فرآیند فرسایش و رسوب منجر به هدر رفت خاک حاصلخیز سطحی از یک سو، و کاهش حجم آبگیری سدهای بزرگ ذخیره ای و افت نفوذپذیری بندهای تغذیه آبهای زیرزمینی از سوی دیگر می شود. رسوبات همراه سیلهای طغیانی اراضی در معرض سیل را پوشش داده و از حیز انتفاع خارج می سازد. بنابراین بحث حفاظت خاک در مقابل پدیده فرسایش و رسوب همواره در کنار هیدرولوژی قرار داشته و واژه آبخیزداری نیز ناظر بر حفاظت آب و خاک بطور دائم می باشد. درک اهمیت فرسایش و رسوب سالهاست که توجه دست اندرکاران و صاحبنظران منابع طبیعی را به خود معطوف داشته است. بطوری که در حال حاضر مطالعه فرسایش و رسوب یکی از پارامترهای اصلی و جز تفکیک ناپذیر مطالعات آبخیزداری یک حوزه آبخیز بشمار میرود، و روشهای مبارزه با پدیده فرسایش و رسوب پیکره برنامه ریزی مدیریت حوزه آبخیز را تشکیل می دهد.بررسی و مطالعه دقیق فرسایش و رسوب مستلزم اندازه گیری های مستقیم و کسب اطلاعات لازم از طریق ایستگاههای رسوب سنجی است.