چکیده ندارد.

ابتدا شرح حالی از شیخ طوسی و ابن ادریس حلی که نظرات آنان مورد نقد و بررسی ماست آورده ایم. 2 - موارد اختلاف بین آن دو در سه کتاب قصاص حدود و دیات بطور فهرست وار در فصلی جداگانه برشمردیم. 3 - نقد و بررسی بعضی از این موارد در فصلی جداگانه صورت گرفته و جمعا" یازده مسئله مطرح نموده ایم و بعد از ذکر هر مسئله ابتدا نظر یا نظرات شیخ و سپس نظر ابن ادریس بیان داشتیم. 4 - قبل از پرداختن به مسئله و بررسی دلایل ایشان اگر نیازی به توضیح یا تعریفی بوده تحت عنوان مقدمه انجام داده ایم. 5 - در نقد و بررسی ابتدا ترجمه آیات و اخبار مربوطه آورده و سپس به دلایل شیخ وابن ادریس پرداخته ایم و چون مستند قول ایشان بطور جزم و یقین نمی دانستیم به نحو تردید بیان داشتیم. 6 - درآوردن ترجمه احادیث از ذکر سلسله روات آن خودداری کرده و به آوردن نام شخصی که حدیث به او معروف و منسوب بوده اکتفا کرده ایم تا اگر در متن آمده باشد (صحیحه یا موثقه فلانی) شناخته شود و متن عربی حدیث و سلسله روات و ماخذ آن در پاورقی ذکر نمودیم . تا اگر خواننده بخواهد از الفاظ عربی آن دریافتی داشته باشد یا سند آنرا خود بررسی کند نیازی به مراجعه ماخذ نباشد . 7 - در حد وسع به دلائل و مستندات هر دو امعان نظر شده و اگر جهت قوت یا ضعفی برای آنها به نظر میرسیده بیان شده و یا اگر شواهد و تائیداتی از آیات و اخبار و حتی فتاوای دیگران مناسب دیدیم آورده ایم و در پایان هر مسئله اگر نظر شخصی داشتیم اظهار نمودیم. 8 - برخی آیات و اخبار مختصر و کوتاه ترجمه نشده از آن جهت که مشهور و رایج بوده و نیازی به ترجمه ندیدیم. 9 - نظرات و دریافتهای شخصی را با تغییرات شاید بتوان گفت یا شاید، بیان شده و در پاورقی نیز اظهارات شخصی خود را حرف (م) علامت گذاشته ایم. 10 - ضمن بررسی و ذکر بعضی فتاه ای علمای گذشته مناسب دیدیم به نظرات علمای معاصر اشاره ای کنیم تا به فتوای کنونی کم و بیش اطلاع یابیم و هم مقایسه ای با آراء شیخ و ابن ادریس صورت گرفته باشد. در این راستا بیشتر از دو کتاب تحریر الوسیله وو تکلمه منهاج استفاده شده و اگر بیشتر از تکلمه منهاج نظر گرفته ایم به این خاطر بوده که مولف مبانی آن را به تقریر آورده و از او کتب بیشتری و در دسترس بوده . 11 - در آخرین فصل تحقیقی پیرامون دیه چشم دیه زبان، دیه جنین، و دین میت در چهار بخش صورت گرفته و چون در رابطه با مسائل روز موضوعاتی مطرح شده، بهتر دیدیم در فصلی جداگانه بحث کنیم . 12 - در پایان رساله، اسامی منابع و ماخذ آن با ذکر مصنف یا مولف و خصوصیات دیگر مشروحا" آورده ایم تا مراجعه کنندگان در مراجعه به آنها دچار هیج زحمت و اشتباهی نشوند.

خیار تدلیس از جمله خیاراتی است که در قانون مدنی ایران پیش بینی شده است و در ماده 438 به تعریف آن پرداخته است . این ماده مقرر می دارد : تدلیس عبارت است از عملیاتی که موجب فریب طرف معامله می شود.قانونگذار ایرانی این ماده را از ماده 1116 ق.م فرانسه اخذ کرده است. در واقع می توان گفت که قانونگذار ایران تعریف تدلیس را از حقوق اروپایی اخذ کرده است ولی در ضمانت اجرا از فقه اسلامی تبعیت کرده است، یعنی اینکه به جای بطلان نسبی ، خیار فسخ قرار داده است. در خیار تدلیس آنچه که این خیار را از سایر خیارات متمایز می کند عامل روانی است که در آن وجود دارد شخصی که دست به تدلیس می زند در واقع قصد فریب طرف معامله را دارد تا مال را از چنگ صاحب آن درآورد و شخص فریب خورده چاره ای ندارد جز اینکه از خیاری که قانونگزار پیش بینی کرده است تحت عنوان خیار تدلیس استفاده کند. عامل دیگری که در تدلیس بکار می رود بنام عنصر مادی عامل تدلیس است. عنصر مادی تدلیس می تواند مصداق همه گونه اعمال تقلب گونه و نیرنگ آمیز باشد مثلا مواردی که فروشنده دست به ظاهر سازی زده و می خواهد مال را بیشتر از ارزش واقعی آن به خریدار بفروشد و مصادیقی از این قبیل.در فقه اسلام اعم از فقه امامیه و اهل سنت عنصر مادی خیار تدلیس به صورت گوناگون جلوه می کند که عبارتند از الف) بیع تصریه.ب)غش الخفی.ج)تدلیس الماشطه که به بررسی هر کدام از آنها در این تحقیق می پردازد.