هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر نسبت چسب به دیرگداز دوغابهای لایه پشت بند، دما و زمان پخت بر استحکام و شوک پذیری پوسته قالب سرامیکی ساخته شده از سیلیس گداخته است. دوغاب های لایه پشت بند از سیلیس گداخته با دو نوع چسب کلوئیدی و سیلیکات اتیل جهت ساخت نمونه های آزمایشی تهیه شدند.لذا می توان نتیجه گرفت که افزایش استحکام را می توان به مقدار مناسب چسب و در نتیجه پیوند بهتر بین ذرات دیرگداز نسبت داد. در صورتیکه کاهش استحکام را می توان به وجود ترکهای ریز ناشی از تشکیل فاز کریستوبالیت با افزایش نسبت چسب به دیرگداز ، دما و زمان پخت نسبت داد.

می دانیم که قالبهای پوسته سرامیکی به طور کلی از یک ماده دیرگداز و یک چسب تشکیل می شوند. از عواملی که سبب افزایش استحکام خام و پخت این پوسته ها می شود، رعایت نسبت درصد وزنی چسب به درصد وزنی دیرگداز است. این نسبت را با فاکتور ‏‎rw‎‏ بیان می کنند. کم بودن این نسبت سبب کاهش استحکام خام و استحکام نهایی (بعد از پخت) شده و زیاد بودن آن نیز باعث کاهش دیرگدازی و افت استحکام نهایی به علت عمل کریستالیزاسیون در فاز آمورف بین دانه ها خواهد شد.دراین تحقیق به جای استفاده از چسب سیلیس کلوئیدی و سیلیکات اتیل از سیلیکات سدیم و به جای استفاده از دیرگدازها فیوز دسیلیکا و مولایت از شاموت استفاده شده است. علت این امر ارزانی و قابل دسترس بودن این مواد و خواص دیرگدازی نسبتا خوب شاموت می باشد.

هدف از انجام این پروژه بررسی افزودنیها(سیلیکات سدیم و سیلیس کلوئیدی ) بر روی خواص فیزیکی و شیمیایی دوغاب و چگونگی رابطه آن با خواص مکانیکی پوسته های سیلیسی است. این دوغابها از مخلوطی از پیوندزن-مایع و پودر سیلیس ساخته شده است.