با توجه به وضعیت خاص کشورهای در حال توسعه و لزوم رشد و توسعه بخش های مهم نظیر کشاورزی و صنعت، ارزیابی آثار آزادسازی تجاری دارای اهمیت خاصی است. زیرا به لحاظ نظری و تجربی در اثر آزادسازی تحولات زیادی در رشد، سرمایه گذاری، اشتغال و سایر شاخص ها اتفاق می افتد. در این تحقیق ضمن بررسی آزادسازی تجاری در بخش کشاورزی ایران و نیز در بخش کشاورزی کشورهای منتخب (شامل ژاپن، کره جنوبی، مالزی، پاکستان، هندوستان، ویتنام و فیلیپین) با مقایسه تطبیقی آن ها، تجربه آزادسازی کشاورزی در آن ها تحلیل شده است. بدین ترتیب، اهداف این مطالعه بر ارزیابی فرآیند آزادسازی تجاری در بخش کشاورزی کشورهای منتخب استوار است، ضمن آن که به عملکرد آزادسازی تجاری ایران در بخش کشاورزی و تا حدودی بخش صنعت پرداخته شده و رویکرد این نوع آزادسازی به عنوان یک راهبرد اقتصادی در یک روند زمانی تحلیل گردیده است. با این حال، کشف آثار کوتاه مدت و بلندمدت آزاد سازی تجاری در یک مسیر تعاملی بلندمدت بر سطح اشتغال کشاورزی کشورهای منتخب مدنظر بوده است. برای این که این اثرات مشخص شود، برآوردهای ضرایب کوتاه مدت و بلندمدت الگوی اشتغال کشاورزی این کشورها به روش پویای اقتصادسنجی یعنی ardl بدست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. به طور کلی، نتایج نشان می دهند که سیاست آزادسازی تجاری بر شاخص های بخش کشاورزی کشورهای در حال توسعه مثل فیلیپین نسبت به کشورهای پیشرفته موفق تر بوده است که با نتایج میدانی تحقیق نیز مطابقت داشته است. علاوه بر این، یافته های تحقیق مربوط به کشور ایران نشان می دهند که همراه با آزادسازی در صنعت، کارایی و بهره وری افزایش می یابد. همچنین آزادسازی به افزایش صادرات در صنایع کاربر منجر می شود، بنابراین، ایران باید توسعه ی صنایع کوچک و کشاورزی را در الویت قرار دهد.