محل قیربرگها، در شکل 1.3 نشان داده شده است و از تعداد زیاد آنها مشخص است که باید ارتعاشات زیادی را در خودرو حذف کنند و شاید بتوان گفت که یکی از عوامل کارکرد بی صدای خودروهای نوین جهان استفاده بجا از همین قیربرگهاست و مثال ملموس آن پژوی 405، در پروژه ی حاضر، است . از لحاظ کاربردی پس از ساخت بدنه فلزی و قبل از آوردن بدنه به خط مونتاژ، رنگ عایق و چسبهای بدنه به آن اعمال شده، بدنه به کوره ارسال می شود. در همین مرحله قیربرگ نیز به بدنه چسبانده می شود تا به همراه رنگ ، عایقها و چسبها پخته شود. دمای پخت این مرحله 160-165 درجه سانتیگراد و مدت آن تقریبا یک ربع ساعت است . باید دانست که همین مرحله پخت قیربرگ را به قطعه ای دارای تکنولوژی تبدیل می کند، چون همانگونه که می دانیم قیر سیالیست که در دمایی زیر صد درجه سانتیگراد روان می شود و سختترین قطعات قیری دارای دمای ریزش حداکثر 110 درجه سانتیگراد هستند و حتی اگر بتوان قیری چنان سخت بدست آورد که تا دمای 160-165 درجه سانتیگراد روان نشود و در کوره به محل خود چسبیده باقی بماند. چنین قطعه سختی توان جذب ارتعاش را نخواهد داشت . به عبارت دیگر به قیربرگی نیاز است که هم در دمای 160-165 درجه سانتیگراد از روی بدنه خودرو رها نشود و هم در دمای محیط سیالیت لازم برای جذب ارتعاشات به میزان لازم را داشته باشد. خصوصیات کلی مورد نیاز برای قیربرگها عبارتند از: -1 قابلیت تغییرات ویسکوز در دامنه دمای -30 تا +80 درجه سانتیگراد -2 دمای پخت حدود 160 درجه سانتیگراد -3 چسبندگی مناسب به سطح فلز -4عدم ریزش به هنگام پخت و در دمای خدمت بلند مدت . برای تعیین حدود قابل قبول برای خواص فوق الذکر از استاندارد خودروی ژاپن استفاده شده است که شرح آن در فصل دوم آمده است . بدین ترتیب هدف پروژه حاضر ساخت قیربرگی است که دارای خصوصیات پیش گفته باشد و از لحاظ استانداردهای ژاپنی اتومبیل قابل قبول باشد. این نکته قابل ذکر است که در ایران این قطعه دارای سابقهء ساخت نیست و کسی موفق به ساخت آن نشده است . هر چند این قطعه در جهان در کشورهای مختلف اروپائی تولید می گردد.