از آنجایی که، کاربرد علایم و نمادهای بصری در نقاشی کودکان و چگونگی رنگ¬آمیزی آنان، از مهم¬ترین موضوعاتی است که این امکان را به مربیان و دست اندرکاران تعلیم و تربیت و روانشناسان می¬دهد که با استفاده از این زبان خاص بتوانند به استعدادها و علایق خاص کودک پی برده و مسیر آموزش هنر نقاشی در کودکان و ایجاد محیط¬های مناسب آموزشی در راستای ارتقاء سطح بروز خلاقیت در کودکان را فراهم آورند. لذا در پژوهش حاضر به این مهم پرداخته می¬شود. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه¬ای حقیقی و مجازی بوده و همچنین نمونه¬های مطالعاتی مشتمل بر 50 نقاشی کودک 3 تا 7 سال دختر و پسر به شیوه¬ی میدانی از مهد کودک¬های تهران، جمع¬آوری شده است که با روش تحقیق توصیفی به چگونگی استفاده¬ی آنان از رنگ در نقاشی¬هایشان پرداخته شده است. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان می¬دهندکه کودکان از سنین 3 سالگی شروع به شناخت رنگ و عناصر بصری و استفاده از آن¬ها در نقاشی¬هایشان می¬کنند و تا سن 7 سالگی که شناخت آنان تکامل می¬یابد، همچنین نتایج نشان می¬دهد که، نقاشی¬های کودکان و علایم و نمادهای بصری که مورد استفاده آن در نقاشی قرار می¬گیرد، در همه نقاط جهان شبیه یکدیگر است. از سویی کودکان عناصر بصری در هنر را به عنوان وسیله¬ای برای بیان عواطف و احساسات خود بر می¬گزیند. بنابراین کاربرد علائم و نمادهای بصری در نقاشی کودکان را باید برحسب شخص خود او، اندیشه و تصوری که از زیبایی دارد ارزیابی نمود.