مدیران منابع انسانی در راستای برنامه ریزی نیروی انسانی سازمان از یک طرف با محدودیت منابع و ظرفیت های موجود و از طرف دیگر با اهداف متعدد سازمان برخورد می کنند که در نظر گرفتن همه آنها بسیار دشوار است. در این میان مبهم و نادقیق بودن اهداف و آرمانهایی که باید به آنها دست یافت، موجب می شود عملا دست یابی به یک راه حل بهینه که هم محدودیتهای موجود را رعایت کند و هم اهداف متعدد سازمان را تامین نماید غیرممکن باشد. تکنیک های تحقیق در عملیات برای تصمیم گیری مدیران در چنین شرایطی بسیار مناسبند. هر مدل برنامه ریزی نیروی انسانی می تواند میزان بهینه نیروی انسانی و متغیرهای مرتبط با آن را تغیین کند اما مشکل اساسی بر سر این راه تقابل اهداف متعدد و گاه متعارض با یکدیگر و مبهم و نادقیق بودن عوامل موثر در برنامه ریزی یعنی اهداف، آرمانها، محدودیتها و پارامتر است. برنامه ریزی آرمانی یکی از مهمترین مدل های تصمیم گیری چند هدفی است که بر خلاف برنامه ریزی خطی که اهداف سازمان را در قالب یک هدف عمده خلاصه می کند، راه حرکت همزمان به سوی چندین هدف را نشان می دهد. با پیدایش منطق فازی در دهه 70 و ترکیب فنون برنامه ریزی آرمانی با تئوری فازی فن پیشرفته و مفیدی در برنامه ریزی موسوم به برنامه ریزی آرمانی فازی پدید آمد که این تکنیک هم دست یابی به اهداف متعدد را ممکن می ساخت و هم مشکل مبهم و نادقیق بودن داده ها را تفسیر می کرد. در این تحقیق با استفاده از تکنیک برنامه ریزی آماری و برنامه ریزی آماری فازی، مدل ریاضی برنامه ریزی نیروی انسانی (دانشجویان) دانشگاه امام صادق (ع) طراحی و پس از حل آن تعداد بهینه دانشجویان دانشکده های مختلف در هر سال بر اساس اهداف و محدودیتهای دانشگاه تعیین می گردد.