این پژوهش به منظور "بررسی مقایسه ای خلاقیت و مهارت تصمیم گیری دانشجویان رشته کارآفرینی با دانشجویان سایر رشته های دانشگاه تهران در سال تحصیلی90- 89" انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع علی _ مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه دانشجویان ورودی88 و 89 مقطع کارشناسی ارشد رشته کارآفرینی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران که به عنوان گروه مطالعه در این تحقیق انتخاب شدند و تعداد آنها 190 نفر می باشد. ونیز کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد که در رشته های علوم انسانی این دانشگاه مشغول به تحصیل هستند، به عنوان گروه مقایسه پژوهش انتخاب شدند. گروه ها با توجه به سال ورود به دانشگاه، مقطع تحصیلی، سن و معدل ترم قبل آنها معادل سازی شده اند. از بین جامعه آماری گروه مطالعه، 127 نفر به عنوان نمونه آماری برای گروه مطالعه، به شیوه نمونه گیری در دسترس و از طریق جدول کریجسی و مورگان (1970) و به تعداد آنها نمونه ای برای گروه مقایسه با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردید. ابزار پژوهش برای بررسی متغییر وابسته خلاقیت، پرسشنامه خلاقیت 60 گویه ای عابدی بود که پایایی آن در این پژوهش براساس آلفای کرانباخ (92%=?) و برای سنجش مهارت تصمیم گیری، پرسشنامه محقق ساخته، استفاده شد که پایایی آن هم بر اساس آلفای کرانباخ (77%=?) محاسبه و روایی ابزارهای پژوهش بر اساس روایی سازه ای و نظریه ای اساتید صاحب نظر مورد تایید قرار گرفت. پس از اجرا و گردآوری پرسشنامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss تحلیل و از طریق آزمون آماری2t هتلینگ، آزمون t گروه های مستقل و تحلیل واریانس دو راهه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با وجود این که میانگین خلاقیت گروه کارآفرینی 02/106 و گروه سایر رشته ها 62/103 و نیز میانگین مهارت تصمیم گیری گروه کارآفرینی 36/67 و گروه سایر رشته ها 76/67 بود، بین دو گروه از لحاظ ترکیب نمرات خلاقیت و مهارت تصمیم گیری تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج آزمون های t مستقل نشان دادند که بین دو گروه از دانشجویان از لحاظ خلاقیت و مهارت تصمیم گیری تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین تفاوت معناداری در اثرات اصلی جنسیت و رشته دانشجویان از لحاظ خلاقیت وجود نداشت، اما تعامل جنسیت و رشته در این متغیر معنادار شد. از طرفی تفاوت معناداری چه در اثرات اصلی و چه در تعامل جنسیت و رشته دانشجویان از لحاظ متغییر مهارت تصمیم گیری مشاهده نشد.

به منظور شناسایی فوزاریوم های مرتبط با ریشه لوبیا در استان زنجان، نمونه برداری در تابستان 1389 از مناطق مهم کشت لوبیا در استان زنجان انجام شد. 50 جدایه فوزاریوم از ریشه های گیاهان بیمار جداسازی گردید و شناسایی آن ها با استفاده از کلیدهای معتبر انجام شد. به این ترتیب هشت گونه مختلف فوزاریوم شناسایی گردیدند. این گونه ها شامل fusarium solani، fusarium sp.، f. acuminatum، f. equiseti، f. oxysporum، f. crookwellense، f. sambucinum و f. semitectum می باشند که در این میان گونه هایfusarium.sp. ، f. crookwellense و f. semitectum بر روی لوبیا برای اولین بار در کشور گزارش می گردند. جهت مقایسه شدت تهاجم گونه های مختلف فوزاریوم بر روی ریشه لوبیا، چند شاخص مختلف شامل شدت بیماری در اندام های هوایی، طول اندام های هوایی گیاه، طول ریشه، طول نکروز ریشه، وزن خشک ریشه و وزن خشک اندام های هوایی، مورد مقایسه قرار گرفت. تمام گونه ها، بیماریزایی قابل توجهی را بر روی ریشه لوبیا ایجاد کردند و شدت بیماری ایجاد شده توسط آن ها بر روی لوبیا دارای تفاوت معنی دار بود. توانایی تهاجم بین 10 جدایه قارچ f. solani به عنوان گونه مهم در منطقه، نیز مورد مقایسه قرار گرفت. بر اساس دو شاخص شدت بیماری در اندام های هوایی و طول نکروز ریشه، جدایه ها در چند گروه قرار گرفتند. با این حال بسیاری از جدایه ها در یک گروه قرار گرفتند. آنالیز همبستگی پیرسون نیز نشان دهنده وجود همبستگی معنی دار مثبت بین این دو شاخص بود. در ادامه، سازگاری رویشی 42 جدایه f. solani که شامل 12 جدایه شناسایی شده در این تحقیق به علاوه 30 جدایه f. solani جداسازی شده از لوبیا در استان زنجان طی فصل زارعی 1388(کلکسیون آزمایشگاه قارچ شناسی دانشگاه زنجان)، با استفاده از جهش یافتگان نیت مطالعه شد. سپس فنوتیپ جهش یافتگان نیت بر اساس مشخصات رشدی آن ها در محیط mm حاوی منابع مختلف نیتروژن تعیین گردید. برای انجام آزمون های خودسازگاری جدایه ها، جهش یافته های نیت هر جدایه به روش های مختلف فنوتیپ nitm با nit1 یا nit3 و یا nit1 با nit3 مورد آزمون قرار گرفتند. آزمون مکمل سازی و تعیین گروه های سازگاری رویشی برای جدایه های خود سازگار صورت گرفت. جدایه هایی که قادر به تشکیل هتروکاریون های پایدار بودند، سازگار رویشی محسوب شدند. بر این اساس جدایه ها در شانزده گروه vcg قرار گرفتند که چهار گروه از آن ها تک عضوی و بقیه چند عضوی بودند. که به دلیل وجود جدایه های پل، اعضاء 12 گروه در هم ادغام شده گروه نسبتاً بزرگی را به وجود آوردند. در نهایت جدایه ها در پنج گروه vcg قرار گرفتند.

بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه برنج یکی از مهم¬ترین بیماری¬های این محصول در مناطق برنج¬کاری سراسر دنیا و ایران می¬باشد که همه ساله خسارت نسبتا? زیادی به محصول وارد می¬کند. قدکشیدگی از علائم بارز این بیماری می¬باشد که در اثر تولید هورمون جیبرلین توسط جدایه¬های بیمارگر ظاهر می¬شود. تحقیق حاضر به منظور شناسایی مجدد گونه و یا گونه¬های بیمارگر، ترکیب جمعیتی گونه¬ای بیمارگر، بیماریزایی، تولید جیبرلین و ارتباط بین این دو صفت با جمع¬آوری 50 نمونه گیاهی آلوده از مزارع برنج استان گیلان، در 43 جدایه سوا¬سازی شده از بیمارگر انجام شد. تعیین شدت بیماریزایی به دو روش مایه¬زنی ساقه و بذر در رقم¬های گوهر، سپیدرود و هاشمی به ترتیب در سه مرحله رویشی (گیاهچه)، ابتدای مرحله زایشی (خوشه¬دهی) و بذر صورت گرفت. نتایج حاصل از شناسایی جدایه¬ها منجر به تشخیص دو گونه قارچی fusarium fujikuroi و f. verticillioides به ترتیب با ترکیب جمعیتی 4/88 درصد و 6/11 درصد از مجموع نمونه¬ها گردید. شدت بیماریزایی در f. verticillioides در هر سه مرحله رشدی گیاه نسبت به گونه دیگر بیشتر بود هرچند که تعداد جدایه¬های این گونه از گونه f. fujikuroi کمتر بود. نتایج آزمون بیماریزایی نشان داد که مایه¬زنی در مرحله گیاهچه¬ای و بذر باعث ایجاد آلودگی در تمام گیاهان شده و زمانیکه مایه¬زنی در ابتدای مرحله زایشی صورت گیرد ممکن است با بروز علائم آشکاری همراه نباشد. بعلاوه جدایه¬های مورد بررسی از جهت شدت بیماریزایی در میزبان در هر سه مرحله رشدی متفاوت بودند. تعیین میزان جیبرلین به روش اسپکتروفتومتری و hplc در 25 جدایه بیمارگر نشان داد که همه جدایه¬ها قادر تولید این هورمون می¬باشند ولی میزان آن در جمعیت مورد مطالعه متفاوت بود. تجزیه و تحلیل داده¬ها مشخص کرد که بین شاخص میزان تولید هورمون جیبرلین در بیمارگر و درصد افزایش ارتفاع ساقه در گیاه از لحاظ آماری ارتباط معنی¬داری وجود ندارد. احتمالا? حضور بیمارگر در گیاه و اثر قدرت بیماریزایی آن بیشتر و یا سریعتر از اثر جیبرلین در گیاه واقع شده است.

معرفی طرح جدیدی از ارتوز تنیس البو و مقایسه تاثیر ان بر درد، عملکرد و قدرت گریپ بیماران مبتلا به التحاب اپی کندیل خارجی

چکیده ندارد.