در سال های اخیر تحقیق در مورد نابرابری ها درسلامت شاهد نوعی احیاء بوده است که بر خلاف جریانی است که در دهه 80 میلادی وجود رابطه علی بین شرایط اجتماعی و نابرابری های سلامت را زیر سوال می برد.سلامت روان در بررسی نابرابری های اقتصادی- اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، از یک سو بر طبق یکی از مسیر های علّی پیشنهادی ( رویکرد اجتماعی- روانی) عواطف به عنوان یک میانجی در رابطه میان سلامت و نابرابری اقتصادی- اجتماعی عمل می کند. از سوی دیگر خود سلامت روان به عنوان یک وضعیت نهایی و پیامد تحت تاثیر ساختار اجتماعی است و نابرابری اقتصادی- اجتماعی بر روی آن تاثیر گذار است. هدف این مطالعه بررسی وجود نابرابری اقتصادی- اجتماعی در وضعیت سلامت روان ساکنین شهر تهران و تجزیه آن به عوامل موثر در این نابرابری بوده است. دراین مطالعه از رویکرد شاخص تجمعی برای بررسی وجود نابرابری اقتصادی- اجتماعی در سلامت روان استفاده شده است. در انجام مطالعه حاضر از داده های پیمایش عدالت در شهر تهران(urban-heart survey ) بهره گرفته شده است.یافته ها نشان می دهند که منحنی تجمعی در بالای خط نابرابری قرار داشته و میزان شاخص تجمعی نیز قابل توجه بوده و منفی است(063/- ). در تجزیه این نابرابری نیز موقعیت اقتصادی- اجتماعی بیشترین سهم را در این نابرابری داشته است( %40.38). بسیار جالب است که منطقه محل سکونت بعد از وضعیت اقتصادی- اجتماعی در رتبه دوم قرار داشته(16.18%)، و سن(11 %)، وضعیت تحصیلی(10.2%) و وضعیت اشتغال(7.23%) نیز در رتبه های بعدی قرار دارند. اتخاذ سیاست هایی نظیر کاهش فقر، هدف مند سازی یارانه ها، برپایی نظام جامع تامین و رفاه اجتماعی که منجر به توزیع برابر منابع اقتصادی در جامعه می شوند، می تواند در کاهش نابرابری اقتصادی- اجتماعی در سلامت، به طور کل، و سلامت روان به طور ویژه، موثر باشد.