چکیده: شپشه ی برنج با نام علمی sitophilus oryzae یک آفت اولیه بسیار مضر برای انبارهای برنج و سایر غلات کل دنیا می باشد. با توجه به اهمیت اقتصادی آفات انباری و مقاوم شدن آفات به حشره کش های متداول شیمیایی، جایگزین کردن حشره کش های مناسب دیگر در برنامه های کنترل آفات ضروری به نظر می رسد. این آفت یک گونه حساس به گرسنگی است. اثر دوام حشره کش ها در طول مدت انبار کردن غلات یکی از عوامل مهم در سودمندی تاثیر حشره کش ها بشمار می آید. به این منظور آزمایش هایی جهت بررسی حساسیت شپشه برنج به برخی از حشره کش های رایج و حشره کش های جدید با روش سطح آغشته به حشره کش و همچنین آزمایش هایی برای تعیین اثر دوام این حشره کش ها و تاثیر آنها روی حشرات گرسنه نگه داشته شده انجام گرفت. علاوه بر این تاثیر این حشره کش ها بر روی نتاج این آفت مورد مطالعه قرار گرفت. این حشره روی برنج در دمای 1± 28 سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16:8 ساعت (تاریکی: روشنایی) در داخل ظروف شیشه ای دهان گشاد پرورش یافت. حشره کش های رایج مورد استفاده کلرپایریفوس، مالاتیون و پرمترین و حشره کش های جدید شامل تیامتوکسام و ابامکتین بودند. تجزیه پروبیت نتایج بدست آمده بر اساس میزان مرگ و میر بعد از 24 ساعت، مشخص شد و50 lc حشره کش های کلرپایریفوس، مالاتیون، تیامتوکسام، ابامکتین و پرمترین به ترتیب 4/0، 52/1، 26/14، 1/58 و 155 تخمین زده شد. درآزمایش های بعدی از سه غلظت هر حشره کش (پایین، متوسط و بالا) استفاده شد. اثر حشره کش ها بر روی حشرات 1 ، 2 ، 3، 4، 7 و 14 روز گرسنه نگه داشته شده و نیز اثر دوام حشره کش ها طی همین مدت و نهایتا تولید نتاج در نسل f1 به ثبت رسید. در این آزمایش هر یک از تیمارها چهار بار تکرار شدند. نتایج بدست آمده با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش غلظت حشره کش ها میزان مرگ و میر در حشره کامل افزایش و تولید نتاج کاهش یافت. اثر گرسنگی در روز 7 و 14 در تیمار تیامتوکسام در هر سه غلظت کاهش معنی داری (5%=?) داشت. همچنین حشره کش های فسفره بخصوص کلرپایریفوس کمترین دوام و حشره کش تیامتوکسام بیشترین دوام را در بین حشره کش های مورد آزمایش از خود نشان دادند. در سطح بالای غلظت کلیه حشره کش ها تولید نتاج را کاهش دادند در حالیکه ابامکتین، تیامتوکسام و مالاتیون در هر سه غلظت کاهش معنی داری (5%=?) را در تولید نتاج باعث شدند.

باکتری bacillus thuringiensis امروزه مهم ترین عامل کنترل میکروبی حشرات است. در این پژوهش امکان ردیابی مولکولی سویه های دارای قابلیت حشره کشی مورد بررسی قرار گرفت. کلنی های اولیه با شیوه ی انتخابی استات سدیم از 160 نمونه خاکی متعلق به اکوسیستم های جنگل، زراعی، باغی، شهری و بدون پوشش شهرستان های مختلف استان مازندران جداسازی شدند. در بررسی میکروسکوپی از 635 سویه جداسازی شده، 375 باکتری، تولید کننده اسپور (05/59%)، 100 باکتری، تولید کننده اسپور و cap (74/15%) و در نهایت 160 باکتری، تولید کننده اسپور، cap و کریستال (19/25%) بودند. بیشترین درصد سویه های تولید کننده کریستال در شهرستان های ساری و جویبار به ترتیب با 9/40% و 54/40% و در اکوسیستم جنگل با 63/32% مشاهده شد. در ادامه با الگو قرار دادن 160 سویه تولیدکننده کریستال و استفاده از آغازگر ژن cry1، 22 سویه حاوی این ژن مشخص شدند. خاک های جمع آوری شده از شهرستان های بابلسر، آمل و نور با سه سویه و اکوسیستم جنگل با هفت سویه (81/31 درصد) دارای بیشترین فراوانی ژن cry1 بودند. در انتها 14 زیر مجموعه ی ژنی cry1 با استفاده از آغازگرهای اختصاصی آنها ردیابی شد. نتایج نشان داد که ژن های cry1ac و cry1i با 100% فراوان ترین بوده و ژن های cry1aa و cry1g در هیچ یک از سویه ها دیده نشدند. همچنین 11 توالی ژنی مختلف مشاهده شد که توالی cry1ac، cry1ad، cry1d و cry1i در شش سویه (27/27 درصد) فراوان ترین آن و توالی ژنی cry1ab، cry1ac، cry1ad، cry1b، cry1c، cry1d، cry1h و cry1i با هشت ژن متنوع ترین توالی ژنی بود. تمامی سویه های دارای ژن cry1 متعلق به اکوسیستم جنگل (هفت سویه) توالی های ژنی متنوعی را نسبت به یکدیگر نشان دادند که با در نظر داشتن تنوع زیستی بالا و پایدار بودن اکوسیستم جنگل نسبت به سایر اکوسیستم ها، منبع مناسبی برای برنامه های کنترل بیولوژیک آفات می باشد.

چکیده در این بررسی، اثرات زیستی اسانس اکالیپتوس eucalyptus camaldulensis روی مراحل مختلف زیستی شب پره هندی plodiainterpunctella یکی از مهمترین آفات انباری مورد بررسی قرار گرفت. اسانس از گل و برگ خشک شده اکالیپتوس و بوسیله دستگاه کلونجر تهیه گردید. در آزمایش های زیست سنجی تخم و لارو از پتری های شیشه ای به حجم 53 میلی لیتر و برای حشرات کامل از بطری های شیشه ای به حجم 1160 میلی لیتر استفاده شد. از کاغذ صافی واتمن n?1 بعنوان منبع متصاعد کننده اسانس استفاده شد. اثر تدخینی روی تخم های یکروزه، سه مرحله لاروی شامل لارو کوچک (یکروزه)، متوسط (10-7 روزه)، بزرگ (20-17 روزه) و حشرات کامل مورد بررسی قرار گرفت. میزان lc50 برای مراحل ذکر شده بترتیب 57/184، 9/20، 8/618، 1010 و 265/0 میکرولیتر بر لیتر هوا براورد شد. بر این اساس حشرات کامل به اسانس حساسیت بالاتری داشتند. در بررسی اثرات کشندگی تجمعی، روند صعودی مرگ ومیر در طی روز های مختلف تا 14 روز و همچنین درصد ظهور حشرات کامل بررسی شد. نتایج نشان داد با افزایش زمان تیمار، مرگ ومیر لاروها نیز افزایش یافت. در تمامی تیمار ها درصد خروج حشرات کامل از لارو های تیمار شده، به طور معنی داری پایین تر از تیمار شاهد بود. برای بررسی دوام اثر حشره کشی اسانس روی حشرات کامل از سه غلظت 86/0، 72/1 و 44/3 میکرولیتر بر لیتر هوا استفاده شد. نتایج نشان داد اسانس اکالیپتوس دوام بالایی دارد طوری که بالاترین غلظت بکاربرده شده اسانس توانست تا 33 روز دوام خود را حفظ کرده و همچنان اثر حشره کشی داشته باشد. طی آزمایش های دیگری میزان مرگ ومیر ناشی از سه غلظت 86/0، 22/1 و 44/3 میکرولیتر بر لیتر هوا در نتیجه 1، 2، 4، 8، 16 و 24 ساعت در معرض قرار گرفتن اسانس تعیین شد. با افزایش زمان در معرض بودن، میزان مرگ ومیر نیز افزایش یافت. 24 ساعت پس از تیمار مرگ ومیر در هر سه غلظت بالای 90 درصد بود. برای بررسی اثرات دور کنندگی اسانس از دستگاه بویایی سنج y شکل از جنس پلی اکریلیک استفاده شد. میانگین درصد دورکنندگی برای حشرات کامل 66/91، لارو متوسط 33/83 و لارو بزرگ 05/68 درصد براورد شد که بترتیب در گروه های v, v وiv از گروه های شش گانه تقسیم بندی اثرات دورکنندگی اسانس ها قرار گرفت. کلمات کلیدی: اسانس های گیاهی، شب پره هندی، سمیت تدخینی، اثر دور کنندگی

چکیده: کنه های خانواده tenuipalpidae گیاهخوار و دارای انتشار جهانی هستند. این گروه از کنه ها به انواع درختان میوه، گیاهان و درختچه های زینتی و درختان جنگلی حمله نموده و علاوه بر تغذیه از شیره گیاهی و تخریب کلروفیل برگ در انتقال بیماریهای ویروسی به گیاهان نقش دارند. لذا شناسایی و مطالعه آنها حائز اهمیت است. در این پژوهش که طی سالهای 90-1389 انجام شد ضمن بررسی فونستیک کنه های تارتن دروغین استان مازندران، کنه های شکارگر خانواده فیتوزئیده مرتبط با آنها نیز از روی گیاهان زراعی، باغی، جنگلی و زینتی جمع آوری گردید. کنه های جمع آوری شده در محلول نسبیت شفاف و سپس با استفاده از مخلوط هویر از آنها اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. نمونه ها با استفاده از منابع مربوط تا سطح گونه شناسایی شدند. بر اساس نتایج حاصل 12 گونه کنه تنوئیپالپید از 5 جنس و 10 گونه کنه شکارگر فیتوزئید مرتبط با کنه های تنوئیپالپید از 3 زیر خانواده جمع آوری شد. اسامی گونه های شناسایی شده به شرح زیر است. گونه هایی که با علامت * و ** مشخص شده اند به ترتیب برای اولین بار از استان مازندران و ایران گزارش می شوند. 1- کنه های خانواده: tenuipalpidae 1) genus aegyptobia sayed: aegyptobia beglarovi livschitz & mitrofanov. 2) genus brevipalus donnadieu: brevipalpus californicus banks**, brevipalpus lewisi mcgregor, brevipalpus obovatus donnadieu. 3) genus cenopalpus pritchard & baker: cenopalpus bakeri düzgünes, cenopalpus nr. carpini livschitz & mitrofanov**, cenopalpus irani dosse, cenopalpus crataegi dosse, cenopalpus rubusi khanjani*. 4) genus pentamerismus mcgregor: pentamerismus nr. juniperi reck**, pentamerismus oregonensis mcgregor. 5) genus tenuipalpus donnadieu: tenuipalpus punicae pritchard and baker. 2- کنه های خانوادهphytoseiidae : 1) subfamily amblyseiinae: amblyseius herbiculus , euseius amissibilis meshkov, kampimodromus keae papadoulis & emmanouel **, transeius wainsteini gomelauri. 2) subfamily phytoseiinae: phytoseius plumifer canestrini & fanzago. 3) subfamily typhlodrominae: paraseiulus talbi athias-henriot, paraseiulus soliger ribaga, paraseiulus triporus chant & yoshida-shaul*, typhlodromus (t.) athiasae porath & swirski*, typhlodromus (a.) sp. near theroni ueckermann & loots **. 3- کنه های خانواده: cheyletidae 1) genus cheletogenes oudemans: cheletogenes ornatus (can. and fanz.) 2) genus cheletomimus oudemans: cheletomimus sp.

کنه های شکارگر خانواده phytoseiidae از مهم ترین دشمنان طبیعی کنه های گیاهی خانواده tetranychidae و برخی حشرات ریز از جمله تریپس ها و سفیدبالک ها هستند که نقش مهمی در کنترل بیولوژیک این آفات در گلخانه ها، محصولات زراعی و باغی دارند. در این بررسی تعداد 80 گونه گیاهی از 46 خانواده مختلف در قالب سه اکوسیستم درختان جنگلی، درختان میوه و گیاهان زراعی از اسفندماه 1390 تا دی ماه 1391 مورد بازدید و نمونه برداری قرار گرفت. کنه ها توسط اسید لاکتیک شفاف و سپس با استفاده از مخلوط هویر اقدام به تهیه اسلاید میکروسکوپی گردید. نمونه ها با استفاده از منابع موجود تا سطح گونه شناسایی شدند. همچنین در این پژوهش تنوع ژنتیکی 14جمعیت کنه شکارگر transeius caspiansis (گونه غالب) جمع آوری شده از روی 14 گونه گیاهی متفاوت با استفاده از توالی یابی ژن سیتوکروم اکسیداز i مورد بررسی قرار گرفت. مراحل استخراج dna برای بدست آوردن ژنوم تک نمونه ها بهینه سازی شد. قطعات تکثیر شده توالی یابی شد و تجزیه و تحلیل آن ها با نرم افزار mega 5 صورت گرفت. در مجموع تعداد 946 اسلاید میکروسکوپی متعلق به 18 گونه از هشت جنس و سه زیرخانواده amblyseiinae، typhlodrominae وphytoseiinae تهیه شد. اسامی گونه های شناسایی شده به شرح زیر است: subfamily amblyseiinae: transeius caspiansis, euseius amissibilis, euseius finlandicus, amblyseius herbicolus, proprioseiopsis levis, proprioseiopsis messor, neoseiulus umbraticus, neoseiulus marginatus, neoseiulus barkeri, neoseiulus bicaudus, neoseiulus imbricatus. subfamily typhlodrominae: typhlodromus (anthoseius) bakeri, typhlodromus (anthoseius) kerkirae, typhlodromus (typhlodromus) tubifer, typhlodromus (typhlodromus) athiasae, paraseiulus soleiger, paraseiulus triporus. subfamily phytoseiinae: phytoseius plumifer. کنه های زیر خانواده amblyseiinae 74%، typhlodrominae 10% و phytoseiinae 16% جمعیت کنه های خانواده فیتوزئیده را به خود اختصاص دادند. گونه transeius caspiansis با اختصاص 50% نمونه های جمع آوری شده به خود گونه غالب فیتوزئیده در شهرستان ساری بود و گونه های phytoseius plumifer 16% و euseius amissibilis نزدیک به 10% گونه های جمع آوری شده را تشکیل دادند. تنوع زیستی کنه های شکارگر خانواده فیتوزئیده با استفاده از شاخص های غنای مارگالف، سیمپسون ، شانون-وینر و یکنواختی پیلو محاسبه و با آزمون تجزیه واریانس مورد مقایسه قرار گرفتند. شاخص غنای مارگالف در کنه های شکارگر روی درختان جنگلی، درختان میوه و گیاهان زراعی به ترتیب 089/2 ، 208 /1 و 672/1 برآورد شد. شاخص تنوع سیمپسون برای این کنه های شکارگر روی درختان جنگلی، درختان میوه و گیاهان زراعی به ترتیب 671/0، 731/0 و 667/0 بدست آمد. شاخص شانون - وینر برای کنه های شکارگر روی این گیاهان به ترتیب 632/1 ، 332/1 و 673/1 برآورد شد. مقادیر شاخص یکنواختی پیلو برای این کنه ها روی درختان جنگلی 681/0، درختان میوه 717/0 و گیاهان زراعی 8/0 بدست آمد که به طور کلی نشان دهنده تنوع نسبتا بالاست. در بررسی های مولکولی، تفاوت ژنتیکی بین صفر تا 373/0 متغیر بود. سه جمعیت جمع آوری شده از روی بید، توسکا و پرتقال مجزا از سایرین قرار گرفتند. تعداد هاپلوتیپ های بدست آمده 11 و تعداد کل جهش ها 208 عدد بود. استقرار روی میزبان های متفاوت، با درصد کمی، جمعیت ها را از یکدیگر تفکیک نمود.

بندپایان متنوع¬ترین گروه جانوران هستند که بیش از 78% گونه¬های جانوری را در خود جای داده¬اند. جنگل-های شمال ایران با گونه¬های گیاهی مختلف از قبیل انجیلی، بلند مازو، لرگ و لیلکی یکی از مهمترین و طبیعی¬ترین جنگل¬های معتدل پهن¬برگ برگ¬ریز در جهان است که خاک آن به دلیل داشتن ترکیبات آلی، زیستگاه موجودات مختلف می¬باشد. این موجودات خاکزی از نظر اندازه به سه گروه ماکروفون، مزوفون و میکروفون تقسیم می¬شوند. ماکروفون موجودات بزرگ¬تر از 2 میلی¬متر از قبیل حشرات، صدپایان، موریانه¬ها، هزارپایان، کرم¬های خاکی، حلزون¬ها، عنکبوت¬ها و ... را شامل می¬شوند. مزوفون شامل موجودات 1/0 تا 2 میلی¬متری است که عموماً در داخل حفره¬های خاک زندگی می¬کنند. این تحقیق شامل دو هدف می¬شد: اول مطالعه فون بندپایان خاکزی جنگل سمسکنده و دوم بررسی تغییرات تراکم و تنوع زیستی گونه¬ها جمعیت آن¬ها طی سال¬های 92-1391 بود. برای این منظور هردو ماه یک بار در فصول مختلف سال از سه بخش بستر خاک (خاک¬برگ)، لایه¬ی 3-0 سانتی¬متری و لایه¬ی 6-3 سانتی-متری خاک نمونه¬برداری شد. نمونه¬های خاک به آزمایشگاه منتقل گردید و جانوران آن توسط قیف برلیز جداسازی شد. نمونه¬ها در اتیلن گلیکول جمع¬آوری شده و به منظور شمارش و شناسایی به اتانول 70% منتقل گردیدند. در این تحقیق بیش از 5000 فرد از انواع جانوران ماکروفون از رده¬های مختلف در طی فصول مختلف سال جمع¬آوری گردید. در میان انواع جانوران ماکروفون جمع¬آوری شده از لایه¬های مختلف خاک جنگل سمسکنده حشرات بیشترین تراکم جمعیت را نشان داد. بعد از حشرات بیشترین تراکم جمعیت متعلق به رده¬ی هزارپایان و کمترین تراکم جمعیت متعلق به زیر رده¬ی شبه¬عقرب¬ها بود. بیشترین تراکم جمعیت بندپایان ماکروفون خاک در لایه¬ی خاک¬برگ، در مهر ماه و در لایه¬ی 3-0 سانتی¬متری خاک در آذر ماه و مرداد ماه مشاهده شد. کم¬ترین مقدار آن در بین لایه¬های مختلف خاک در لایه¬ی 6-3 سانتی¬متری در فروردین ماه مشاهده شد. بیشترین مقدار تنوع زیستی جمعیت بندپایان ماکروفون خاک جنگل سمسکنده در لایه¬ی خاک¬برگ و مهر ماه و کم¬ترین مقدار آن در لایه¬ی 3-0 سانتی¬متری و در فروردین ماه مشاهده گردید. در این تحقیق بیش از 6400 فرد از انواع جانوران مزوفون خاک جنگل سمسکنده از گروه¬های مختلف جانورانی در طی فصول مختلف سال جمع¬آوری گردید. در میان انواع جانوران مزوفون جمع¬آوری شده از لایه¬های مختلف خاک کنه¬ها از رده¬ی عنکبوتیان و پادمان از رده¬ی حشرات بیشترین تراکم جمعیت را نشان دادند. بیشترین تراکم جمعیت بندپایان مزوفون خاک در لایه¬ی خاک¬برگ در مهرماه و در لایه¬ی 3-0 سانتی¬متری در آذر ماه مشاهده شد. کم¬ترین مقدار تراکم جمعیت بندپایان ماکروفون در بین سه لایه¬ی مختلف در لایه¬ی 6-3 سانتی¬متری و در مرداد ماه مشاهده شد. بیشترین مقدار تنوع زیستی جمعیت بندپایان مزوفون خاک جنگل سمسکنده در لایه¬ی خاک¬برگ و در ماه¬های فروردین و مهر و کم¬ترین مقدار تنوع زیستی بندپایان ماکروفون در لایه¬ی 3-0 سانتی¬متری و در مهر ماه مشاهده شد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می¬دهد که تنوع و تراکم بالایی از جانوران خاکزی در لایه¬های رویی خاک جنگل سمسکنده وجود دارد. این یافته¬ها خاطر نشان می¬دهد که در برنامه-های حفاظت از تنوع زیستی، توجه به موجودات خاکزی جنگل بایستی در نظر گرفته شود.

پسیل پسته agonoscena pistaciae (homoptera: psylidae) از دیر زمان در مناطق پسته¬کاری کشور شیوع داشته و در حال حاضر بیش از سایر آفات پسته خسارت زده و از اهمیت اقتصادی زیادی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت¬های مختلف پسیل پسته با استفاده نشانگر rapd بود. همچنین امکان توالی¬یابی ژن سیتوکروم اکسیداز i نیز از طریق تکثیر این ژن مورد آزمایش قرار گرفت. در آزمون نشانگر rapd ابتدا از 20 آغازگر ده نوکلئوتیدی (opa1-10 ,opb1-10) با استفاده از dna یک حشره استفاده شد و در ادامه 10 آغازگری که در مرحله اول تکثیر بهتری داشتند، انتخاب شده و باdna ی استخراج شده از ده حشره مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از dna یک حشره 99/98% از نوارهای تشکیل شده، چند¬شکل و با استفاده از dnaده حشره در تکرار اول 70/88% و در تکرار دوم 38/91% نوارهای تشکیل شده چند¬شکل بودند. میزان تشابه ژنتیکی میان جمعیت¬ها با استفاده از dna یک حشره بین 11/0 تا 29/0 و با استفاده از dna ده حشره در هر دو تکرار بین 27/0 تا 52/0 متغیر بود. گروه¬بندی جمعیت¬ها به روش upgma با استفاده از نرم افزار ntsys-pc انجام شد. در کاربرد dna یک حشره دو شاخه اصلی مشاهده شد که جمعیت خراسان¬جنوبی در یک شاخه و بقیه جمعیت¬ها در شاخه¬ای دیگر قرار گرفتند. در استفاده از dna ده حشره در تکرار اول در سطح تشابه بیشتر از 53% همه جمعیت¬ها بجز فارس و کرمان از هم تفکیک شدند و در تکرار دوم در سطح تشابه بیشتر از 52% همه جمعیت¬ها از هم تفکیک شدند بجز دو جمعیت استان¬های فارس و اصفهان که بر اساس داده¬های تشابه ژنتیکی بیشترین مشابهت را داشتند. تنوع ژنتیکی مشاهده شده در شیوه rapd را نمی توان با قطعیت به توزیع جغرافیایی مربوط دانست. در این بررسی ژن coi این گونه فقط در جمعیت استان خراسان¬جنوبی تکثیر شد و طول قطعه ی بدست آمده حدود bp710 بود. با توجه به تبارنمای بدست آمده با استفاده از روش neighbour joining گونه a. pistaciae در یک شاخه فیلوژنتیکی جدا از سه گونه دیگر متعلق به همین خانواده (euphyllura olivina، cacopsylla pyricola وcitri diaphorin) قرار گرفت.

پروانه میوه و شاخه خوار leucinodes orbonalis از جدی‏ترین آفات بادمجان در آسیاست که از سال 1383 در مزارع بادمجان استان مازندران گزارش شده و امروزه خسارت شدیدی وارد می‏کند. تاکنون در ایران بررسی مزرعه ‏ای و جامعی در مورد حساسیت این گونه به حشره‏کش‏های مختلف صورت نگرفته است. در این بررسی حساسیت این گونه به حشره‏کش‏های ابامکتین، تیودیکارب، فیپرونیل، دایفلوبنزوران، لوفنوران، ایمیداکلوپرید، مالاتیون، هگزافلوموران و باکتری bt در شرایط مزرعه ای آزمایش شد. در طی فصل زراعی سه بار سمپاشی با دز های توصیه شده با فاصله 12 روز انجام شد. در دو مزرعه متفاوت دو سری تیمار مختلف انجام شد. در مزرعه اول حشره کش های آبامکتین، تیودیکارب، دایفلوبنزوران، فیپرونیل، مالاتیون، لوفنوران و هگزافلوموران آزمایش شدند. در مزرعه دوم حشره کش های ایمیداکلوپرید ( به دو صورت محلول پاشی و ریختن پای درخت)، مالاتیون و bt استفاده شدند. برای بررسی کارایی حشره کش‏ها در طی فصل زراعی از دو شاخص میوه‏های آلوده و شاخه‏های آلوده و در پایان فصل زراعی وزن میوه اندازه‏گیری شد. میزان کارایی آلودگی شاخه نسبت به شاهد در تیمارهای آبامکتین، فیپرونیل و تیودیکارب بترتیب 4/8، 43 و 85 درصد بود. این میزان در دیگر تیمارهای مالاتیون، دایفلوبنزوران، لوفنوران و هگزافلوموران کمتر از شاهد بود. کارایی در شاخص آلودگی میوه در سه حشره‏کش تیودیکارب، فیپرونیل و لوفنوران بترتیب با 57، 57 و 36 درصد نسبت به شاهد بیشترین بودند. این میزان در مالاتیون، آبامکتین و دایفلوبنزوران بترتیب 32، 24 و 7 درصد بود. میزان کاهش آلودگی میوه در هگزافلوموران کمتر از شاهد بود. میانگین وزن میوه در شاهد 8/253 گرم بود. در بین تیمار حشره‏کش‏ها مقدار وزن در مالاتیون، هگزافلوموران و تیودیکارب با مقادیر بترتیب 6/308، 4/313 و 7/1139 گرم بیشتر از شاهد بود. در آزمایش دوم میزان شاخه‏های آلوده نسبت به شاهد در ایمیداکلوپرید بصورت محلول پاشی با 68 درصد بیشترین بود. این میزان برای حشره‏کش های مالاتیون، باکتری bt و ایمیداکلوپرید در پای بوته به ترتیب 38، 20 و 47 درصد بود. درصد کاهش میوه های خسارت دیده در ایمیداکلوپرید بصورت محلول پاشی با 58 درصد بیش از دیگر حشره کش ها بود. میزان کارایی در این شاخص در مالاتیون، ایمیداکلوپرید در پای بوته و باکتری bt بترتیب 35، 29 و 17 درصد بود. میانگین مجموع وزن میوه کمترین مقدار با 1/167 گرم مربوط به شاهد و بیشترین مقدار با 8/508 گرم مربوط به ایمیداکلوپرید بصورت محلول پاشی بود. نتایج کلی نشان داد که سه حشره‏کش تیودیکارب، فیپرونیل و ایمیداکلوپرید گزینه‏های مناسبی برای کنترل این گونه هستند. در بین ترکیبات تنظیم کننده رشد حشرات، حشره‏کش کم خطر لوفنوران نیز می‏تواند به عنوان یکی از گزینه های مناسب مطرح باشد