بررسی اثرات استفاده از آنتی بیوتیک موننزین و اسانس آویشن بر روی ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، متابولیت های خون و شکمبه در گوسفند نر فیستوله گذاری شده چکیده: در این آزمایش 3 راس گوسفند نژاد ماکویی فیستوله گذاری شده با وزن زنده 7±45 کیلوگرم به مدت 57 روز در سه دوره زمانی (هر دوره 12 روز دوره آداپتاسیون و 7 روز دوره آزمایشی) بررسی اثرات استفاده از آنتی بیوتیک موننزین و گیاه دارویی آویشن بر روی ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم،ph شکمبه، متابولیت های خون و شکمبه در گوسفند نر فیستوله گذاری استفاده شده از 3 جیره آزمایشی به عنوان جیره شاهد 2) حاوی یونوفر موننزین 33 میلی گرم در کیلو گرم ماده خشک و حاوی اسانس آویش 250 میلی گرم در روز برای هر گوسفند بر اساس طرح مربع لاتین چرخشی 3× 3 مورد استفاده قرار گرفت. و میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح 5 درصد با هم مقایسه شدند. جیره های آزمایشی دو بار در روز در صبح و عصر در اختیار گوسفندان قرار گرفت. در آخر هر دوره از متابولیت های خونی و شکمبه ای گرفته شده اند. نتایج آزمایشی نشان داد که تفاوت معنی داری بین نمونه هایی از متابولیت های خونی، گلوکز و اوره گروه های مختلف آزمایشی وجود داشت. (05/0 p<) ولی تفاوت معنی داری بین ، آلبومین، کلسترول، بتا هیدروکسی بوتیرات (bhba)، nefa،hdl ، ldl ،vldl و تری گلیسرید گروه های مختلف آزمایشی (05/0 p>) وجود نداشت. هم چنین بین مقادیر میانگین متابولیت های شکمبه ای ph و آمونیاک شکمبه تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری (05/0 p<) مشاهده شد. مصرف روزانه خوراک و قابلیت هضم ظاهری ماده مغذی بین تیمار های مختلف تفاوت معنی داری برای (05/0 p>) مشاهده نشد. بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از اسانس آویشن اثر منی داری را بر روی ph و آمونیاک شکمبه و متابولیت های خونی، گلوکز و اوره وجود داشت. واژه های کلیدی: موننزین، آویشن، اسانس ، متابولیت های خون، شکمبه، گوسفند ماکویی

تاریخ دراماتورژی به شکل رسمی با لسینگ شروع می شود. وی نخستین بار کلمه ی دراماتورژ را استفاده کرد که همین واژه بعدها توسط برشت توسعه پیدا کرد و در تئاتر تثبیت شد. امروزه کمپانی های بزرگ تئاتر جهان افرادی را به عنوان دراماتورژ استخدام می کنند. اما با توجه به اینکه دراماتورژی همیشه موضوعی بحث انگیز بوده است در این پایان نامه سعی شده است تا تعریفی اجمالی از دراماتورژی و وظایف وی در تئاتر ارائه شود. وظایف دراماتورژ در مرحله ی پیش تولید با ارتباط با نویسنده شروع می شود و سپس با پرورش ایده ادامه پیدا می کند. و در نهایت به کارگردان و گروه در ارائه ی تحلیلی نو از متن کمک می کند. همانطور که از بعد از برشت رسم شد دراماتورژ در مرحله ی تولید نیز همراه گروه است و وظایف مشاوره و نظارت و میانجیگری و.... خود را انجام می دهد. در واقع در مرحله ی تولید وظایف عملی دراماتورژ بیشتر می شود و همچون ناظری (یا تماشاگری که در درون گروه اجرایی قرار دارد) کار را دیده و به نقد آن می پردازد. امروزه دراماتورژ وظایف بسیار گسترده ای برعهده دارد که از پرورش ایده تا کمک به عملی کردن ایده ها و پرورش آن تا اجرای نهایی را شامل می شود. حتّی در بعد از اجرا نیز همچنان دراماتورژ حضور دارد و بازخوردهای کار را به گروه انتقال می دهد. او از طرفی عضو گروه و در میان گروه اجرایی است و از طرفی نیز همچون یک تماشاگر از دور کار را دیده به نقد آن می پردازد. به طور کلی ، امروزه حضور دراماتورژ تأثیر قاطعی بر شکل گیری بهتر اجراهای تئاتر دارد و همچون دیگر افراد گروه ، به عنوان شخصی تأثیرگذار و اصلی در کمپانی های تئاتر پذیرفته شده است.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف کشت مخمری (ساکارومایسز سروزیه) بر مصرف خوراک، تولید و ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی و برخی فراسنجه های خونی با استفاده از 6 رأس بز نژاد مهابادی با میانگین وزنی 5/2±56 در سه دوره 21 روزه (14 روز عادت پذیری و 7 روز نمونه گیری) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده انجام رسید. جیره های آزمایشی شامل 1) جیره پایه+ صفر گرم کشت مخمری، 2) جیره پایه+ 15 گرم کشت مخمری و 3) جیره پایه+ 30 گرم کشت مخمری بود. جیره پایه مورد استفاده شامل سیلاژ ذرت (8/35%)، یونجه خشک (41/29%)، جو (5/33%) و کنجاله سویا (1/1%) بود. نتایج مقایسات میانگین نشان داد بین تیمارهای مختلف از لحاظ مصرف خوراک، تولید و ترکیبات شیر تفاوت معنی داری (05/0<p) وجود ندارد ولی دام های دریافت کننده کشت مخمری از لحاظ عددی مصرف خوراک و درصد چربی شیر بیشتری را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند. همچنین، نتایج مقایسات میانگین قابلیت هضم نشان داد اختلاف معنی داری (05/0<p) بین قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام، ndf، adf و ماده آلی وجود نداشت ولی از لحاظ عددی تیمارهای 1 و 2 مقادیر بالاتری را در قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام، ndf، adf و ماده آلی نشان دادند. بین میانگین غلظت گلوکز، بتا هیدروکسی بوتیریک اسید و اسیدهای چرب غیراستریفه خون تیمارهای مختلف تفاوت معنی-داری (05/0p>) مشاهده نشد. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از کشت مخمری اثر معنی داری بر صفات تولیدی، قابلیت هضم مواد مغذی و پارامترهای خونی بزهای مهابادی ندارد.

این تحقیق با هدف بررسی اثرات استفاده از گیاه آویشن بر روی عملکرد تولیدی بزهای شیرده و بازدهی هضم و تخمیر برخی اقلام خوراکی، در قالب طرح مربع لاتین چرخشی 3×3 تکرار شده اجرا گردید. برای اجرای طرح از 6 راس بز شیرده مهابادی که به طور همزمان زایش نموده بودند استفاده شد. تیمارهای آزمایشی از یک جیره پایه تشکیل می شدکه به ترتیب برای تیمارهای 1 تا 3 روزانه صفر، 25 و 50 گرم گیاه خشک آویشن وحشی اضافه گردید. این آزمایش شامل سه دوره 21 روزه بود. نتایج این آزمایش نشان داد که اثر استفاده از گیاه آویشن بر روی میزان مصرف ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و چربی خام در روز معنی دار نمی باشد (05/0p<). میزان تولید شیر برای تیمارها به ترتیب 740/1، 812/1 و 812/1 کیلو گرم در روز و میزان چربی شیر 6/4، 33/5 و 5/4 درصد بود. اثر تغذیه بزهای شیرده با جیره شاهد وجیرهای دارای 25 و 50 گرم در روز گیاه آویشن بر روی تغییرات میزان تری گلیسیرید ها، کلسترول کل و کلسترول های hdl ، ldl و vldl در سرم خون معنی دار بود(05/0p<)، ولی بر روی میزان nefa، پروتئین کل، آلبومین، اوره خون، گلوکز و bhb اثر معنی داری نداشت (05/0p<). اضافه کردن گیاه آویشن به جیره اثر معنی داری بر روی قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و مواد مغذی نداشت. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک برای تیمار های یک، دو و سه به ترتیب 87/71، 30/72 و 15/71، قابلیت هضم پروتئین خام 68/69، 66/70 و 53/70 درصد بود. همچنین میزان ph و ازت آمونیاکی مایع شکمبه در بزهای شیرده تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین در آزمایشات برون تنی نتایج نشان داد افزودن سطوح مختلف گیاه آویشن به جیره tmr، علف یونجه و کاه گندم اثر معنی داری بر روی کل گاز تولیدی نداشت، ولی در تیمار دانه جو موجب کاهش در کل گاز تولیدی نسبت به گروه شاهد گردید. تولید گاز co2 حاصل از تخمیر علف یونجه تحت تأتیر تیمار های آزمایشی قرار گرفت و افزودن گیاه آویشن در سطح 6 درصد میزان تولید این گاز را نسبت به سایر سطوح به طور معنی داری کاهش داده است. همچنین تولید گاز متان در علف یونجه و دانه جو تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (05/0p<).

هدف این آزمایش، بررسی اثرات سطوح مختلف اسانس لیموترش بر قابلیت هضم خوراک، تخمیرشکمبه و متابولیت های خون در گوساله های نر هلشتاین بود. این مطالعه با استفاده از چهار راس گوساله نر فیستوله گذاری شده، انجام و هر یک از آنها، سه دز اسانس (600، 800، 1000 میلی گرم در روز) و موننسین (300 میلی گرم در روز) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 5 دوره ی 17 روزه بصورت چرخشی دریافت کردند. بعد از تعیین مقدار خوراک مصرفی و مدفوع خشک دفع شده در طی دوره ی آزمایش، قابلیت هضم مواد خوراکی محاسبه شد. این تیمارها بر قابلیت هضم ظاهریcp ، ee، ndf و adf اثر معنی داری نداشتند (05/0?p). اما قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در هر دو روش حیوان زنده و آزمایشگاهی تحت تاثیر تیمارها قرار گرفتند. اثر سطوح مختلف اسانس لیمو ترش و موننسین بر تغییرات ph مایع شکمبه در ساعات قبل و بعد از خوراک دهی صبح، معنی دار نبود (05/0?p) و بیشترین سطح لیمو ترش باعث کاهش نیتروژن آمونیاکی گردید (05/0>( p. در متابولیت های خونی گلوکز، آلبومین، پروتئین کل، کراتینین و اوره معنی دار نبود، تری گلیسرید نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت و سطوح مختلف اسانس لیموترش باعث کاهش کلسترول، bhb و افزایش hdl گردید. اسیدهای چرب فرار شکمبه به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (05/0>( p.

چکیده به منظور بررسی اثرات پودر لیموترش بر روی قابلیت هضم مواد مغذی، تخمیر شکمبه و متابولیت های خونی از 3 راس قوچ ماکویی فیستوله گذاری شده با میانگین وزن (kg 5±55 ) مورد استفاده قرار گرفت. در آزمایش از 5 تیمار (شاهد، 30 میلی گرم در روز موننسین و 5، 10، 15 گرم در روز پودر لیمو ترش) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 5 دوره 17 روزه به صورت جیره tmr درحد نگهداری در اختیار دام ها قرار گرفت. جهت اندازه گیری قابلیت هضم ،میزان ماده خشک مصرفی با توجه به مقدار ماده خشک ارائه شده به دام و باقی مانده پس از مصرف، کل مدفوع دام ها در دوره رکورد برداری جمع آوری شد و قابلیت هضم هر یک از مواد مغذی از طریق اندازه گیری غلظت آنها در خوراک مصرفی و مدفوع محاسبه شد. این تیمارها بر قابلیت هضم dm، om، ee ndf، adf و cp اثر معنی داری نداشتند (0.05?p). اثر سطوح مختلف پودر لیموترش و موننسین بر تغییرات ph مایع شکمبه معنی دار نبود (05/0?p) ولی بالاترین سطح پودر لیموترش باعث بیشترین کاهش در نیتروژن آمونیاکی گردید.تاثیر تیمارهای آزمایشی بر روی اسیدهای چرب فرار شکمبه ای معنی دار بود(0.05?p). اثر سطوح مختلف پودر لیموترش و موننسین بر روی فاکتورهای کلسترول، تری گلیسرید، hdl، bhbاثرات معنی داری داشتند. اما بر روی سایر فاکتورهای خونی(گلوکز،کراتینین، آلبومین، اوره و پروتئین کل)اثرات معنی داری اعمال نکرد. به طور کلی جیره های آزمایشی تاثیر معنی دار قابل ملاحظه ای بر قابلیت هضم مواد مغذی، ph شکمبه، نیتروژن آمونیاکی و برخی متابولیت های خونی در گوسفند ماکوئی نداشت. واژه های کلیدی: پودر- لیمو ترش- قابلیت هضم- تخمیر شکمبه- متابولیت های خونی- قوچ ماکویی

در اتحادیه اروپا، ممنوعیت مصرف آنتی بیوتیک های محرک رشد در تغذیه حیوانات سبب افزایش تمایل به استفاده از اسانس های گیاهی در تغذیه دام شد. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات محدودی در مورد اثر اسانس رزماری بر روی نشخوارکنندگان انجام شده است، لذا هدف این آزمایش بررسی اثرات اسانس رزماری بر قابلیت هضم خوراک، تخمیر شکمبه و متابولیت های خونی گوسفندان قزل بود. برای انجام آزمایش از 4 راس گوسفند قزل در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در طی 4 دوره 21 روزه استفاده شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه)، 2- 100، 3- 200 و 4- 400 میلی گرم در روز اسانس رزماری بود. نمونه برداری از شکمبه در زمان صفر، 2، 4 و 6 ساعت پس ازمصرف خوراک و خون گیری نیز در زمان صفر و 4 ساعت پس از مصرف خوراک انجام شد. تیمار سوم بالاترین قابلیت هضم ماده آلی (05/0< p)، دیواره سلولی بدون همی سلولز و چربی خام را داشت (10/0? p). تیمار سوم همچنین بالاترین تولید کل اسیدهای چرب فرار شکمبه را دارا بود (05/0< p). تیمار دوم کمترین غلظت استیک اسید و بوتیریک اسید را داشت (05/0< p). همچنین تیمار دوم در مقایسه با تیمار شاهد و تیمار سوم سبب کاهش غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه شد (05/0< p). در 4 ساعت پس از مصرف خوراک غلظت کراتینین پلاسما تیمار شاهد بیشتر از تیمار چهارم بود (05/0< p). اثر متقابل تیمار× زمان در هیچ کدام از صفات اندازه گیری شده معنی دار نبود. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که تیمار 200 میلی گرم در روز اسانس رزماری سبب بهبود نسبی قابلیت هضم خوراک و تخمیر شکمبه گوسفندان شد.

برای این منظور از 4 راس گوسفند تراخته شده فیستوله گذاری شده ماکویی در قالب طرح چرخشی ساده بر پایه طرح کامل تصادفی استفاده شد در این آزمایش گوسفندان با جیره های کاملا مخلوط 70% یونجه و 30% نمونه های مورد آزمایش تغذیه شدند. نتایج حاصل از آزمایش اول نشان داد که بین تیمارها (هم تفاله ها و هم مواد لیگنوسلولزی) از لحاظ قابلیت هضم اختلاف بسیار معنی داری وجود دارد. همچنین ph مایع شکمبه در تمام تیمارها در ساعات اولیه بعد از خوراک دهی کمترین مقدار را داشته و پس از آن افزایش یافت. نتایج خوشخوراکی نیز نشان می دهد که خوشخوراکی از بیشترین به کمترین عبارت است از تفاله سیب، انگور عمل آوری شده با سود، صنوبر عمل آوری شده با سود، تفاله گوجه فرنگی، هسته خرما، انگور خام و صنوبر خام است. در آزمایش دوم میزان تجربه پذیری ماده خشک، ماده آلی و ndf خوراک های آزمایشی بررسی شد و برای این منظور از 4 راس گوساله تراخته شده فیستوله گذاری شده هلشتاین در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی استفاده شد در این آزمایش گوساله ها با یونجه خرد شده و جو آسیاب شده در حد نگهداری 10% تغذیه شدند و نمونه های مورد آزمایش از نظر درصد تجربه پذیری ماده خشک، ماده آلی و ndf با روش استاندارد شده ونزانت و همکاران 1998 در زمانهای 4، 8، 12، 24، 48، 72 با هم مورد مقایسه قرار گرفتند نتایج بدست آمده از آزمایشات تجربه پذیری نشان داد که تجربه پذیری از بیشترین به کمترین عبارت است از: تفاله گوجه فرنگی، صنوبر عمل آوری شده، انگور عمل آوری شده با سود، تفاله سیب، هسته خرما، انگور خام و صنوبر خام است. در آزمایش سوم خصوصیات فیزیکی نمونه های مورد آزمایش شامل دانسیته توده ای، ظرفیت نگهداری آب و ماده خشک محلول اندازه گیری شد نتایج بدست آمده از آزمایشات دانسیته توده ای نشان می دهد که دانسیته توده ای از بیشترین به کمترین عبارت است از هسته خرما، تفاله سیب، تفاله گوجه فرنگی، انگور خام، صنوبر خام است. نتایج بدست آمده از آزمایشات ظرفیت نگهداری آب نشان می دهد که ظرفیت نگهداری آب از بیشترین به کمترین عبارت است از تفاله سیب، صنوبر خام، انگور خام، تفاله گوجه فرنگی و هسته خرما است همچنین نتایج آزمایشات ماده خشک محلول نیز نشان می دهد که ماده خشک محلول از بیشترین به کمترین عبارت است از تفاله سیب، تفاله گوجه فرنگی، هسته خرما، صنوبر خام و انگور خام است. با توجه به فقیر بودن مراتع و گران بودن علوفه در کشور و از سوی دیگر تولید قابل توجه تفاله ها و ضایعات چوب می توان به این نتیجه رسید که با مصرف صحیح و مناسب یک منبع بالقوه انرژی و فیبر برای نشخوارکنندگان بویژه حیوانات کم تولید در دوره های بحرانی کمبود علوفه و مواد خشبی فراهم کرد.

هدف این آزمایش، بررسی اثرات سطوح مختلف اسانس مرزنجوش بر قابلیت هضم مواد مغذی، تخمیر شکمبه و فرآسنجه های خونی در قوچ های نر نژاد قزل با میانگین وزن (kg5±58) بود. در آزمایش از 3 تیمار (شاهد، 1و 2میلی لیتر در کیلوگرم ماده خشک جیره در روز اسانس مرزنجوش) در قالب طرح مربع لاتین در 3دوره 21روزه به صورت جیره tmr که در حد اشتها در اختیار دام ها قرار گرفت، استفاده گردید. جهت اندازه گیری قابلیت هضم مواد مغذی و ماده خشک، میزان ماده خشک مصرفی با توجه به مقدار ماده خشک ارائه شده با استفاده از روش (total collection) محاسبه گردید. تیمارها بر قابلیت هضم ظاهری cp،om ،ee ، ndf و dm اثر معنی داری نداشتند(05/0p?). اثر سطوح مختلف اسانس مرزنجوش بر تغییرات ph مایع شکمبه معنی دار نبود(05/0p?) ولی بالاترین سطح اسانس باعث بیشترین افزایش در نیتروژن آمونیاکی شکمبه گردید(05/0p?). جمعیت پروتوزوآ شکمبه تحت تأثیر سطوح مختلف اسانس قرار نگرفت (05/0p?). اثر سطوح مختلف اسانس باعث کاهش معنی دار کلسترول،ldl و افزایش hdl سرم خون گردید (05/0>p). اما بر سایر فرآسنجه های خونی(گلوکز، کراتینین، آلبومین، نیتروژن اوره ای و پروتئین کل) اثرات معنی داری اعمال نکرد(05/0p?). تیمارهای آزمایشی به طور معنی داری استات و پروپیونات به همراه بوتیرات مایع شکمبه را تحت تأثیر قرار دادند(05/0>p). به طور کلی تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی دار قابل ملاحظه ای بر برخی اسیدهای چرب فرار شکمبه (به جز استات و پروپیونات+بوتیرات)، قابلیت هضم مواد مغذی، نیتروژن آمونیاکی،ph شکمبه، جمعیت پروتوزوآ شکمبه ای و متابولیت های خونی(به جز کلسترول، hdl و ldl) گوسفندان نر نژاد قزل نداشت.

چکیده : این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر سطوح مختلف کود مرغی بر عملکرد، فراسنجه های خون، قابلیت هضم ظاهری، فعالیت جویدن، خوشخوراکی، ph شکمبه، خصوصیات فیزیکی خوراک و سود اقتصادی جیره بره های نژاد قزل انجام گردید. به این منظور از 28 راس بره نر با میانگین وزن اولیه 44 کیلوگرم و میانگین سن 9–8 ماهگی برای یک دوره 42 روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیره آزمایشی شامل 1) تیمار شاهد بدون کود مرغی، 2) جیره حاوی 5 درصد کود مرغی، 3) جیره حاوی10درصد کود مرغی، 4) جیره حاوی 15درصد کود مرغی اختصاص داده شدند. جیره های آزمایشی به صورت کاملا مخلوط و در 2 وعده(8 صبح و 16عصر) در حد اشتها به بره ها عرضه شد. آب مصرفی نیز به صورت آزاد در اختیار دامها قرار گرفت. ازنظر ماده خشک مصرفی اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایش مشاهده نگردید. میانگین افزایش وزن روزانه در تیمار 2 (333گرم) در مقایسه با تیمار شاهد تمایل به افزایش نشان داد(010/0 p<). سطوح مختلف کود مرغی تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت(05/0> p). با این حال سطح 5 درصد کود مرغی برای ضریب تبدیل دارای کمترین میزان عددی(501/7) و تمایل به کاهش داشت. میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین کل، کراتینین، hdl، ldl در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت(05/0> p). بین تیمارهای آزمایشی به لحاظ میزان اوره سرم خون اختلاف معنی داری وجود داشت(0001/< p). و برای تیمارهای 1تا 4 به ترتیب 42/31، 71/25، 14/19و 71/23 میلی گرم در دسی لیتر بود. از نظر قابلیت هضم ظاهری خوراک، تیمار 4 سبب کاهش معنی دار قابلیت هضم adf و پروتئین خام خوراک در مقایسه با تیمار شاهد و تیمار 3 شد. همچنین این تیمار سبب کاهش معنی دار قابلیت هضم ماده خشک خوراک در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی شد(05/0< p). سطوح مختلف کود مرغی در مقایسه با تیمار شاهد تاثیر معنی داری بر فعالیت جویدن، فعالیت نشخوار و زمان استراحت داشت(05/0< p). ولی زمان مصرف خوراک تحت تاثیر قرار نگرفت(05/0> p). سطوح 10و 15 درصد کود مرغی سبب افزایش معنی دار مصرف کنسانتره در مقایسه با تیمار شاهد و 5 درصد کود مرغی شدند. میانگین ph شکمبه برای تیمارها به ترتیب 6، 75/6، 4/6 و6/6 بود و بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0 p<). خصوصیات فیزیکی خوراک بین تیمارها تفاوت معنی داری نشان داد (0001/< p). در بررسی اقتصادی جیره با استفاده از دو شاخص " نسبت در آمد به هزینه " و " هزینه هر واحد تولید " با افزودن کود مرغی در جیره نسبت در آمد به هزینه کاهش پیدا کرد. و بیش ترین مقدار در آمد با جیره حاوی 5 درصد کود مرغی حاصل شد، میانگین هزینه هر واحد تولید (وزن زنده) با افزودن کود مرغی کاهش یافت، و جیره حاوی 5 درصد کود مرغی دارای کمترین مقدار بود. در مجموع می توان نتیجه گیری نمود گرچه واردکردن کود مرغی در جیره بره های پرواری سبب افزایش عملکرد معنی دار بره ها نگردید ولی از طرفی اثرات منفی نیز بر عملکرد و سلامت آنها نداشت. همچنین با توجه به کاهش قابل توجه هزینه جیره، کود مرغی می تواند به عنوان یک مکمل پروتئینی، جایگزین بخشی از مواد پروتئینی مورد نیاز بره های پرواری گردد و به عنوان یک استراتژی محلی مناسب در جهت نیل به کاهش واردات و هزینه تمام شده در واحد دامپروری مورد استفاده قرار گیرد. کلمات کلیدی: کود مرغی، بره قزل، عملکرد، قابلیت هضم، هزینه تولید

تعداد 6 راس بز شیرده مهابادی با میانگین روزهای شیردهی ±545 و وزن زنده 5±55 کیلوگرم در قالب یک طرح مربع لاتین چرخشی 3×3 با 3 تیمار غذایی شامل جیره های حاوی 0 و 200 و 400 میلی گرم در روز اسانس لیموترش به منظور بررسی اثر اسانس لیموترش روی تولید و ترکیب شیر اختصاص داده شد. اثر آنتی اکسیدانی اسانس با استفاده از دو روش 2 و 2- آزینو – بیس – اتیل بنزو تیازولین- سولفونیک اسید (abts) و 2 و 2- دی فنیل پیکریل هیدرازیل (dpph) مورد ارزیابی قرار گرفت. طول هر دوره 21 روز شامل 17 روز دوره عادت دهی و4 روز دوره نمونه گیری بود. بازدارندگی پراکسیداسیون لیپید به روش dpph برای غلظت های 25/31، 50/62، 125، 250 و 500 میلی گرم بر میلی لیتر به ترتیب 5، 10، 19، 42، 81 درصد و به روش abts به ترتیب 60، 79، 81، 90، 91 درصد برآورد شد. نتایج نشان داد که قابلیت هضم ماده ی خشک ، دیواره ی سلولی ، چربی خام و پروتئین خام توسط تیمارها تحت تأثیر قرار نگرفت. تولید شیر و شیر تصحیح شده با 4 درصد چربی در بین تیمارها مشابه بود. ترکیبات چربی شیر ، غلظت پروتئین ،لاکتوز و snf با افزودن این اسانس تحت تأثیر قرار نگرفت. خوشخوراکی جیره تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. اسانس لیموترش اثر معنی داری بر غلظت کلسترول، ldl و hdl پلاسما نداشت ولی به طور معنی داری غلظت تری گلیسرید و vldl پلاسما را کاهش داد(p<0.05). نتایج این تحقیق نشان داد که تغذیه اسانس اثرات معنی داری روی عملکرد بزهای شیری شیرده نداشت. همچنین نشان داد که اسانس لیموترش می تواند بعنوان آنتی اکسیدان طبیعی عمل نموده و اثرات مفیدی بر میزان چربی های سرم بزهای شیری مهابادی دارد.

هدف از این مطالعه تعیین تاثیر روش های مختلف فراوری بر ارزش غذایی ضایعات لپه پاک کنی و معرفی مناسب ترین روش برای فراوری این ضایعات در شرایط عملی بود. برای انجام این مطالعه ابتدا از 10% کارخانجات لپه پاک کنی واقع در شهرستان آذرشهر بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده نمونه برداری به عمل آمد. سپس روش های مختلف فراوری شامل افزودن اسید استیک و اسید سیتریک 1% افزودن سرکه ، اتوکلاو، تف دادن، پولکی کردن، و پرتودهی میکروویو به مدت 3، 5، و 7 دقیقه روی ضایعات لپه پاک کنی انجام شد. تجزیه تقریبی مواد خوراکی و غلظت مواد معدنی بر اساس روش های استاندارد aoac (1990) انجام شد. تجزیه تقریبی ماده خشک و پروتئین خام بر اساس روش استاندارد شده? ونزانت و همکاران (1998) به انجام رسید. قابلیت هضم آزمایشگاهی و میزان گاز تولیدی ضایعات لپه پاک کنی فراوری شده و نشده در شرایط آزمایشگاهی به ترتیب با روش آنکوم و منک و همکاران (1979) تعیین شد. کلیه فراوری ها باعث غیر فعال شدن ترکیبات فنولی و تانن شدند ولی کارائی آن ها در ایجاد تغییر در مقادیر تجزیه پذیری، قابلیت هضم و تولید گاز متفاوت بود. در مجموع فراوری تفت دادن، پولکی کردن با بخار و میکروویو به مدت 3 دقیقه دارای بهترین عملکرد در رابطه با بهبود شاخصه های مورد اندازه گیری ارزش غذایی بودند. فراوری های یاد شده با کاهش میزان ترکیبات فنولی و تانن و کاهش تجزیه پذیری پروتئین منجر به بهبود اکوسیستم شکمبه شد.

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف اسانس زنیان بر عملکرد، قابلیت هضم، برخی از فرآسنجه های خونی و برخی فرآسنجه های شکبه بزهای نژاد مهابادی در دوره انتقالی با استفاده از 6 رأس بز نژاد مهابادی با میانگین وزن 5/0±48 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 به صورت چرخشی اجرا شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه بدون اسانس (جیره شاهد)، 2- جیره پایه + 200 میلی گرم اسانس و 3- جیره پایه + 400 میلی گرم اسانس زنیان در کیلوگرم ماده خشک بود. آزمایش شامل 2 بخش 3 دوره ی 13 روزه بود که 10 روز برای عادت دهی و 3 روز برای نمونه برداری در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که افزودن سطوح مختلف اسانس زنیان تأثیر معنی داری بر میزان ماده خشک مصرفی و میانگین تغییرات وزن بدن بزها نداشت (05/0<p). میانگین شیر تولیدی برای تیمار های 1 تا 3 به ترتیب 1/43، 1/38 و 1/37 کیلوگرم بود و تحت تأثیر اعمال تیمارها قرار نگرفت. همچنین درصد و تولید ترکیبات شیر نیز تحت تأثیر افزودن اسانس قرار نگرفت (0/05<p). افزودن اسانس تأثیر معنی داری بر میزان کلسترول و پروتئین کل سرم خون نداشت(0/05<p)، در حالی که تری گلیسرید، hdl و ldl تحت تأثیر قرار گرفتند(0/05>p). میزان تری گلیسرید در بین تیمارها به ترتیب 54/66، 41/16 و 38/83 میلی گرم در دسی لیترسرم خون بود. میزان hdl به ترتیب 5/85، 3/95 و 16/103میلی گرم در دسی لیترسرم خون و ldl به ترتیب 83/91، 81/33 و 72/66 میلی گرم در دسی لیترسرم خون مشاهده شد. غلظت استات در تیمار 200 میلی گرم اسانس نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری کاهش یافت در حالی که سایر اسیدهای چرب فرار تحت تأثیر تیمار ها قرار نگرفتند. با افزایش سطح اسانس غلظت نیتروژن آمونیاکی به طور معنی داری افزایش یافت. در صورتیکه تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی داری بر ph و تعداد پورتوزآها نداشتند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که افزودن اسانس زنیان به جیره غذایی بزها می تواند دارای اثرات مفیدی باشد هرچند تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

این تحقیق با هدف بررسی افزودن اسانس آویشن در جیره هایی با نسبت های مختلف علوفه به کنسانتره بر ماده خشک مصرفی، تغییرات وزن بدن، گوارش پذیری خوراک و برخی فرآسنجه های خونی با استفاده از چهار راس گوسفند نژاد قزل درقالب طرح مربع لاتین تکرار شده 4×4 با چهار تیمار و چهار دوره آزمایشی 21 روزه (14روز سازگاری و 7 روز نمونه برداری) اجرا گردید. چهار تیمار آزمایشی شامل: جیره دارای 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه بدون اسانس )1t)، جیره دارای 35 درصد کنسانتره و 65 درصد علوفه با 3/0 گرم اسانس آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک )2t)، جیره دارای 65 درصد کنسانتره و 35 درصد علوفه بدون اسانس (3t)، جیره دارای 65 درصد کنسانتره و 35 درصد علوفه با 3/0 گرم اسانس آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (4 t) بود. گوسفند ها در قفس های متابولیکی به صورت انفرادی نگهداری و تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن اسانس آویشن به جیره اثر معنی داری بر میزان مصرف خوراک و قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و مواد مغذی جیره ها نداشت (05/0<p). میانگین مصرف ماده خشک برای تیمار یک 545/1، تیمار دو480/1 تیمار سه 752/1 و برای تیمار چهار717/1 کیلوگرم در روز بود. برای تیمارهای یک تا چهار به ترتیب قابلیت هضم ماده خشک 18/63، 70/61، 98/62، 59/62، قابلیت هضم پروتئین خام 64/59، 22/60، 70/58، 29/58 و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی 89/47، 25/49، 97/47،35/48 درصد بود؛ که تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. خوشخوراکی جیره تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. افزودن اسانس و نسبت علوفه به کنسانتره تاثیر معنی داری بر فراسنجه های تخمیری شکمبه (ph، نیتروژن آمونیاکی و اسید های چرب فرار شکمبه) نداشت(p>0.05). نتایج مربوط به فرآسنجه های خونی نشان داد که تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر(گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول، کراتینین، ldl و hdl)خون نداشت (p>0.05). افزودن اسانس و نسبت علوفه به کنسانتره تاثیر معنی داری بر نیتروژن اوره ای خون داشت؛ بطوریکه در تیمار چهار بیشترین بود (p<0.05). سطوح مختلف علوفه به کنسانتره تاثیر معنی داری بر غلظت پروتئین کل و آلبومین خون داشت (p<0.05)؛ درحالیکه اثر اسانس بر مقدار آنها معنی دار نبود(p>0.05). بطور کلی نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از اسانس آویشن در جیره هایی با نسبت های مختلف علوفه به کنسانتره می تواند برخی از فرآسنجه های خونی را تحت تاثیر قرار دهد، هرچند مصرف خوراک، گوارش پذیری مواد مغذی، نیتروژن آمونیاکی، ph شکمبه و اسید های چرب فرارشکمبه تحت تاثیر قرار نگرفت.

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف اسانس رازیانه بر قابلیت هضم خوراک، تخمیر شکمبه ای، متابولیت های خونی و فعالیت آنتی اکسیدانی در گوسفندان نر قزل انجام شد. تعداد 3 راس گوسفند با میانگین وزنی 2 ±36 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3×3 با 3 تیمار در 3 دوره 21 روزه (14 روز اول عادت پذیری و 7 روز پایانی نمونه گیری ) به صورت چرخشی مورد استفاده قرار گرفت. گوسفندان به صورت جداگانه در قفس های انفرادی نگهداری شدند.بطورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از اسانس رازیانه می تواند برخی از فرآسنجه های خونی در گوسفند قزل را تحت تاثیر قرار دهد، ولی دارای تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی و فعالیت آنتی اکسیدانتی نمی باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

پروتئین تک یاخته از منابع پروتئین با کیفیت بالایی است که می تواند در جیره های طیور جایگزین کنجاله سویا و یا پودر ماهی گردد و با کاهش فشار واردات ، نقش استراتژیک خاصی را برای کشورمان ایفا می کند. این امر در این پایان نامه بررسی شده است .