دغدغه غالب کشورها در نیم قرن اخیر توجه به مولفه های توسعه و رسیدن به یک توسعه پایدار است. یکی از مهمترین و روزآمدترین حوضه های توسعه پایدار، صنعت گردشگری است. صنعت گردشگری پیرایه های فرهنگی متعددی به همراه دارد.الگوی توسعه بومی گردشگری در ایران نشان می دهد که مهمترین مولفه ماهیت ساز چنین الگویی توجه به قابلیت های درونی صنعت گردشگری در حوزه های مختلف گردشگری کشور است. شهر یزد بعنوان یکی از مهمترین حوزه های گردشگری ایران از این نظر حائز اهمیت است. هدف از این تحقیق بیان اهمیت و ضرورت برنامه ریزی برای توسعه گردشگری در یزد می باشد. مطالعه نقش صنایع دستی و معماری در توسعه گردشگری در ایران به خصوص شهر یزد، می تواند دارای اهمیت زیادی باشد. تحقیق حاضر با عنوان توسعه گردشگری شهر یزد با تاکید بر صنایع دستی و معماری در همین راستا تنظیم گردیده است.پژوهش حاضراز نظر هدف نوعی تحقیق کاربردی است. روش این تحقیق، روش توصیفی و از نوع زمینه یابی است. در این تحقیق از دو روش مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی استفاده شده است در این تحقیق از روش تحلیل کمی استفاده شده است. یافته های تحقیق هر سه فرضیه مورد آزمون را تایید کردند.با توجه به تحلیل های توصیفی دریافتیم که صنایع دستی و معماری سنتی یزد نقش و جایگاه عمده یی درتوسعه گردشگری یزد دارد و علی رغم پتانسیل بالای شهر یزد در دارا بودن فرهنگ توریستی مردم یزد، بناهای تاریخی و معماری و صنایع دستی آن گردشگری در این منطقه توسعه کافی نیافته و عامل اصلی این عدم توسعه یافتگی و ناکامی در جذب توریست، دافعه های درون خود شهر یزد نمی باشد. به گونه یی که میزان رضایت مردم از امنیت و برخورد و تعامل شهروندان یزدی بالا بوده و از طرفی جاذبه های صنایع دستی و معماری یزد در بین پاسخگویان در حد بالایی است. بنابراین می توان گفت مهمترین عامل در جذب گردشگری شهر یزد به سیاست های کلان توسعه گردشگری و کم توجهی به پتانسیل شهر یزد بر می گردد به گونه یی که حتی خود توریست های یزد میزان اطلاع رسانی و آگاهی بخشی در سطح ملی را کم ارزیابی کرده اند.