تحقیق حاضر به منظور بررسی نقش برنامه های مدیریت آّب و خاک در تثبیت و پایداری جمعیت در روستاهای شهرستان دماوند انجام شده است .این تحقیق از نوع تجربی experimental می باشد که با استفاده از عملیات میدانی انجام شده است . جامعه آماری این تحقیق به جز مسئولین ، سرپرستان خانوارمی باشند که در دو گروه آزمایشی و شاهد مورد بررسی قرار گرفته اند که فعالیت اصلی آنها کشاورزی ودامداری است .خانوارهای سه روستای آرو ، دهنار و هویر جامعه گروه آزمایشی را تشکیل میدهند که فعالیت های آب و خاک ، پروژه حبله رود در روستاهای آنها انجام شده است . خانوار های سه روستای آینه ورزان ، مومج و خسروان که به طورتصادفی انتخاب شده اند گروه شاهد این تحقیق میباشند که برنامه های آّب و خاک پروژه حبله رود در آنها انجام نشده است . مقایسه جمعیت دو گروه آزمایشی و شاهد در دو مقطع زمانی مشخص کننده نقش برنامه های آب و خاک در تثبیت و پایداری جمعیت می باشد .نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق نشان میدهد که برنامه های آب وخاک نتوانسته باعث اشتغال زایی( در بخش کشاورزی و قسمتهای وابسته به آن )، ایجاد درآمد، جذب سرمایه های محلی وغیر محلی به عنوان شاخصهای ماندگاری جمعیت در روستا شود . لذا حدود 90 درصد جمعیت از روستاهای گروه آزمایش از محل سکونت خود خارج و به شهر های مجاور مهاجرت نموده اند . بنابراین بین پایداری و تثبیت جمعیت و برنامه های آب وخاک رابطه معنی داری وجود ندارد .از طرفی مهاجرت جمعیت روستاهای شاهد نیز گویای این مسئله است که در مهاجرت و عدم ماندگاری جمعیت روستاها عواملی دیگری موثر می باشد .