این پژوهش با هدف مقایسه ی کمّی و کیفی رشد اخلاقی دانش آموزان طرح ارزشیابی توصیفی با ارزشیابی سنتی و تأثیر مداخله ای سبک انضباطی معلمان، انجام گرفت. جامعه ی آماری پژوهش، شامل کلیّه دانش آموزان پایه پنجم مشمول طرح ارزشیابی توصیفی شهر زاهدان در سال تحصیلی89-88 بوده اند که تعداد آن ها 360 نفر، 150 نفر پسر و 210 نفر دختر می باشد. در مرحله ی کمی این پژوهش نمونه گیری به صورت هدفمند قضاوتی صورت گرفت. تعداد آزمودنی ها 186 نفر، 108 نفر دختر و 78 نفر پسر بوده است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، شامل دو پرسشنامه اخلاق و سبک انضباطی معلمان بوده است در پژوهش کیفی از مصاحبه استفاده شده است. از آزمون های آماری t مستقل، برای فرضیه های اول تا پنجم؛ در فرضیه ی ششم از تحلیل واریانس دو راهه و در فرضیه هفتم از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل کوواریانس استفاده شده است. در مرحله کیفی این پژوهش از بین نمونه آماری، 3 نفر از افرادی که نمره بالا و پایین را در پرسشنامه ی اخلاق کسب کرده اند از هر دو گروه و دختران و پسران، به اتفاق والدین و معلمان آنها انتخاب شدند که تعداد آنها جمعاً 68 نفر بوده است. این گروه مورد مصاحبه قرار گرفتند. نتایج در پژوهش کمّی و کیفی نشان داد که دانش آموزان طرح ارزشیابی توصیفی از رشد اخلاقی بالاتری نسبت به ارزشیابی سنتی برخوردار بوده اند. همچنین نتایج نشان داد که رشد اخلاقی دختران از پسران، بهتر بوده است. نتایج نشان داد که دانش آموزان طرح ارزشیابی توصیفی نسبت به دانش آموزان ارزشیابی سنتی، بیشتر دارای مسئولیت پذیری، همکاری بیشتری بوده اند و قوانین و مقررات را بیشتر رعایت می کنند. ولی در امانت داری، تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشده است. نتایج تحقیق کیفی عامل الگو پذیری کودکان از والدینشان را بیش از دیگر عوامل بر اخلاق موثر نشان داد. همچنین، یافته ها حاکی از تأثیر مداخله ای سبک انضباطی معلمان در رشد اخلاقی دانش آموزان بوده است. به این صورت که دانش آموزانی که معلم آنها دارای سبک انضباطی مداخله ای است از رشد اخلاقی پایین تری برخوردارند.