هدف: این مطالعه به منظور مقایسه حساسیت و اختصاصیت mra و آنژیوگرافی در تنگی شریان کاروتید در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان لاله طی سالهای 87-89 انجام شده است. روش مطالعه: 36 نفر از بیماران مشکوک به تنگی شریان کاروتید در بیمارستان لاله در این مطالعه مورد بررسی و تحت دو روش تصویربرداری شامل mra و آنژیوگرافی قرار گرفتند و میزان detect شدن تنگی شریان کاروتید در دو روش مقایسه شد. یافته ها: mra در 4/69 درصد از بیماران مثبت بود. آنژیوگرافی در 8/77 درصد از بیماران مثبت بود. 92 درصد از مواردی را که mra مثبت تشخیص داده بود با آنژیوگرافی تأیید شدند و نیز 5/54 درصد از مواردی را که mra منفی تشخیص داده بود با آنژیوگرافی تأیید گردیدند که نشان می داد حساسیت mra 1/82 درصد و ویژگی آن 75 درصد بود. نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که mra روش تشخیص نسبتا خوبی برای موارد تنگی کاروتید می باشد که با توجه به تهاجمی نبودن و دقت تشخیصی نسبتا خوب می تواند جایگزین روشهای تهاجمی مانند آنژیوگرافی شود.