هدف این پژوهش تعیین ارتباط کمال گرایی خودمدار و جامعه مدار با واماندگی ورزشکاران مرد نخبه استان کرمان بود. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش یا استراتژی داده ها، از نوع همبستگی بود. به این منظور، طی مطالعه ای، 107 نفر(107= n) ورزشکار مرد نخبه در رشته های فوتبال، هندبال، والیبال، فوتسال، دوچرخه سواری، بدمینتون و ورزش های رزمی (میانگین سنی:5± 39/25 سال و میانگین سابقه ورزشی4± 17/8 سال)، پرسش نامه کمال گرایی چند بعدی تهران (بشارت،1383) و پرسش نامه واماندگی ورزشکار(abq) (رادک و اسمیت، 2001) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، کمال گرایی خودمدار رابطه معکوس و معنادار(05/0?p) با کاهش احساس موفقیت و احساس بی ارزشی داشت و در بعد خستگی جسمی- روانی این رابطه معکوس، ولی معنادار نبود، در حالی که، کمال گرایی جامعه مدار با خستگی جسمی- روانی رابطه مستقیم و معنادار (05/0?p) و با کاهش احساس موفقیت رابطه مستقیم ولی این رابطه معنادار نبود و با احساس بی ارزشی رابطه معکوس و معناداری داشت. همچنین، نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد، کمال گرایی خودمدار، علایم واماندگی را به طور معکوس و معنادار و کمال گرایی جامعه مدار، کاهش احساس موفقیت و خستگی جسمی- روانی را به طور مستقیم و معنادار و احساس بی ارزشی را به طور معکوس پیش بینی کرد.