هدف از انجام این پژوهش، مقایسه نگرش افراد معلول ورزشکار و غیرورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعی بوده است. 10 درصد از افراد جامعه را قشر معلول تشکیل داده و بحث اجتماعی شدن این افراد از مباحث روز سازمان بهداشت جهانی می باشد. همچنین نظر به اینکه افراد معلول به عنوان عضوی از جامعه حقوقی برابر با سایر افراد جامعه دارند، به اجرای این تحقیق همت گمارده شد. 242 نفر از افراد معلول جسمی - حرکتی به عنوان نمونه انتخاب و در قالب دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار با هم مقایسه شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ای مشتمل بر 49 سوال بسته خود ساخته بود که پس از تعیین روایی محتوایی و پایایی آن (82 درصد) مورد استفاده قرار گرفت و نتایج با نرم افزار ‏‎spsswin .ver9‎‏ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بخشی از یافته های تحقیق به شرح زیر می باشد:- بین نگرش افراد معلول ورزشکار و غیرورزشکار نسبت به خود با سن، طول مدت معلولیت رابطه معنی دار بدست نیامد.- بین نگرش افراد معلول ورزشکار و غیرورزشکار نسبت به خود با تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعت شغل، نوع معلولیت، علت معلولیت تفاوت معنی دار وجود نداشت.- بین نگرش افراد معلول ورزشکار تیمی و انفرادی نسبت به خود از بعد اجتماعی تفاوت معنی دار وجود نداشت. - بین نگرش افراد معلول ورزشکار و غیرورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعی تفاوت معنی دار وجود نداشت. نتایج یافته ها در هیچ یک از فرضیه ها معنی دار نبود، اما مقایسه میانگین بدست آمده در دو گروه نشان داد که ورزش می تواند در نگرش افراد معلول موثر باشد. بنابراین توصیه می شود در تشویق و ترغیب پرداختن افراد معلول به ورزش از هیچ کوششی فرو گذار نکرد.