دراین پژوهش هدف براین است که سیاست گذاری های مناسب در رابطه باافزایش گندم شناخته شود برای این منظور درآغاز مسئله تکنولوژی و استانداردهای مربوط به گندم که درحال حاضر یکی از مبانی سیستم صنایع غذائی راتشکیل میدهد مورد توجه قرارمی گیرد که ازاین طریق نقش عواملی ازقبیل آموزش کشاورزی و نقش مروجی مورد تاکید واقع می شود وهمه این مسائل منوط به این است که نهاده های کشاورزی از قبیل تراکتور ((کمباین)) تیکر و غیره دراندازه اقتصادی اراضی زیرکشت گندم بکار رود که با رعایت این امر به این نتیجه می رسیم که اولا گندمی که درچنین شرایطی تولید میشود دارای کیفیت و کمیت بالائی میباشد و عاری از هرگونه آفات اراضی ((سرمازدگی)) گرمازدگی و بذور علفهای هرز بوده و درنتیجه باقیمت مناسب وافت کم سازمانهای تعاون روستائی حاضر به خریداین نوع گندم خواهد شد ثانیادر واحد سطح گندم بیشتری میتوان برداشت نمود واین امر موجب افزایش درآمدکشاورزا می شود وآنهاقدرت پرداخت حق بیمه راپیدا میکنند ولذا امکان سرمایه گذاری بیشتری دراراضی زیرکشت باوجود ریسک کمتر فراهم میشود. بطور خلاصه میتوان، رابطه منطق بین کالاهای صنعتی و محصولات کشاورزی و رابطه معقول بین هزینه های تولید و قیمت دولتی گندم به وجود آورد ونیز جلوگیری ازضایعات گندم از طریق مختلف یکپارچه کردن اراضی زیرکشت مربوط به بهره برداری های کوچک جلوگیری کرده وبامشخص نمودن وضع کشت های اراضی کشاورزی و گسترش بیمه گندم درسرتاسر کشور و کاهش تدریجی سوبسید به مصرفکنندگان گندم رابعنوان پیشنهادات مربوط به بهبود وضع تولید اقتصادی گندم دراین تحقیق ارائه نمود .