کنترل 2% (tt)، 44%(ct)، 54%(cc)? فراوانی ژنوتیپ ها برای جهشmthfr a1298c ، در گروه بیمار 14% (cc)، 50%(ac)، 36%(aa) و در گروه کنترل 6% (cc)، 68%(ac)، 26%(aa) ? فراوانی ژنوتیپ ها برای جهش fv g1691a ، در گروه بیمار 0% (aa)، 4%(ga)، 96%(gg) و در گروه کنترل 0% (aa)، 0%(ga)، 100%(gg) و فراوانی ژنوتیپ ها برای جهش g20210a fii، در گروه بیمار 0% (aa)، 2%(ga)، 98%(gg) و در گروه کنترل 0% (aa)، 0%(ga)، 100%(gg) می باشند. نتایج ما نشان داد که اختلاف آماری معنی داری بین فراوانی جهش های مطالعه شده در بین دو گروه وجود ندارد. بنابراین احتمالا این جهش ها نقشی در بروز سقط های مکرر خود به خودی در بیماران شمال غرب ایران ندارند. با این همه? بهتر است بررسی در جمعیت های بزرگ تر صورت پذیرد.

چکیده شوری خاک یک مسئله محیطی جدی است که آثار منفی بر فتوسنتز، رشد و تولید دارد. از سوی دیگر سالیسیلیک اسید یکی از گزینه های موثر در بهبود تنش می باشد که اخیرا از آن به عنوان یک هورمون گیاهی یاد شده است. این مطالعه جهت بررسی آثار تنش شوری و سالیسیلیک اسید بر گیاه تربچه (raphanus sativus) صورت گرفت. بعد از ظهور اولین برگ، گیاهان با سالیسیلیک اسید(mm2/0) برای سه روز تیمار شدند. محلول کلرید سدیم(mm180) پس از 48 ساعت از تیمار سالیسیلیک اسید طی شش روز اعمال شد. آنالیزها 24 ساعت بعد از آخرین تیمار انجام گرفتند. نتایج نشان دادند که تنش شوری اثر منفی بر پارامترهای رشد دارد. هرچند وزن خشک ریشه را افزایش داد. تنش شوری میزان کاروتنوئیدها، ترکیبات فنولی، قندها، پرولین، هیدروژن پراکسید و پتانسیل اسمزی را در برگ و ریشه افزایش داد. از سوی دیگر میزان پروتئین و محتوای پتاسیم را کاهش داد. فلاونوئید ها، آنتوسیانین ها، اسید های آمینه آزاد، پراکسیداسیون لیپید ها و پایداری غشا تحت تنش شوری تغییری نکردند. سالیسیلیک اسید نتایج مشابهی داشت. کاربرد آن در شرایط عادی و در تنش شوری منجر به بهبودی نشد. سالیسیلیک اسید پارامترهای رشد، آنتوسیانین ها و فلاونوئیدها را کاهش داد و از سویی میزان کاروتنوئید ها، ترکیبات فنولی، کربوهیدرات ها، پرولین، اسید های آمینه، پروتئین ها و هیدروژن پراکسید را افزایش داد. نتایج نشان می دهند که تنش شوری و سالیسیلیک اسید به تنش اکسیداتیو منتهی شدند. بنابراین کاربرد سالیسیلیک اسید همراه با تنش شوری آثار بسیار مخربی بر گیاه داشت که به پایداری غشا آسیب زده و پارامترهای رشد را کاهش داد. کلید واژه: تنش شوری، سالیسیلیک اسید، تربچه (raphanus sativus).

تنش عناصر سنگین، یکی از مهمترین آلودگیهای محیط زیستی است که اثر منفی در سلامتی گیاهان می- آنتی (asa) به عنوان فلز فعال ردوکس میتواند منجر به تنش اکسیداتیو شود. اسید آسکوربیک (cu) گذارد. مس اکسیدان محلول در آب بسیار مهمی است که در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی مانند مقاومت به تنشهای محیطی 0/5 میلی مولار) بر ) asa 6/5 میکرو مولار) و کاربرد ریشهای ) cu مشارکت میکند. در این پژوهش اثرات تنش مورد بررسی قرار گرفت. (allium cepa l. cv. red azarshahr) برخی نشانگرهای فیزیولوژیکی گیاه پیاز خوراکی آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار جهت سنجش صفاتی نظیر وزن تر و خشک، مقادیر رنگیزههای فتوسنتزی، محتوای هیدروژن پراکسید، شاخص پراکسیداسیون چربیها، شاخص پایداری غشاها، محتوای ترکیبات فنلی کل، محتوای پروتئینهای محلول کل، اسیدهایآمینه آزاد ، پرولین، قندهای محلول کل، پتاسیم، محتوای نسبی منجر به کاهش معنیدار محتوای رنگیزههای cu آب و پتانسیل اسمزی انجام شد. نتایج نشان داد که مقدار زیاد کل و کاروتنوئید)، پتاسیم و وزن تر و خشک در ریشه و برگ گیاهان 7 هفتهای گردید. ،b ،a فتوسنتزی (کلروفیل asa + cu با افزایش محتوای رنگیزههای فتوسنتزی و پتاسیم، وزن تر و خشک گیاهان را افزایش داد. در تیمار asa cu افزایش پیدا کرد. تحت تنش cu محتوای رنگیزههای فتوسنتزی، پتاسیم، وزن تر و خشک گیاهان نسبت به تیمار برگها و ریشهها، روند پراکسیداسیون چربیها به عنوان شاخص اکسیداتیو نیز تسریع شد. کاربرد h2o با افزایش 2 + cu و محصولات پراکسیداسیون چربیها را کاهش داد. در تیمار h2o به طور معنیداری محتوای 2 asa برونزای منجر به cu کاهش پیدا کرد. تنش cu و محصولات پراکسیداسیون چربیها نسبت به تیمار h2o محتوای 2 asa تاثیری در پایداری غشاهای asa کاهش چشمگیر شاخص پایداری غشاهای سلولی برگها گردید. تیمار ریشهای افزایش پیدا کرد. cu پایداری غشاهای سلولی برگها نسبت به تیمار asa + cu سلولی برگها نداشت. در تیمار انباشتگی زیاد ترکیبات فنلی، آنتوسیانینها، فلاوونوئیدها، پروتئینهای محلول، اسیدهای آمینه آزاد، cu تحت تنش برونزا بهطور معنیدار این ترکیبات را به جز پروتئینها کاهش داد. در asa . پرولین، قندهای محلول صورت گرفت کاهش cu کاهش یافت. تحت تنش cu محتوای ترکیبات مذکور به جز پروتئینها نسبت به تیمار asa + cu تیمار منجر به کاهش معنیدار در پتانسیل اسمزی asa برگها وجود داشت. حضور (??) چشمگیری در پتانسیل اسمزی هر دو cu و asa . تفاوتی نداشت cu پتانسیل اسمزی برگها نسبت به تیمار asa + cu برگها گردید. در تیمار داشت. با ?? سهم کمتری در ،cu روی محتوای نسبی آب برگها بیتاثیر بودند. پتاسیم در برگهای تحت تنش سهم اسمزی پتاسیم asa + cu سهم اسمزی پتاسیم نیز بهطور معنیداری افزایش پیدا کرد. در تیمار asa افزودن را کاهش cu اثرات مضر تنش asa افزایش یافت. نتایج این مطالعه نشان میدهد که به کار بردن cu نسبت به تیمار و مقاومت گیاهان پیاز را افزایش میدهد.

تصویر برداری زیستی یک روش قدرتمند است که در دهه گذشته به عنوان ابزاری برای تصویر برداری در سطح مولکولی از حیوانات کوچک آزمایشگاهی توسعه یافته است تا امکان مطالعه فرآیندهای زیستی را در موجودات زنده فراهم کند. این شکل از تصویر برداری نوری، غیرتهاجمی و کم هزینه است که آنالیزهای زمان واقعی فرآیندهای بیماریزا را در سطح مولکولی در موجودات زنده را تسهیل می کند. این تکنیک بسیار حساس بر پایه نور نشری در طی واکنش لوسیفرین با آنزیم لوسیفراز شکل می گیرد. آنزیم لوسیفراز از کرم شب تاب آمریکای شمالی photinus pyralis یکی از بهترین پروتئین های نورافشان مطالعه شده در حشرات می باشد کاربرد فراوانی در تکنیک های آنالیزی دارد اما لوسیفراز آنزیم ناپایداری است که غیرفعال شدن نسبی آن منجر به کاهش حساسیت این تکنیک ها می گردد. مطالعات غیرفعال سازی گرمایی نشان داده است که اسمولیت های محافظتی منجر به حفظ فعالیت باقی مانده آنزیم لوسیفراز شده و انرژی فعال سازی واکنش بازشدگی گرمایی را افزایش می دهد. در این تحقیق از شبیه سازی های دینامیک مولکولی در جهت نشان دادن اتفاقات اولیه مربوط به اثر اسمولیت هایی چون ساکارز و ترهالوز بر روی ساختار و دینامیک لوسیفراز کرم شب تاب استفاده شد و نتایج حاصل با کارهای آزمایشگاهی قبلی مقایسه گردید. در تایید مطالعات آزمایشگاهی قبلی نتایج این تحقیق نشان داده که لوسیفراز کرم شب تاب تا حد زیادی کنفورماسیون طبیعی خود را در محلول های ساکارز ترهالوز و مخلوط ساکارز-ترهالوز حفظ می کند. داده های حاصل از شبیه سازی حاکی از آن است که اثر پایداری ساکارز و ترهالوز از طریق تجمع ترجیحی مولکول های ساکارز و ترهالوز در اطراف آمینو اسیدهای غیر قطبی القا می شود. بنابراین حضور مولکول های ساکارز و ترهالوز میانکنش های بین مولکول های آب و اسید آمینه های آب گریز لوسیفراز را کاهش و بدین گونه منجر به پایداری ساختار پروتئین می شوند. یافته ها پیشنهاد می کنند که قندها از طریق میانکنش های غیر مستقیم مانع از بازشدگی گرمایی پروتئین می شوند.

در این پژوهش به منظور مدل سازی جریانات ناشی از اسمز در درون آوند آبکش،پایه و اساس تحقیق را بر نظریه مونش گذاشته و معادلات حاکم بر این جریان و حل تحلیلی و عددی آنها آورده شده است. سپس با استفاده از زبان برنامه نویسی matlab این جریان مدل گردیده است. در ادامه به منظور تکمیل پژوهش، این مسئله برای شرایط مرزی های مختلف نیز حل گردیده و مدل ایجاد شده، ارائه شده است. نتایج، برای پروفیل غلظت و سرعت بر حسب مکان، در درون عناصر غربالی به صورت نمودار آورده شده اند. نتایج حاصل از این پژوهش در تحقیقات کشت بافت ومطالعه روی علف کش ها می تواند به صورت کاربردی مورد استفاده قرار گیرد.

سلولاز در صنعت به عنوان آنزیمی بسیار پرکاربرد و گران قیمت محسوب می شود. کاربرد آن در صنایع غذایی، نساجی، سوخت و همچنین صنعت داروئی باعث شده اهمیت بسیاری از محققین به سمت این آنزیم معطوف شود. یکی از کاربردهای با ارزش این آنزیم استفاده از آن در تجزیه ی فراوان ترین ماده ی قابل تجزیه در طبیعت یعنی سلولز است. از واحد های گلوکز حاصل از تجزیه ی سلولز، می توان در تولید بیو اتانل بهره برد. با این حال هنوز شرایط بهینه ی فعالیت سولاز در صنعت از تعریف دقیق و منسجمی برخوردار نیست. همین امر باعث شده که نیاز به این آنزیم به واسطه ی درست مصرف نکردن آن بیشتر شود. زیرا که در نتیجه ی مشخص نبودن شرایط بهینه ی فعالیت و پایداری آنزیم، مقداری زیادی از آنزیم غیر فعال و از بین می رود. در این تحقیق پلازمید حاوی ژن aacel9a به باکتری ecoli سوش top10 منتقل و بعد مورد تعیین توالی قرار گرفت. سپس پلازمید استخراج و به باکتری بیانیbl21 ecoli جهت بیان منتقل گردید. پروتئین aacel9a با روشهای ستون تمایلی نیکل-آگارز (ni-nta) و شوک حرارتی تخلیص و توسط ژل sds-page به نمایش گذاشته شد. بررسی فعالیت آنزیم توسط سنجش برنفیلد انجام گرفت و بعد از تایید فعال بودن آنزیم، غلظت آن تعیین و پارامترهای سینتیکی محاسبه گردید. در محاسبات سینتیکی km،0/2 % سوبسترای cmc و vmax، 250 واحد آنزیمی بدست آمد. مطالعه فعالیت آنزیم در حضور یونهای ca+2، co+2 و zn+2 و شوینده ی sds انجام و همچنین پایداری دمایی آنزیم در حضور یونهای ca+2 و co+2 مورد تحقیق قرار گرفت. مطالعات نشان می دهد که آنزیم در حضور یون کلسیم پایدارتر خواهد شد و در حضور یون کبالت فعالتر می شود. استفاده از یون روی بر فعالیت آنزیم منجر به کاهش میزان فعالیت گردید. در نهایت از روش رویه سطح پاسخ (rsm) برای تعریف شرایط بهینه ی فعالیت آنزیم استفاده شد. مدل به دست آمده پیشنهاد می دهد که آنزیم در دمایc °64/5، غلظت(mm) 4/92 کلسیم و ph برابر 6/35 بهترین بازده ی فعالیت را دارد که با مقایسه با نتایج آزمایشگاهی همبستگی قابل قبولی (93 %) نشان می دهد.

سل به عنوان یک بیماری واگیردار سالیانه زندگی میلیون ها نفر را در سرتاسر جهان تهدید می کند. ظهور سویه های مقاوم به دارو، یکی از نگرانی های مهم سازمان سلامت جهانی می باشد. داروی پیرازین آمید یکی از داروهای مهم در درمان سل می باشد. این دارو توسط پیرازین آمیداز به پیرازینوئیک اسید تبدیل می شود که کشنده ی باکتری خواهد بود. مکانیسم عمده ی این مقاومت، جهش هایی در ژن pnca مربوط به این باکتری می باشد که باعث کاهش فعالیت و پایداری پروتئین پیرازین آمیداز حاصل از آن شده است. به طور کلی پایدارسازی آنزیم ها در محلول ها یکی از موضوعات مهم زیست شناسان و داروشناسان می باشد. از آنجایی که آنزیم ها سیستم های بسیار حساس و پیچیده ای هستند، در حضور اسمولیت ها می توانند ساختار طبیعی یا غیرطبیعی به خود بگیرند و پایدار یا ناپایدار شوند. در این مطالعه پیرازین آمیداز تولید و تخلیص گردید و اثر اسمولیت ها بر فعالیت و ساختار آن مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی نقش اسمولیت ها، پایداری و فعالیت آنزیم، اندازه گیری شد و همچنین جهت بررسی ساختاری از دستگاه فلورسانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در بین اسمولیت های پایدارکننده استفاده شده، فقط گلیسرول باعث افزایش فعالیت آنزیم می شود، در حالی که اوره و گوانیدین هیدروکلراید باعث کاهش شدید فعالیت می شوند. همچنین پایدارکننده های مورد استفاده، به طور قابل توجهی پایداری آنزیم را حتی در حضور اوره و گوانیدین هیدروکلراید افزایش دادند.

تعادل بین حیات و مرگ سلولی تحت کنترل ژنتیکی است. علائم خارج سلولی و میانجی گرهای داخل سلولی در حفظ این تعادل درگیر هستند. وقتی سلول ها تحت تاثیر آسیب بیولوژیکی، بیوشیمیایی و بیوفیزیکی قرار می گیرند، گروهی از ژن های پاسخ دهنده به تنش بیان و در نتیجه ی آن، آپوپتوز یا مرگ برنامه ریزی شده ی سلولی آغاز می گردد. دفاع در مقابل عفونت های ویروسی و سلول های توموری، به عملکرد لنفوسیت های t سلول کش و سلول های کشنده-ی طبیعی وابسته است. گرانزیمm یکی از اعضای خانواده ی سرین-پروتئازهاست که اساسا در این سلول ها بیان می-گردد. به نظر می رسد که گرانزیمm یک القاکننده ی بالقوه ی مرگ در سلول های توموری هدف باشد و ویژگی های ریخت شناسی منحصر به فردی را در مقایسه با سایر گرانزیم ها ایجاد می کند. با وجودی که cdna گرانزیمm در اوایل سال 1990 کلون شده است، اما این گرانزیم چندین سال است که به عنوان یک گرانزیم ناشناخته باقی مانده و فقط در طی چند سال گذشته به این پروتئاز توجه بیش تری شده است. بنابراین در این مطالعه cdna گرانزیمm کلون و بیان گردید. انکلوژن بادی های حل شده با استفاده از کروماتوگرافی تمایلی نیکل-آگارز خالص گردیدند و همزمان ساختار طبیعی خود را به دست آوردند. فعالیت گرانزیمm با استفاده از سوبسترای کازئین سنجیده شد و فعالیت پروتئازی آن توسط افزایش جذب در طول موج 280 نانومتر به واسطه ی تجزیه ی کازئین بررسی گردید. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که پروتئین خالص شده از لحاظ زیستی فعال می باشد.

نیتریک اکساید رادیکال آزاد گازی شکل با نیمه عمر نسبتا طولانی است که در غلظت های پایین به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و نقش مهمی را در پیام رسانی گیاهان در شرایط تنشی ایفاء می کند. دماهای پایین یکی از عوامل محدود کننده بقاء، تولیدمثل و توزیع جغرافیایی گیاهان در بیشتر مناطق دنیا محسوب می شود. دماهای پایین معمولا باعث تغییرات بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و تغییرات مولکولی در گیاهان می شود. در این پژوهش اثرات پیش تیماری نیتریک اکساید (صفر و 0/1میلی مولار) بر گیاه نخود از نوع رقم ilc482 به هنگام کاهش دمای شبانه (25 و 15 و 5 درجه سانتی گراد) مطالعه شد. آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار جهت سنجش صفاتی مانند وزن تر و خشک، میزان رشد نسبی، محتوای رنگدانه ها، کاروتنوئیدها، محتوای نسبی آب، آنتوسیانین ها، فلاوونوئیدها، پراکسیدهیدروژن، شاخص پراکسیداسیون لیپید ها، ترکیبات فنلی، پروتئین های محلول کل، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، قندها، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، آسکوربیک اسید، فعالیت آنزیم های پراکسیداز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز انجام گرفت. نتایج نشان داد که برهم کنش نیتریک اکساید و دما بر وزن تر و خشک بخش های هوایی و بخش ریشه، میزان رشد نسبی، کلروفیل a، کلروفیل کل، فلاوونوئیدها، پروتئین های محلول کل، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، قندهای محلول، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، فعالیت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز تاثیر معنی دار داشت. در مقابل برهم کنش نیتریک اکساید و دما بر محتوای نسبی آب، کلروفیلb، آنتوسیانین ها، کاروتنوئیدها، پراکسیدهیدروژن، شاخص پراکسیداسیون لیپید ها، ترکیبات فنلی، قندهای نامحلول، آسکوربیک اسید، فعالیت آنزیم های پراکسیداز، پلی فنل-اکسیداز و کاتالاز بی تاثیر بود.

امروزه با وجود پیشرفت های زیاد در درمان سرطان، به دلیل ایجاد سلول های سرطانی مقاوم به دارو های ضدسرطانی موجود علاقه زیادی به توسعه دارو های ضدسرطانی با مکانیسم عمل جدید وجود دارد. مطالعات نشان داده که بعضی از این پپتید های ضدمیکروبی کاتیونیک نسبت به سلول های باکتریایی سمی ولی نسبت به سلول های طبیعی پستانداران سمی نیستند و طیف وسیعی از فعالیت های سیتوتوکسیک نسبت به سلول های سرطانی نشان می دهند. پارداکسین پپتید تخریب کننده ی غشایی که به صورت اصلی در ماهی pardachirus marmoratus وجود دارد. شبیه سازی دینامیک های مولکولی پپتید پارداکسین آشکار کرد که جهت گیری مارپیچ c ترمینال این پپتید به ترکیب غشا بستگی دارد. آن در سطح دولایه ای های لیپیدی تشکیل شده از پالمیتوئیل- الئویل- فسفاتیدیل کولین (popc) و درون دولایه ای های لیپیدی متشکل از دی مریستویل- فسفاتیدیل کولین (dmpc) قرار می گیرد. پپتید برای تخریب و فروپاشی غشا در غشاهای popc با مکانیسم فرش و در غشاهای dmpc با مکانیسم تشکیل منفذ استوانه ای عمل می کند. روی هم رفته این نتایج نشان می دهد که مکانیسم پارداکسین بستگی به ترکیب غشا دارد.

امروزه جلبک dunaliella به دلیل قابلیت بالای تولید بتاکاروتن، کاربردهای آن در صنایع غذایی، دارویی، آرایشی و کارهای تحقیقاتی نظیر مهندسی ژنتیک، مورد توجه فراوان قرار گرفته است. از این رو شناسایی بیشتر این سرده و گونه های پرتولید آن، بسیار سودمند خواهد بود. معمولا تاکسونومی رایج سرده دونالیلا از روی صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی آن انجام می گیرد، از آنجایی هم که این صفات تحت شرایط رشدی مختلف، به دلیل نداشتن دیواره سخت سلولی، می توانند تغییر کنند. به همین دلیل بررسی های فیزیولوژیک و مورفولوژیک کافی نبوده و باعث یک سردرگمی در سیستماتیک این سرده شده اند. از این رو در این تحقیق نیز برای شناسایی بهتر و دقیق تر این سرده، از نظر مولکولی، از نشانگرهای مولکولی استفاده شد. این تحقیق در پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی شمال-غرب و غرب کشور ، صورت گرفت که کلکسیون مناسبی از ریزجلبک dunaliella را در خود جای داده است. در این آزمایش تنوع ژنتیکی تعدادی از سویه های ایرانی ریزجلبکdunaliella با استفاده از نشانگر های مولکولی pcr-rflp (caps) و rapdمورد بررسی قرار گرفت. پس از استخراج dna ابتدا واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از جفت آغازگرهای حفاظت شده در قطعه its انجام گرفت، سپس با استفاده از آنزیم های محدودالاثر msei، bsp143i، ncoi، برش آنزیمی بر روی محصولات pcr سویه های مختلف انجام پذیرفت. با بررسی بیشتر الگوی بانددهی سویه های مختلف و ارزش گذاری باندها، تنوع ناحیه its این سویه ها بررسی شد. در مرحله دوم آزمایشات برای بررسی بیشتر تنوع ژنوم نمونه های مورد بررسی، تکنیک rapdبه کار برده شد، که در این روش نیز برای بررسی تنوع سویه ها از 14 آغازگر غیراختصاصی rapd استفاده شد. نتایج حاصل از نشانگرهای caps نشان داد که سویه های g45، q1، q41 و نمونه استاندارد d. salina (19/3) دارای صد در صد شباهت می باشند. که با توجه به نقش توالی its در تشخیص گونه ها، می توان این نمونه ها را هم جزو گونه d. salina طبقه بندی کرد. نتایج حاصل از نشانگرهای rapd و همچنین تلفیق داده ها نشان داد که سویه های منطقه مهارلو تفاوت زیادی با سویه های سایر مناطق دارند، همچنین یک تنوع درون گونه ای در بین نمونه های مورد بررسی این منطقه نیز مشاهده شد.

پیرازین آمید یک داروی رده اوّل در درمان بیماری سل است که به صورت پیش دارو مصرف شده وتوسط آنزیم پیرازین آمیداز باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، هیدرولیز شده به داروی فعال تبدیل می شود و نهایتاٌ باعث مرگ این باکتریها می شود.در این مطالعه با توجه به اهمیّت ایجاد مقاومت در باکتری مایکربکتریرم توبرکلوسیس نسبت به داروی pza ، سعی شده تا با بیان پروتیین پیرازین آمیداز نوع وحشی و انواع جهش یافته کلینیکی مقاوم در سوش مناسب و استصحال آنزیم مذکور ، ارتباط ساختار- عملکرد این آنزیم و همچنین مکانیسمهای ایجاد مقاومت در این آنزیم،مورد مطالعه قرار گیرد.در جریان این مطالعه ژن مربوط به پیرازین آمیداز نوع وحشی و دو جهش یافته ی کلینیکی مقاوم ) d63g/w119c و a143t ( کلون و بیان شده و از لحاظ پارامتر های سینتیکی با هم مقایسه شدند. علاوه بر تکنیک های بیوشیمیایی ذکر شده تکنیک های محاسباتی داکینگ و شبیه سازی دینامیک ملکولی) برای مطالعه جهش یافته های مذکور ومقایسه آنها با نوع وحشی استفاده شد.

نیتریک اکساید رادیکال آزاد قابل انتشاری است که نقش پیام رسانی را در گیاهان ایفا و در سطوح بالا به عنوان اکسیدان عمل می کند. هیدروژن پراکساید با دخالت در نقاط کلیدی چرخه ی سلولی، باعث تنظیم رشد و نمو گیاه شده و در سازش گیاهان به تغییرات محیطی از طریق دخالت در بروز ژن ها و فعال سازی پروتئین ها نقش دارد. در این پژوهش تغییرات سیستم های آنتی اکسیدان ریشه ی باقلا از نوع رقم شاخ بزی تحت تیمار2 سطح 50 و 500 میکرومولار سدیم نیتروپروساید و هیدروژن پراکساید مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار جهت سنجش ترکیباتی مثل محتوای هیدروژن پراکساید، پراکسیداسیون چربی ها، محتوای ترکیبات فنلی کل، محتوای پروتئین های محلول کل، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، قندهای محلول کل، فعالیت آنزیم-های پراکسیداز، کاتالاز و پلی فنول اکسیداز انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار نیتریک اکساید محتوای هیدروژن پراکساید، پراکسیداسیون چربی ها، ترکیبات فنولی و فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز را کاهش، در مقابل محتوای پروتئین ها و فلاوونوئیدها را افزایش داد. سطح بالای نیتریک اکساید منجر به افزایش اسیدهای آمینه آزاد، پرولین و فعالیت پراکسیداز و کاهش محتوای قندها و فعالیت کاتالاز شد. سطح پایین نیتریک اکساید فعالیت کاتالاز را افزایش داد و روی محتوای پرولین، قندها، اسید های آمینه و آنزیم پراکسیداز بی تاثیر بود. همچنین تحت تیمار هیدروژن پراکساید محتوای قندها، شاخص پراکسیداسیون چربی ها، ترکیبات فنولی و فعالیت پلی فنول اکسیداز کاهش، اما پرولین و فعالیت پراکسیداز افزایش پیدا کرد. سطح بالای هیدروژن پراکساید، فعالیت کاتالاز و محتوای هیدروژن-پراکساید را کاهش ولی فلاوونوئیدها، پروتئین های محلول کل و اسید های آمینه را افزایش داد. در مقابل سطح پایین آن منجر به افزایش فعالیت کاتالاز و کاهش فلاوونوئیدها شد و روی محتوای پروتئین، اسید های آمینه و هیدروژن-پراکساید تاثیری نداشت.

شوری آب و خاک یکی از مشکلات در حال افزایش کشاورزی جهان است که محدود کننده تولیدات کشاورزی بوده و بر فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهان اثر منفی دارد. ترکیبات زیادی در زمینه کاهش اثرات زیان آور تنش شوری مورد استفاده قرار گرفته¬اند. آسکوربیک اسید آنتی¬اکسیدان محلول در آب می¬باشد که با سم¬زدایی از رادیکال¬های آزاد موجب مقاومت گیاهان در برابر تنش¬های محیطی می¬شود. در این پژوهش، تاثیر برهمکنش شوری و آسکوربیک اسید بر فیزیولوژی گیاه شاهی به علت اهمیت دارویی، غذایی و اقتصادی آن مطالعه شده است. آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار جهت سنجش صفاتی مانند وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، پتانسیل اسمزی، محتوای رنگدانه¬ها، کاروتنوئیدها، قندها، پروتئین¬های محلول کل، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، ترکیبات فنلی، فلاوونوئیدها، آنتوسیانین¬ها، پراکسیدهیدروژن، شاخص پایداری غشا، فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و کاتالاز انجام گرفت. نتایج نشان داد که شوری وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، پتانسیل اسمزی، رنگیزه¬های فتوسنتزی، قندهای نامحلول، پروتئین¬های محلول کل و پایداری غشا را کاهش داد و منجر به افزایش کاروتنوئیدها، قندهای محلول، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، ترکیبات فنلی، فلاوونوئیدها، آنتوسیانین¬ها، پراکسیدهیدروژن، پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و کاتالاز نسبت به شاهد شد. کاربرد آسکوربیک اسید تحت شوری منجر به کاهش اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، پراکسیدهیدروژن، پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم کاتالاز شد. آسکوربیک اسید وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، رنگیزه¬های فتوسنتزی، پروتئین¬های محلول کل و پایداری غشا را افزایش داد. در گیاهان تحت تنش شوری آسکوربیک اسید افزایش بیشتر قندهای محلول، ترکیبات فنلی، فلاوونوئیدها، آنتوسیانین¬ها و فعالیت آنزیم پراکسیداز را موجب شد. چنین نتیجه¬گیری می¬شود که شوری به کار برده تاثیر منفی بر روی گیاه شاهی گذاشت و کاربرد آسکوربیک اسید بخشی از اثرات منفی شوری را بهبود بخشید.

درک چگونگی کدگذاری ‏از اطلاعات مشخص کننده زمان و مکان رونویسی یک ژن به محصول پروتئینی، ‏هدف اصلی در زیست شناسی مولکولی است. پروتئین های واسطه معروف به فاکتورهای رونویسی این فرآیند را به وسیله ی تعامل با ‎dna‎‎‏های سلول و ماشین های رونویسی تسهیل ‏می بخشند. این از اهمیت بسزایی در شناسایی همه توالی های محل های اتصال فاکتور رونویسی در dna ‎‎ مشخص برخوردار است.‎‎ ‎‎در این پایان نامه مسأله محاسباتی مربوط به کشف موتیف بررسی و مطالعه می شود. در این زمینه یک مجموعه از توالی های معلوم که شامل محل های اتصال از یک فاکتور رونویسی خاص هستند داده شده است، هدف این است تا موقعیت های آنها را شناسایی کنیم. در اینجا یک چارچوب بهینه سازی ترکیبیاتی برای موتیف یابی که از هردو روش شاخه بری گراف و فرمول بندی برنامه ریزی خطی عددصحیح استفاده می کند? بررسی شده است. همچنین روشی برای شناسایی موتیف هایی با معنی داری آماری ‎‏معرفی می شود. الگوریتم موردنظر برای شماری از مجموعه داده های زیستی و داده های مصنوعی اعمال شده و به خوبی اجرا می شود. همچنین قابل اجرا بودن این الگوریتم برای انواع دیگری از مسأله تشخیص محل اتصال ‎ dna ‎‎ مانند ردپانگاری فیلوژنتیک، فرمول بندی موتیف های ظریف و مسأله موتیف های چندگانه بررسی و مطالعه می شود. نتایج نشان می دهند که ترکیب نظریه گراف و رویکرد برنامه ریزی ریاضی، می تواند پایه مناسبی برای روش های موثر و قدرتمند در پیداکردن کاربردهای مختلف موتیف یابی باشد.

در گیاهان سیستم های آنتی اکسیدانی در شرایط تنش های محیطی فعال می شوند. اسید سالیسیلیک و اسید-آسکوربیک دو مولکول شناخته شده آنتی اکسیدان هستند که وظایف متعددی را در گیاهان بر عهده دارند. در این پژوهش اثرات اسید سالیسیلیک (25/0 و 5/0 میلی مولار) و اسید آسکوربیک (1 و 20 میلی مولار) برون زا بر سیستم-های آنتی اکسیدانی ریشه نخود (cicer arietinum l.) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار جهت سنجش صفاتی نظیر محتوای پرولین، قندهای محلول کل، اسیدهای آمینه آزاد، پروتئین-های محلول کل، محتوای فلاونوئیدها، ترکیبات فنلی کل، شاخص پراکسیداسیون چربی ها، هیدروژن پراکسید، فعالیت آنزیم های پراکسیداز، کاتالاز، پلی فنل اکسیداز انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار اسید سالیسیلیک موجب کاهش معنی دار مقدار پرولین و قندهای محلول در گیاهان تحت تنش شد. همچنین اسید آسکوربیک محتوای پرولین و قندهای محلول را بطور معنی داری کاهش داد. تیمار اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک هر دو موجب افزایش معنی دار محتوای اسیدهای آمینه آزاد و پروتئین ها شدند. تیمار اسید آسکوربیک 20 میلی مولار موجب افزایش معنی-دار و 1 میلی مولار موجب کاهش معنی دار محتوای فلاونوئیدها شدند. تیمار اسید آسکوربیک موجب افزایش معنی-دار ترکیبات فنولی و کاهش معنی دار پراکسیداسیون چربی ها شد. اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک هر دو محتوای هیدروژن پراکسید ریشه ها را بطور معنی دار کاهش دادند. اسید سالیسیلیک 25/0 میلی مولار فعالیت آنزیم پراکسیداز را بطور معنی داری افزایش داد. همچنین اسید آسکوربیک 20 میلی مولار موجب افزایش معنی دار فعالیت این آنزیم شد. تیمار اسید سالیسیلیک موجب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز شده و اسید آسکوربیک فعالیت این آنزیم را بطور معنی دار کاهش داد. اسید سالیسیلیک فعالیت آنزیم کاتالاز را بطور معنی دار افزایش داد. همچنین تیمار اسید آسکوربیک 1 میلی مولار موجب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم کاتالاز شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد، اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک هر دو به عنوان آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی عمل کرده و اثر تنش اکسیداتیو را در گیاهان کاهش می دهند.

تحقیقات مشخص کرده که نه تنها آنزیم¬ها در حلالهای آلی ساختارشان را از دست نمی¬دهند، بلکه خواص وفعالیت¬های تازه¬ای پیدا می¬کنند که در محیط¬های آبی ازآنها دیده نمی-شود. پیرازین¬آمیداز نیز یک هیدرولاز است. این آنزیم واکنش تبدیل پیرازین¬آمید به پیرازینوئیک اسید را کاتالیز می¬کند. این امرباعث فعال شدن داروی پیرازین¬آمید می¬شود. دراین تحقیق فعالیت، پایداری و ساختار آنزیم پیرازین¬آمیداز در حلالهای آلی(متانول، اتانول، پروپانول، ایزوپروپانول، dmso و dmf ) مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس با استفاده از افزودنی¬ها (ساکاروز، سوربیتول و گلیسرول) آنزیم پیرازین¬آمیداز در مقابل حلال¬های آلی پایدار گردید. نتایج نشان می¬دهد که حلالهای آلی مورد استفاده باعث افت فعالیت آنزیم پیرازین¬آمیداز شدند. ا ز بین حلالهای استفاده شده متانول باعث افت بیشتر و ایزوپروپانول باعث افت کمتر فعالیت آنزیم پیرازین¬آمیداز شدند. بررسی¬های پایداری آنزیم پیرازین¬آمیداز نشان داد که حلالdmso باعث افزایش پایداری ، حلال dmf بدون تأثیر بر روی پایداری آنزیم و حلال¬های دیگر مورد استفاده باعث کاهش پایداری آنزیم پیرازین¬آمیداز شدند. به نحوی که کاهش پایداری در حضور متانول بیشترین مقدار بود. بررسی¬های ساختاری نشان داد که حلال dmsoباعث پایدار شدن ساختار آنزیم، حلال dmf بدون تأثیر بر روی ساختار و حلال¬های دیگر باعث کاهش ساختار آنزیم شدند که در این مورد نیز متانول بیشترین اثر تخریبی را بر روی ساختار آنزیم پیرازین¬آمیداز نشان داد. با بررسی اثر پایدارسازی افزودنیها¬ی ساکاروز، سوربیتول و گلیسرول دیده شد که این افزودنی¬ها بیشترین تأثیر پایدارسازی خود را بر روی متانول نشان می¬دهند که این امر می¬تواند به¬دلیل قطبی بو دن این حلال نسبت به سایر حلال¬های مورد استفاده باشد.

تنش شوری در آب و خاک یکی از عمده¬ترین تنش¬هاست که در مناطق خشک و نیمه خشک می¬تواند رشد و بهره¬وری گیاه را به سرعت محدود کند. خصوصیت مشترک تنش¬های محیطی افزایش تولید گونه¬های فعال اکسیژن و در نهایت آسیب جدی به سلول می¬باشد. ترکیب سدیم نیترو پروساید یک ماده آزاد کننده مولکول نیتریک اکساید می¬باشد. نیتریک اکساید رادیکال آزاد قابل انتشاری است که نقش پیام¬رسانی را در گیاهان پیشرفته ایفا می¬کند. مولکولno در غلظت¬های بالا به عنوان اکسیدان عمل می¬کند. در این تحقیق تغییرات نشانگرهای فیزیولوژیکی تحت تاثیر تیمار سدیم نیتروپروساید، نمک کلرید سدیم و برهمکنش آن¬ها در برگ¬های گیاه اسفندک بررسی و آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهارتکرار انجام شد. نتایج نشان داد که شوری باعث، کاهش معنی¬دار وزن تر و خشک اندام¬های هوایی و ریشه، محتوای نسبی آب، محتوای کلروفیلa، کاروتنوئیدها، آنتوسیانین¬ها، قندهای نامحلول، اسیدهای آمینه آزاد کل، پراکسیداسیون چربی¬های غشائی و افزایش معنی¬دار فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و کاتالاز، محتوای کلروفیلb ، کلروفیل کل، قندهای محلول، پرولین، پروتئین¬های محلول کل، فلاونوئیدها، ترکیبات فنولی، h2o2، پتانسیل اسمزی، پتانسیل اسمزی تورژسانس کامل و تنظیم اسمزی شد. سدیم نیتروپروساید با غلظت2/0 میلی مول با نقش آنتی¬اکسیدان اثرات منفی ناشی از تنش شوری را بهبود بخشید..

سلولازها آنزیم های چند واحدی می باشند. ساده ترین آنها تنها یک دمین کاتالیکی دارد اما معمولا دمین های کمکی نیز به آنها متصل می شود که فعالیت و ویژگی های کلی آنزیم را تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجایی که سلولازها در صنایع مختلف و به ویژه در تولید سوخت زیستی از بیومس تجدپذیر و فراوان کره زمین نقش به سزایی دارد، مهندسی سلولازهایی با فعالیت بالا، پایداری دمایی بیشتر و پروفایل ph و دما گسترده تر مورد توجه قرار می گیرد. شناخت ساختار آنزیم، عملکرد دمین های تشکیل دهنده و تعیین ارتباط نسبی آن با فعالیت آنزیمی از جنبه زیستی و مهندسی آنزیم ها مهم می باشد. هم چنین شناخت عملکرد یک دمین در یک آنزیم را می توان به آنزیم های دیگری نیز تعمیم داد. دمین هایی با توپولوژی شبه ig یک دمین شایع در میان آنزیم ها می باشد که نقش تقریبا مبهمی دارد. اندوگلوکاناز cel9a باکتری اسیدوباسیلوس اسیدوکالداریوس یک سلولاز می باشد که دارای دمین عملکردی و دمین شبه ایمونوگلوبینی (ig) می باشد. به جز شبیه سازی های ساختاری، تا کنون هیچ مطالعات تجربی برای فهم عملکرد این دمین انجام نشده است. در این پژوهش با تکثیر ژن فاقد دمین شبه ایمونوگلوبینی (taa-cel9a) از روی ژن aa-cel9a و همسانه سازی آن داخل وکتور بیانی pet21، پروتئین کوتاه شده با فعالیت آنزیمی تولید گردید تا مطالعات آنزیمی به صورت تجربی جهت درک عملکرد دمین روی آن انجام بگیرد. نتایج نشان می دهد که حذف دمین شبه ایمونوگلوبینی خصوصیات بیوشیمیایی و ساختاری آنزیم را تحت تاثیر قرار داده است. در مقایسه با نوع وحشی، دمای بهینه، ph بهینه، پایداری دمایی آنزیم، انعطاف پذیری ساختاری و درصد ترکیب ساختار های دوم تغییر یافته است. دمای بهینه از 65 به 60 و ph بهینه از 6/5 به 7/5 تغییر یافته است. برخلاف انتظار پایداری دمایی افزایش یافته و ساختار آنزیم مستحکم تر و فشرده تر گردیده است. همچنین برخی از یون های فلزی که پایداری دمایی آنزیم نوع وحشی افزایش می دهند و ساختار آنزیم را فشرده تر می کنند, روی پایداری دمایی و ساختار آنزیم بدون دمین شبه ایمونوگلوبینی تاثیری نداشتند.

همردیفی توالی ها روشی برای در اختیار گرفتن اطلاعات اساسی در بیوانفورماتیک است. با این حال، حل مساله ی همردیفی توالی های چندگانه دشوار است. در این پایان نامه ، بهینه سازی تجمع ذرات و الگوریتم ژنتیک برای حل این مساله استفاده شده است. درالگوریتم تجمع ذرات، هر ذره نشان دهنده ی یک همردیفی است و ذرات برای رسیدن به جواب با استفاده از برخی قوانین حرکت می کنند. همچنین در الگوریتم ژنتیک هر کروموزوم به عنوان جواب بالقوه برای رسیدن به جواب بهینه در نظر گرفته می شود.

با افزایش روز افزون جمعیت، استفاده از منابع تجدید پذیر جهت تولید محصولات و سوخت‏ های زیستی اهمیت فراوانی دارد. سلولز فراوان‏ترین پلیمر زیستی است که سالانه حدود180میلیارد تن طی فتوسنتز تولید می شود. استفاده از این منبع غنی سلولزی نیازمند به کارگیری فرآیند های شیمیایی و بیولوژیکی است. باتوجه به صرفه اقتصادی و آلایندگی کمتر هیدرولیز زیستی، اهمیت کاتالیزور های زیستی نظیر سلولاز به طور گسترده مورد مطالعه قرار می گیرد. سلولاز در صنعت منسوجات، شوینده ها، کاغذ سازی، تولید سوخت های زیستی و زیست پالایی کاربرد های گسترده ای دارد. باتوجه به کاربرد های گسترده آن، تولید ارزان و افزایش پایداری آنزیم در شرایط مختلف (دمای بالا، ph های مختلف، حضور شوینده ها و افزاینده‏های شیمیایی) اهمیت بسزایی دارد. آنزیم ها در طیف کوچکی از دما و phفعالیت کاتالیزوری خود را انجام می دهند. با استفاده از مهندسی ساختار پروتئین، استفاده از یکسری حلال ها و افزاینده ها به محیط واکنش و تثبیت آنزیم بر روی بستر مناسب، می توان پایداری آنزیم را در شرایط صنعتی بهبود بخشید. تثبیت آنزیم می تواند راه حل مناسبی برای افزایش پایداری آنزیم باشد

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

تنوع زیستی موجود در هر کشور یک منبع بالقوه ی ثروت مادی است. فلوروفون محصول میلیون ها سال تکامل است که در این لحظه و این مکان واقع شده و بایستی از اهمیت ملی برخوردار باشد. با توجه به اهمیت مذکور بخش بزرگی از مطالعات زیست شناختی به بررسی تنوع موجود در فلوروفون و چگونگی بهره گیری از این تنوع به عنوان یک سرمایه ی اولیه ی زیستی‏‏‏ٌْ معطوف شده است. در مطالعات تنوع ژنتیکی، تنوع بین افراد و یا زیر مجموعه هایی از افراد بررسی می شود. در این راستا از اطلاعات گوناگونی مانند داده های شجره ای داده های ریخت شناختی اطلاعات مربوط به ایزوزیم ها و داده های حاصل از نشانگرهای مبتنی بر dna استفاده می شود. مطالعه ی تنوع در گیاهان علاوه بر ایجاد پایگاه های داده ای جدید جهت طبقه بندی دقیق گیاهان بر اساس موازین مولکولی، در شناسایی و بررسی نحوه ی توارث صفت هایی که هم اکنون برای ما سودمند هستند نیز نقش بسزایی دارد. به طوری که در برنامه های جستجو و گزینش گونه های کارآمد سرمایه ی محقق ذخیره ای از ژن های متنوع است. در مورد گیاهان این ذخیره ی ژنی که محصول میلیون ها سال تکامل و گزینش طبیعی است در توده های بومی قرار گرفته است. طبق تعریف، یک نژاد بومی مخلوطی است از ژنوتیپ هایی که تحت شرایط زیست محیطی توسط گزینش طبیعی و تا حدودی مصنوعی تکامل یافته اند. بر هم کنش زیستی گیاه با محیط پیرامون و تغییرات آن همواره مورد توجه زیست شناسان بوده است. یکی از این تغییرات پیرامونی مهم که امروزه برای محیط زیست، تنوع زیستی و امنیت غذایی جوامع انسانی تهدیدی جدّی تلقی می شود شوری افزاینده ی خاک های مناطق مختلف است. شوری یک تنش غیر زیستی محسوب می شود که گیاهان دارای دامنه ی وسیع پاسخ به آن می باشند. این پاسخ ها به صورت محدوده ای از سازگاری در سطح سلولی و کلیه ی سطوح زیستی گیاه دیده می شود؛ که در اکثر موارد به کاهش رشد و بازده متابولیسمی گیاه منجر می گردد در تحقیق حاضر بررسی تأثیر شوری به عنوان یکی از فاکتور های محدود کننده ی رشد، در برخی از ارقام گندم بومی آذربایجان بررسی شده است. منطقه ی جغرافیایی مبدأ برای توده های بومی انتخاب شده نواحی مجاور دریاچه ی ارومیه است که دارای خاک های شور و یا به نسبت شور می باشد. در این بررسی از نشانگرهای مولکولی rapd جهت بررسی میزان چندشکلی موجود در توالی ژنی برای پی بردن به میزان تنوع در توده های مورد بررسی استفاده شد و نیز پس از اعمال تنش بر تعدادی از ارقام گندم های بومی انتخاب شده، تغییرات سطح پراُکسیدهیدروژن به عنوان یک نشانگر تنش اُکسیداتیو و تأثیر آن بر مقادیر پروتئین های محلول و متابولیسم اسیدهای نوکلئیک از نظر مقادیر rna و dna کل در برگ گندم های بومی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، نشان دهنده ی وجود تنوع ژنتیکی گسترده در سطح مولکولی در گندم های بومی منطقه می باشد که از نظر متابولیسمی در مقابله با تنش شوری سطوح متفاوتی از آسیب پذیری و مقابله ی بیوشیمیایی را به نمایش می گذارد. اختلاف بیوشیمیایی بین ارقام در سطح قابل قبولی معنی دار است (05/0p<).

بیماری های قارچی از بزرگترین عواملی هستند که باعث افت شدید عملکرد در محصول می شوند. در این تحقیق بهینه سازی کشت بافت و شرایط انتقال ژن به گیاه کلزا لاین r line hyola 308 انجام پذیرفت. در بهینه سازی کشت بافت با انتخاب غلظت mg/l bap5/3 میزان باززایی به 112 درصد رسید. سه پارامتر مهم در انتقال ژن توسط آگروباکتریوم شامل زمان پیش کشت، زمان هم کشتی و غلظت استوسیرینگون مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از ژن gus که در وکتور pbi121 تحت بیان پروموتر camv 35s بود شرایط بهینه برای انتقال ژن بدست آمد. با بهینه سازی زمان پیش کشت به 48 ساعت، زمان هم کشتی باآگروباکتریوم به 48 ساعت و غلظت استوسیرینگون به 100 میکرومول میزان انتقال ژن از حد پایه 4 درصد به 33 درصد افزایش یافت. در مرحله بعد ژن کیتیناز36 همسانه سازی شده دروکتور pbi121 (pbimy3)، از طریق آزمون pcr و الگوی هضم آنزیمی مورد تأیید قرار گرفت. این پلاسمید نوترکیب به دو لاین r line hyola308 و rgs003 از طریق انتقال بوسیله آگروباکتریوم منتقل گشت. به منظور انتقال ژن به گیاه کلزا از برگ های لپه ای گیاهان 5 روزه با طول دمبرگی حدود 2 میلیمتر که جوانه انتهایی آنها به طور کامل حذف گردیده بود استفاده گردید. نمونه ها به محیط انتخابی حاوی کانامایسین و سفاتوکسیم منتقل گشتند. گیاهان تراریخت به علت وجود ژن مقاومت به کانامایسین می توانستند در این محیط تشکیل نوساقه های سبز رنگ دهند. حضور ژن کیتیناز 36 در گیاهان بدست آمده با استفاده از آزمون pcr با آغازگرهای اختصاصی chit36f/chit36r، rt-pcr، آزمون لکه گذاری dna، آزمون زیست سنجی و آزمون مطالعه فعالیت آنزیمی علیه قارچsclerotinia sclerotiorum اثبات گردید.

سرطان روده چهارمین عامل مرگ و میر شایع در بین سرطان ها در ایران بشمار می رود. بطوریکه میزان آن در مردان 8.3 نفر در 100000 نفر و در بین زنان 6.5 نفر در هر 100000 نفر می باشد. یکی از دلایل اصلی در ایجاد این بیماری نقص در سیستم ترمیم mmr می باشد که این نقص ژنتیکی منجر به ایجاد ناپایداری در ژنوم بویژه در نواحی ریزماهواره ها می گردد. بررسی ها نشان دهنده این امر می باشند که بیماران دارای جهش در این سیستم ترمیم نسبت به شیمی درمانی دارای پاسخ متفاوتی می باشند و نسبت به قسمت عمده این داروها مقاوم می باشند. شناسایی این بیماران می توانددر تجویز دارو برای آن ها بسیار مفید باشد. در این طرح بررسی ناپایداری ریزماهواره ها توسط 5 نشانگر و با استفاده از واکنش pcr بر روی 55 فرد مبتلا به سرطان روده در شمال شرق ایران انجام گرفت. در این بررسی میانگین سن مبتلایان 59.3 سال و 60% از بیماران را مردان تشکیل می دهند. نتیجه این بررسی مشاهده جهش در سیستم ترمیم در 24% از این بیماران بود که بالاترین میزان جهش در سطح جهان می باشد.که بصورت معنی داری این تومورها در سمت راست در روده مشاهده شدند.

استفاده از حاملین و بسترهای مناسب جهت تثبیت آنزیم که از تخریب آن محافظت میکند روش نویدبخشی برای طولانیتر کردن ماندگاری و فعالیت زیستی آنزیم است. از پلیمرهایی که برخی از خواص فیزیکی و شیمیایی آنها به سادگی قابل بهبود یافتن و تغییر است بعنوان حاملین موثر آنزیمی استفاده میشود. تا کنون روشهای متعددی برای تثبیت آنزیمها گزارش شده است. از آنجایی که بیشتر پلیمرهای سنتتزی از لحاظ ایمنی شناختی مضر هستند و اتصال پروتئینها به این پلیمرها در یک محیط ناملایم و سخت انجام میگیرد امکان تخریب پروتئینها و کاهش فعالیتهای آنزیمی وجود دارد. پلیمرهای طبیعی خصوصا هیدروژلهای حساس به ph مثل کیتوسان بسترهای مناسبی جهت تثبیت آنزیم هستند. کیتوسان کوپلیمری از d– گلوکز آمین و n– استیل گلوکزآمین است. اتصال پروتئینها به این بستر در شرایط محیطی معتدل انجام میگیرد و از این رو احتمال تخریب پروتئین کم است. میتوان با اصلاحات ساده کووالانی کیتوسان خواص فیزیکوشیمیایی آن مثل زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، حساسیت به ph، چسبندگی مخاطی و ...را تغییر داد و آن را برای اهداف تثبیت مناسب ساخت. در این کار پژوهشی، آنزیم هورس ردیش پراکسیداز (hrp)بر روی فیلم و میکروسفر کیتوسان با استفاده از گلوترآلدئید بعنوان یک عنصر دو عاملی، تثبیت شد. در کار بعدی تثبیت آنزیم (hrp) بر روی سطح بستر پرلیت انجام گرفت. عامل دارکردن با استفاده از یک معرف ارگانوسیلانی مثل آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان و با اتصال کووالانی به گلوترآلدئید انجام گرفت که با بهبود خواص بستر سیلیکا آن را برای تثبیت مولکول زیستی مناسب کرد. بسترهای بهبود یافته در فرایند تثبیت (hrp) در مقایسه با بسترهای بدون بهبود خصوصیات خوبی از جمله بهتر شدن آبدوستی و برهمکنشهایالکترواستاتیکی گروههای عاملی با آنزیم را از خود نشان میدهد.از تصاویر sem برای آشکارکردن تغییرات بستر استفاده شد. اسپکتروسکوپی ft-ir نیز تغییرات بستر و تثبیت آنزیم را آشکار کرد و از تکنیک اسپکتروفوتومتری جهت سنجش میزان آنزیم تثبیت شده و اندازه گیری فعالیت آنزیم استفاده شد.تاثیر چندین پارامتر از جمله غلظت گلوترآلدئید و شرایط ph محیطی بر فرایند تثبیت بیان شد. در سنجش آنزیمی مشخص شد که (hrp) تثبیت شده پایداری ph و حرارتی بالاتری از آنزیم آزاد دارد و نیز فعالیت کاتالیتیکی آن در حلالهای آلی در مقایسه با آنزیم آزاد بیشتر است و دیگر اینکه فرایند تثبیت ph بهینه را به phهای کمتر شیفت میدهد.

کوتاه شدن تلومرها که باعث کاهش ظرفیت تکثیری سلولها می شود، از ناتوانی پلیمراز برای تکثیر انتهای ناکامل کروموزوم ها ناشی می شود. نقش تلومراز، اضافه کردن توالی های تکراری است که از کوتاه شدن کروموزوم ها جلوگیری می کند. دربیشتر سلولهای طبیعی انسانی، بر خلاف سلولهای توموری (که دارای تلومراز می باشند)، این کوتاه شدن تلومرها در نتیجه افزایش سن و تعداد دفعاتی که سلول تقسیم می شود، اتفاق می افتد. در نهایتً پیری سلولی به وقوع می پیوندد که مشکلات زیادی از قبیل: از دست رفتن وزن ماهیچه اسکلتی، افزایش چربی و دیگر مشکلات ناخواسته پیری ایجاد می کند. همانطور که می دانیم، تلومروتلومراز درگیر در تنظیم سلولی می باشند و می توانند زمینه ای برای درمان سرطان و درمان پیری فراهم می کند. در سالهای اخیرتحقیقات برروی آنزیم تلومراز از نقطه نظر درمان سرطان ولوسمی ها ودرمان پیری انجام شده است. مطالعات برروی مهار تلومراز در سلولهای سرطانی و فعال کردن تلومراز در سلولهای پیر متمرکز شده است. بدین منظوراز عوامل طبیعی و سنتتیک و... جهت مهاریا فعال کردن تلومراز در تحقیقات استفاده شده است. امروزه بعضی فاکتورها از جمله: آمینو گوانیدین، سیستم هورمون رشد/ فاکتور رشد شبه انسولین برای درمان پیری به کار می روند. به علاوه چندین فاکتور هورمونی مهم نیز به نظر می رسد که بر تنظیم تلومرازی اثر می گذارند، که شامل ویتامین d، رتینوئیک اسید، استروژن و آندروژن می باشند. در ارتباط با جایگاه هورمون رشد، نتایج مطالعات مختلف موجود است. بر اساس یکسری مطالعات دیده شده است که اغلب هورمون رشد به عنوان یک عامل ضد پیری به کار می رود، برای مثال شواهدی موجود است که نشان می دهد که درمان افراد مسن تر با هورمون رشد انسانی نوترکیب، می تواند توده ماهیچه ای را افزایش و میزان چربی را کاهش و مواد معدنی را در چندین منطقه از اسکلت بدن افزایش دهد. همچنین دیده شده است که تغییرات در ترکیبات بدنی همراه با افزایش سن، نشانه هایی مشابه با کمبود هورمون رشد را نشان می دهد. مطالعات ذکر شده اغلب در شرایط بدنی موجود زنده و بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شده است. با توجه به موارد ذکرشده، هدف از انجام این طرح، بررسی اثرات هورمون رشد انسانی بر روی فعالیت تلومراز در سلولهای فیبروبلاست در سیستم کشت سلولی می باشد. با توجه به نقش های هورمون رشد در فرایند پیری هدف ما بررسی دقیق اثر این هورمون، برروی عملکرد آنزیم تلومراز و روند پیری می باشد. بدین منظورسلولهای فیبروبلاست انسان از بافت پوست جداسازی و به روش primary کشت وتکثیر شد و سپس سلولها در حضور و عدم حضور h2o2 و با غلظت های مختلف هورمون رشد(100-0) به مدت 120 ساعت کشت داده شدند. سپس میزان تکثیر سلولی از طریق تست brdu و mtt و روش شمارش سلولی بررسی شد و میزان پیر شدن سلولی را توسط تست x-gal بررسی شد و فعالیت تلومرازی از طریق روش trap اندازه گیری شد. نتایج توسط نرم افزار spss بررسی شدند، که نتایج تست شمارش سلولی حاکی از آن است که تکثیر سلولی همراه با افزایش غلظت هورمون رشد افزایش می یابد( با اختلاف معنی دار) اما نتایج حاصل از این تست توسط تستهای brduو mtt تایید نشد (اختلاف معنی دار نبود). همچنین با مقایسه روند رشد سلولی در حضور و عدم حضور h2o2 دیده شد که روند رشد سلولی در غیاب h2o2 سرعت ومیزان رشد بیشتری دارد. با بررسی نتایج تست x-gal با محاسبه درصد جوانی دیده شد که هرچه غلظت هورمون رشد بیشتر باشد، سلولهای جوان بیشتر میشوند ولی اختلاف معنی دار نبود. همچنین دیده شدکه سلولهای مسن تر (و با پاساژهای بالای 12) وبا غلظت کمتر هورمون رشد سبز رنگ میشوند ، درحالیکه سلولهای جوان ترو با غلظت بیشتر هورمون رشد، رنگ نمی شوند. نتایج تست تلومرازی نشان می دهد که با افزایش غلظت هورمون رشد، فعالیت تلومرازی افزایش مییابد اما این اختلاف معنی دار نبود. همچنین دیده شد سلولهای تیمار شده با h2o2فعالیت تلومرازی کمتر از سلولهای در غیاب h2o2 نشان میدهند.

تلومرها توالی های خطی انتهای کروموزوم های یوکاریوتی اند که با هر تقسیم سلولی طول آنها کاهش می یابد، اعتقاد بر این است که کوتاه شدن تلومرها، ساعت مولکولی است که منجر به senescence سلولی می گردد. تلومراز یک dna پلیمراز وابسته به rna است که از روند کوتاه شدن تدریجی تلومرها جلوگیری می کند. در سلول های بنیادین خونساز انسان آنزیم تلومراز فعال وجود دارد، با وجود آن طول تلومر با روندی وابسته به سن در این سلول ها کاهش می یابد که بررسی و مطالعه نحوه تنظیم و افزایش و کاهش فعالیت آن مدتهاست که ذهن دانشمندان را در جهت افزایش طول عمر از طریق مکانیسم های وابسته به آنزیم تلومراز و مهار این آنزیم در درمان سلول های سرطانی به خود مشغول کرده است. ما در این مطالعه اثر نیتریک اکساید را در سلول های بنیادین خونساز خون بندناف انسان بررسی کردیم. بدین منظور سلول های بنیادین خونساز از خون بندناف به روش immune magnet coated bead affinity chromatography جداسازی و کشت داده شدند، سلول ها با غلظت های مختلف ال-آرژنین و سدیم نیتروپروساید (به عنوان دهندگان نیتریک اکساید) تیمار و به مدت 120 ساعت انکوبه شدند. سپس محیط رویی سلول ها و سلول ها به طور جداگانه جمع آوری و میزان رشد و تکثیر سلول ها به روش شمارش سلول ها وcell proliferation assay mtt , brduاندازه گیری شد. در محیط رویی سلول ها میزان نیترات و نیترات آزاد شده اندازه گیری شد. سپس میزان فعالیت آنزیم تلومراز را با استفاده از روش assay - trap – pcr بررسی نمودیم. نتایج به دست آمده نشان داد که یک درصد از سلول های تک هسته ای خون بند ناف، سلول های بنیادین خونساز می باشند. میزان نیترات و نیتریت آزاد شده از ال- آرژنین و سدیم نیتروپروساید در محیط کشت سلول، روند افزایشی وابسته به غلظت را نشان داد. با تست mtt در غلظت 5/ 0 و 5 میلی مولار و با تست brdu در غلظت 1 میلی مولار ال-آرژنین تکثیر سلولی افزایش معنی داری نشان داد. در غلظت های 100 و 200 میکرو مولار سدیم نیتروپروساید نیز براساس تست brdu وmtt در تکثیر سلولی افزایش معنی داری دیده شد.فعالیت آنزیم تلومراز در یک میلی مولار ال- آرژنین وصد میکرومولار سدیم نیتروپروساید بیشتر از بقیه تیمارها بود.

شبیه سازی پپتیدهای ضدمیکروبی در محیط غشاء به خاطر اهمیت محیط دولایه لیپیدی در عمل این پپتیدها و همچنین مشکل بودن دست یابی به جزئیات مکانیسم عمل آنها با روش های دیگر بسیار مورد توجه می باشد. در این پایان نامه چگونگی برهمکنش پپتید ضدمیکروبی pis-1 و دو آنالوگ آن (pis-1 aa و pis-1 pg) با غشاء دو لایه دی پالمیتویل فسفاتیدیل کولین (dppc) با روش شبیه سازی دینامیک مولکولی بررسی شد. نتایج شبیه سازی ها ما را از جهت و مکان دقیق پپتیدها نسبت به دو لایه آگاه کرده و همچنین اطلاعاتی را راجع به الگوی تشکیل پیوند هیدروژنی و برهمکنش الکتروستاتیک فراهم کردند. نتایج حاصل نشان دادند کهpis-1 و pis-1 aaبیشترین پیوند هیدروژنی و pis-1 pg کمترین پیوند هیدروژنی را با غشاء تشکیل می دهند. بنابراینpis-1 و pis-1 aa برهمکنش قوی تری را نسبت به pis-1 pg با غشاء داشتند. مطالعات تجربی قبلی نشان داده اند کهpis-1 و pis-1 aaفعالیت ضدمیکروبی و همولیتیکی بالایی دارند و pis-1 pg فعالیت همولیتیکی پایینی را نشان می دهد در حالی که فعالیت ضدمیکروبی خود را حفظ می کند. نتایج ما مطالعات تجربی قبلی را تکمیل کردند. مطابق با نتایج شبیه سازی ها و مطالعات تجربی قبلیpis-1 و pis-1 aa در غشاء دو لایه زویترونیک در مقایسه با pis-1 pg موثرتر بودند. این ویژگی pis-1 pg، آن را نامزد مناسبی برای طراحی پپتیدهای آنتی بیوتیکی با خاصیت همولیتیکی پایین قرار می دهد.

سیانوباکتری ها که عموما با نام های سیانوفیسیه ها و یا جلبک های سبز- آبی شناخته شده اند، از مهمترین و بزرگترین پروکاریوتهای فتوسنتزکننده می باشند که نزدیک به 3/5 بیلیون سال روی کره زمین قدمت دارند. تنوع مورفولوژیکی، متابولیسمی، توانایی بقاء در زیستگاه های مختلف و تولید ترکیبات ثانویه متنوع از ویژگی های بارز بیشتر جنس های سیانوباکتریایی بوده که توجه اغلب محققان علوم اکولوژیکی، فیزیولوژیکی و مولکولی را به خود جلب نموده است. در نتیجه این تحقیقات، امروزه طیف وسیعی از کاربردها در زمینه تولید انرژی، کود زیستی، تغذیه انسان و دام، صنایع داروسازی و حذف آلودگی های محیطی برای این موجودات شناسایی شده است. جنس اوسیلاتوریا، که در دسته سیانوباکتری های رشته ای فاقد هتروسیست طبقه بندی می گردد، به دلیل پراکندگی جغرافیایی گسترده و توانایی های متابولیسمی و فیزیولوژیکی متنوع، موضوع بسیاری از تحقیقات مولکولی کاربردی در دنیا می باشد. تنوع و تغییرپذیری خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی به دلیل تغییر شرایط محیطی در طول رشد یکی از معایب مهم سیستم های رده بندی سنتی سیانوباکتری ها می باشد که بر اساس چنین ویژگی هایی انجام شده است. ظهور تکنیک های مولکولی و توسعه آنها در دهه های اخیر، امکان به کارگیری روشهای آنالیز ژنتیکی و مولکولی نظیرrapd-pcr برای بازبینی رده بندی های قدیمی و شناسایی نمونه های جدید بر اساس ترکیبی از ویژگی های مولکولی، ظاهری و فیزیولوژیکی فراهم نموده است. در این پژوهش جدایه های اوسیلاتوریا از رودخانه های استان مازندران جمع آوری شد. سپس با استفاده از خاصیت فوتوتاکسیک و حرکت، جدایه های اسیلاتوریا خالص سازی گردیدند. جدایه های خالص شده با استفاده از پلی مورفیسم الگوی رویشی رشته ها، تنوع رشد روی محیط کشت جامد و تنوع آرایش سلولهای انتهایی مطالعه شد و 10 مورفوتیپ از اوسیلاتوریا برای مطالعات مولکولی انتخاب گردید. مطالعه الگوی پروتئینی تنوع الگوی باندی (25 باند) از پروتئین های کل را در محدوده باندی18/4-100کیلو دالتون را نشان داد. به منظور مطالعه rapd ابتدا از نمونه به روش کائو و همکاران با اندکی تغییرات و همچنین روش عمومی ctab، استخراج dna انجام شد مطالعه کیفی و کمی dna استخراج شده نشان داد استفاده از روش تغییر یافته کائو و همکاران می تواند dna مناسبتری برای مطالعات مولکولی باشد. به منظور تائید dna استخراجی از پرایمرهای اختصاصی 16srrna اوسیلاتوریا استفاده شد نتایج نشان داد کلیه 10 جدایه واجد قطعه 670 جفت بازی بودند. در مرحله بعد تنوع ژنتیکی با استفاده از 10 اولیگومر ده نوکلئوتیدی انجام شد نتایج ما نشان داد چهار پرایمر فاقد پلی مورفیسم باندی بودند اما از بین محصولات pcr شش پرایمر دیگر، پرایمرope18 با داشتن 68 قطعه تکثیری دارای بیشترین باند بود در صورتیکه پرایمرss6 دارای 48 قطعه تکثیری بود. آنالیز ترکیبی تنوع باندی با استفاده از ماتریس صفر (عدم حضور باند) و یک (حضور باند) به روش upgma با استفاده از ماتریس مربع فاصله اقلیدوسی و برنامه spss انجام شد. نتایج مطالعات ما نشان داد سه جدایه 201sp1، 201sp3 و 104sp اگرچه دارای تنوع رویشی متنوع بودند ولی در یک کلاستر در سطح کمتر از 20 درصد قرار گرفتند. این مطالعه و مقایسه آن با نتایج تحقیق دیگر محققین نشان می دهد، استفاده از روشrapd ضمن مستقل بودن از فعالیت و موقعیت ژنها، می تواند برای گروه بندی جدایه های اسیلاتوریا های جمع آوری شده از مناطق مختلف، مورد استفاده قرار گیرد.