ویروس لوکوز گاوی یک اونکوویروس از خانواده رتروویرییده است که سبب ایجاد عفونت مزمن در گاو می گردد. خسارات اقتصادی لوکوز شامل هزینه های برنامه های کنترل و ریشه کنی، کاهش تولید شیر و مشکل در صادرات دام می باشد. جهت تشخیص سرولوژیک بیماری از دو روش انتشار ایمنی بر روی ژل آگار و الایزا استفاده می شود. با این وجود این مطالعه توسط روش الایزا جهت تشخیص بیماری لوکوز گاوی انجام گردید. این بررسی بر روی 92 نمونه شیر مخزن تعدادی از گاوداری های شیری مشهد و حومه در تابستان سال 88 انجام شد. پس از انجام تست الایزا بر روی نمونه های مخزن شیر، 3/41% نمونه ها دارای واکنش مثبت بودند. میزان موارد مثبت در شرق مشهد 57/40% و در غرب 4/43% و درصد شیوع آلودگی در دامداری های زیر 100راس و بالای100راس به ترتیب 8/32% و 6/73% بود. آنالیز آماری داده ها تفاوت معنی داری بین شیوع لوکوز و سایز گله را نشان داد (p<0.001). گله های مورد مطالعه از نظر موقعیت جغرافیایی نسبت به ابتلا به بیماری لوکوز اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (p>0.05). دامداری های صنعتی اختلاف معنی داری با دامداری های نیمه صنعتی از نظر ابتلا به لوکوز داشتند.(p<0.019) نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که میزان شیوع آلودگی به ویروس لوکوز گاوی در گاوداری های مشهد و حومه بسیار بالاست. بنابراین برنامه های کنترلی بر اساس تست و اصلاح الگوهای مدیریتی جهت کاهش شیوع بیماری و حتی ریشه کنی آن باید انجام پذیرد.

بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس، یک آنتریت گرانولوماتوز با عامل مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (map) دربین نشخوارکنندگان است که دارای شیوع بیشتر در گاو و شیوع کمتر در گوسفند و بز است. map مثل سایر مایکوباکتریومها یک پاتوژن درون سلولی است و توانایی بقا و تکثیر درون ماکروفاژها را دارد، که به مکانیسم آن از طریق جلوگیری از تشکیل فاگولیزوزم در مطالعات زیادی اشاره شده است. ماکروفاژهای فعال شده سلولهای اصلی در واکنش با مایکوباکتریومها هستند. گیرنده های شناسایی الگو(prrs) از گیرنده های اصلی ایمنی ذاتی به شمار می آیند که دارای نقش کلیدی در شروع وتنظیم پاسخهای ایمنی میزبان در مقابل پاتوژنها می باشند. در میان آنها، گیرنده های شبه تول (tlrs) نقش محوری در القاء پاسخهای ایمنی ذاتی به عوامل مختلف عفونی، از جمله گونه های مایکوباکتریوم را بازی میکنند. تحریک این گیرنده ها توسط الگوهای مولکولی وابسته به پاتوژنها (pamps) موجب ایجاد پاسخهای التهابی و ترشح سایتوکاینهای پیش التهابی مثل? tnf- ازماکروفاژها می گردد. در این تحقیق، به منظور شناخت بهتر مکانیسمهای سلولی مولکولی درگیر در ایمونوپاتوژنز مایکوباکتریوم پاراتوبرکولوزیس، میزان بیان ژنهای tlr2 و tlr4 در سلولهای تک هسته ای خون محیطی (pbmc) گاوهای یونی مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت. بدین منظور، از دو گروه پنج راسی مثبت و منفی گاو هولشتاین از نظر تست الایزا برای بیماری یون خونگیری بعمل آمد. پس از جداسازی لنفوسیتها و مونوسیتها(pbmc)، میزان بیان ژنهای tlr2 و tlr4 با روش qpcr در گاوهای سالم و یونی مورد مقایسه قرار گرفت. از ژنهای gapdh و ?-actin به عنوان کنترل درونی و کالیبراتور واکنشهای qpcr استفاده گردید. با استفاده از رابطه ?ct?- 2 تفاوت بیان ژن در این دو گروه مورد بررسی قرار گرفت ، و به منظور بررسی وجود رابطه معنادار تفاوت بیان ژن دو گروه، از روش t-test در نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که بیان ژنهای tlr2 و tlr4 در pbmc گاوهای یونی نسبت به گاوهای سالم دارای افزایش می باشد. آنالیز تست معنی داری بیان ژنها نشان داد که بیان tlr2 و tlr4 در گروه بیمار دارای افزایش قابل ملاحظه معنی داری نسبت به گروه کنترل می باشد (p<0.001)که بیانگر نقش این گیرنده ها در ایمونوپاتوژنز یون می باشد .

بیماری دیابت نوع 1، یک بیماری خودایمنی مختص اندام است که ناشی از تخریب سلول های بتای ترشح کننده انسولین پانکراسی به واسطه فعالیت لنفوسیتهای t پاتوژنیک می باشد؛ که در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد هستند، بروز می کند. مطالعات اخیر نشان داده اند که پاسخ های ایمنی ذاتی توسط گیرنده های شناسایی الگو(prrs) که مهمترین آنها گیرنده های شبه تول (tlrs) می باشند، القاء شده و می توانند در ایجاد دیابت نوع 1 مشارکت داشته باشند. tlrs ازمولکول ها ی کلیدی تشخیص دهنده سیگنال های خطر بیگانه و خارجی بوده و نقش بارزی در فعال سازی وتنظیم عملکرد ایمنی ذاتی والتهاب ودر نهایت القاء پاسخهای ایمنی اکتسابی قلمداد می شوند. مشخص شده است که tlrs نقش اساسی در عفونت ها، بیماری های التهابی و سرطان ایفاء می کنند. همچنین شواهد فراوانی نشان داده اند که tlrs، ازعوامل موثر در بروز بیماری های نورودژنراتیو به شمار می آیند که مولفه های التهابی متعددی درآن در گیرند. اگر چه تاکنون مطالعات زیادی نشان داده اند که tlrs می توانند منجر به القاء دیابت نوع 1 گردند؛ اما تاکنون مشخص نشده است که آیا این گیرنده ها در پیشرفت بیماری دیابت نیز مشارکت دارند یا خیر. امروزه نقش التهاب در بیماریه های عصبی تأئید شده است. همچنین نشان داده شده است که بیماری دیابت در نهایت منجر به بروز اختلالات عصبی می شود؛ اما هنوز عامل ایجاد کننده و پیش برنده آن شناسایی نشده است. در تحقیق حاضر، سیر زمانی بیان ژن های tlr2 و tlr4 به عنوان دو عضو مهم از خانواده tlrs در بافت هیپوکامپ مغز رتها ی نر نژاد ویستار دیابتی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور دیابت نوع 1 با یکبار تزریق داخل صفاقی stz القاء، و بافت-برداری از هیپوکامپ در زمان های مشخص 4، 6، 8، و 20 انجام شد. سپس از دو روش semiquatitative rt-pcr و qpcr برای بررسی تغییرات بیان ژن های tlr2و tlr4 به صورت کمّی و کیفی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بیان این ژنها در سطح mrna در بافت هیپوکامپ رت های دیابتی به میزان قابل توجهی افزایش یافته و میزان بیان این ژنها در زمان های مختلف در گروه های دیابتی نیز متفاوت بود. بنابراین احتمال می رود که بیان tlrs می تواند در پاتوژنز و توسعه بیماری دیابت نقش تعیین کننده ای داشته باشد. احتمال می رود که بیان این ژنها می تواند یکی از عوامل دخیل در بروز و همچنین پیشرفت بیماریهای نورودژنراتیو از قبیل آلزایمر در افراد دیابتی باشد. بنابراین، انجام مطالعات بر روی نقش دقیق tlrsدر بروز بیماریهای نورودژنراتیو از قبیل آلزایمر در افراد دیابتی نوع 1 می تواند یک هدف بالقوه مولکولی به منظورکنترل وجلوگیری از پیشرفت این بیماریها باشد. کلمات کلیدی: دیابت نوع 1، tlr2، tlr4، رت ویستار، هیپوکامپ.

بررسی سیر زمانی اثرات هیپرگلیسمی بر بیان ژن tlr4 در بافت قشرکلیه رت های بالغ و مطالعات هیستولوژیکی بافت قشر کلیه در رت های نابالغ و بالغ نژاد ویستار چکیده: دیابت نوع یک، نوعی بیماری خودایمنی ناشی از تخریب خودایمنی سلول های بتای پانکراس می باشد. دیابت نوع یک با عوارض عروقی درشت و ریز متعددی همراه است. نفروپاتی دیابتی یکی از مهمترین عوارض میکرو وسکولار دیابت، و دلیل اصلی مرحله آخر بیماری کلیوی در جوامع غربی است. تحقیقات زیادی نشان می دهند که القاء التهاب توسط هایپرگلایسمی مکانیسم بیماری زای اصلی در نفروپاتی دیابتی است. رابطه بین التهاب و پیشرفت نفروپاتی دیابتی در بر گیرند? فرآیندها و شبکه های مولکولی پیچیده ای است. نقش سیستم ایمنی ذاتی در مکانیسم های درگیر در دیابت به تازگی مشخص شده است. گیرنده های شبه تول (tlrs) به عنوان یکی از اجزای کلیدی سیستم ایمنی ذاتی که الگوهای مولکولی وابسته به پاتوژن ها را شناسایی می کنند، یکی از شبکه های درگیر در نفروپاتی دیابتی اند. در این پژوهش سیر زمانی بیان ژن tlr4 در بافت کلیه رت های دیابتی سنجیده شد. بدین منظور دیابت نوع یک با یکبار تزریق داخل صفاقی stz القا، و بافت برداری در زمان های مشخص 4، 6، 8، و 20 انجام شد. سپس از روش rt-pcr و qpcr برای بررسی تغییرات بیان ژن های tlr4 به صورت کمی و کیفی استفاده گردید. سیر زمانی تغییرات بافتی نیز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیان ژن tlr4 در سطح mrna در بافت کلیه رت های دیابتی به میزان قابل توجه و معناداری افزایش می یابد. نتایج مطالعات بافت شناسی و بیوشیمیایی نیز آسیب ساختارهای کلیوی را نشان داد. واژگان کلیدی: نفروپاتی دیابتی، التهاب، tlr4

در این مطالعه باکتری سودوموناس آئروجنوزا از کلینیک ویژه بیمارستان قائم مشهد بخش میکروبیولوژی و تهیه اتوواکسن گرفته شد و باکتری به دیسک های آنتی بیوتیک تجاری آمیکاسین ،توبرامایسین ،کلرامفنیکل ،کلستین،تتراسیکلین،سفالوتین ،جنتامایسین،سفکسیم،کلرتتراسایکلین،آزیترومایسین،مقاوم بود . پس از آن جهت تایید مجدد باکتری با استفاده از آزمایش های بیوشیمیایی و تزریق داخل صفاقی برای تعین حدت باکتری صورت گرفت . در این مطالعه تعداد 4 عدد مرغ hy-line w-36 در دو گروه کنترل (3عدد مرغ ) و شاهد ( ا عدد مرغ ) به طور تصادفی مورد تزریق آنتی ژن باکتری کشته شده با فرمالین سودوموناس آئروجنوزا قرار گرفتند . به گروه کنترل میزان 1 میلی لیتر واکسن سودوموناس آئروجنوزا تزریق شد . به گروه شاهد میزان 1 میلی لیتر واکسن فاقد آنتی ژن سودوموناس آئروجنوزا ترکیب شده با ادجوانت کامل فروند تزریق گردید . دو تزریق دیگر به وسیله ی ادجوانت ناقص فروند به فاصله ی دو هفته از سن 16 هفتگی انجام گرفت . تخم مرغ ها به صورت روزانه جمع آوری و روی هر کدام به طور جداگانه اطلاعاتشان ثبت می گردید و در دمای 4درجه سانتیگراد ذخیره گردید. مرغ ها در شرایط ایده آل نگهداری می شدند . بعد از خالص سازی آنتی بادی از تخم مرغ ها با استفاده از روش پلی اتیلن گلیکول 6000 به بررسی عملکرد آنها پرداخته شد . نتایج میکروبیولوژی باکتری میله ای گرم منفی و همولیز اطراف پرگنه ، بوی پرگنه ، تحرک باکتری ، ذوب و هیدرولیز ژلاتین ، مصرف و اکسیداسیون گلوکز، عدم مصرف و اکسیداسیون ترهالوز و عدم هیدرولیز نشاسته موید حضور باکتری بود و نتایج تلقیح داخل صفاقی نشان داد که حداقل دوز کشنده ی باکتری cfu 107× 1.5 است . نتایج بدست آمده از الکتروفورزsds-page حضور باند های پروتئینی 27 و 67 کیلودالتونی که موید حضور زنجیره های سبک و سنگین igy است را نشان داد . اختصاصیت آن با استفاده از روش های دات بلات و الایزا مورد سنجش قرار گرفت آزمایش دات بلات که به صورت کیفی اختصاصیت آنتی بادی –آنتی ژن را نشان می دهد هم این یافته را تایید کرد . در مرحله آخر از الایزا برای سنجش میزانی از آنتی بادی که قادر به شناسایی آنتی ژن است در غلظت های mg/ml 1 ، mg/ml 0.5 و mg/ml 0.25 استفاده گردید . میزان جذب نوری بین گروه آنتی بادی اختصاصی و آنتی بادی گروه غیر اختصاصی با استفاده از نرم افزار آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج آزمایش نشان داد که بین دو گروه رابطه ی معنی داری وجود دارد و تزریقات توانسته است منجر به افزایش تیتر آنتی بادی اختصاصی ضد سودوموناس ائروجنوزا گردد

اکینوکوکوزیس یکی از مهم ترین بیماری های زئونوز در سراسر جهان و از جمله ایران است که به طور جدی بهداشت عمومی را تهدید می کند. این انگل در انسان ها و حیوانات اهلی سبب کیست هیداتید می شود. اثر کیست هیداتید بر میزبان واسط بستگی به اندازه و محل کیست دارد. پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی اولین سد دفاعی بدن میزبان در مقابل آنتی ژن های خارجی است.در سالیان اخیر اهمیت پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی در شناسایی آنتی ژن ها و تکوین پاسخ های محافظتی ایمنی اکتسابی، به علت کشف گیرنده های شناسایی الگو (prrs)بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. گیرنده های شبه تول(tlrs) شاخص ترین و مهم ترین prrs می باشند که توسط سلول های مختلف سیستم ایمنی بیان گردیده و در شناسایی الگو های مولکولی وابسته به پاتوژن ها(pamps) نقش دارند. با توجه به نقش احتمالیtlrs در شناسایی آنتی ژن های کرمی و پاسخ های ایمنی در مقابل بیماری های کرمی، ما در این بررسی به تاثیر آنتی ژن های لایه زایای کیست هیداتید گوسفند بر میزان بیان ژن های tlr2 و tlr4 در سلولهای تک هسته ای خون محیطی (pbmcs) بره های سالم پرداختیم. در این مطالعه ابتدا جمع آوری کیست هیداتید از کشتارگاه، سپس استخراج آنتی ژن های لایه زایای کیست هیداتید و تعیین غلظت آنها به روش برادفورد انجام گرفت. سپس، سلول های تک هسته ای خون محیطی (pbmcs)بره های سالم کمتر از یک ماه با روش فایکول جداسازی گردید. پس از آن، لنفوسیت ها و منوسیت های استخراج شده در محیط کشت سلولی با غلظت های 50 و 100gµ(گروه تیمار) و بدون آنتی ژن (گروه کنترل) به مدت 2ساعت و 18 ساعت کشت داده شدند. سپس استخراج rna تام از pbmcs انجام گرفته و سنتز cdna با استفاده از پرایمر های oligo-dtصورت پذیرفت. در نهایت تغییرات میزان بیان tlr2 و tlr4 نسبت به ژن کنترل داخلی gapdh با روش quantitative pcr real-time comparative انجام گرفت. آنالیز نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که بیان ژن tlr2 و tlr4در گروه تیمار نسبت به کنترل، افزایش یافته که این افزایش بیان ژن در مورد tlr4 بیشتر بود. نتایج حاصل از این مطالعه در شناسایی عمیق تر مکانیسم های سلولی مولکولی دخیل در ایمونوپاتوژنز و تکوین راهکار های نوین پیشگیری از هیداتیدوزیس موثر خواهد بود.

هیداتیدوزیس یک بیماری کرمی زئونوز، که دارای پراکندگی جهانی می باشد و توسط مرحله ی لاروی کرم اکینوکوکوس گرانولوزوس در انسان و حیوانات اهلی ایجاد می گردد. کیست هیداتید عمدتا در کبد و ریه جایگزین و سبب تخریب بافت ها می شود. تنوع و شدت و ضعف حالت های بالینی فقط به علت مدت و شدت عفونت نیست، بلکه به تنوع پاسخ های ایمنی در برابر آنتی ِِِِژن های انگل می باشد. پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی اولین سد دفاعی بدن میزبان در مقابل آنتی ژن های خارجی است.در سالیان اخیر اهمیت پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی در شناسایی آنتی-ژن ها و تکوین پاسخ های محافظتی ایمنی اکتسابی، به علت کشف گیرنده های شناسایی الگو (prrs)بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. گیرنده های شبه تول(tlrs) شاخص ترین و مهم ترین prrs می باشند که توسط سلول های مختلف سیستم ایمنی بیان گردیده و در شناسایی الگو های مولکولی وابسته به پاتوژن ها(pamps) نقش دارند. با توجه به نقش احتمالیtlrs در شناسایی آنتی ژن های کرمی و پاسخ های ایمنی در مقابل بیماری های کرمی، ما در این بررسی به تاثیر آنتی ژن های مایع کیست هیداتید گوسفند بر میزان بیان ژن های tlr2 و tlr4 در سلولهای تک هسته ای خون محیطی (pbmcs) بره های سالم پرداختیم. در این مطالعه ابتدا جمع آوری کیست هیداتید از کشتارگاه، سپس استخراج آنتی ژن های مایع کیست هیداتید و تعیین غلظت آنها به روش برادفورد انجام گرفت. سپس، سلول های تک هسته ای خون محیطی (pbmcs)بره های سالم کمتر از یک ماه با روش فایکول جداسازی گردید. پس از آن، لنفوسیت ها و منوسیت های استخراج شده در محیط کشت سلولی با غلظت های 50 و 100gµ(گروه تیمار) و بدون آنتی ژن (گروه کنترل) به مدت 2ساعت و 18 ساعت کشت داده شدند. سپس استخراج rna تام از pbmcs انجام گرفته و سنتز cdna با استفاده از پرایمر های oligo-dtصورت پذیرفت. در نهایت تغییرات میزان بیان tlr2 و tlr4 نسبت به ژن کنترل داخلی gapdh با روش quantitative pcr real-time comparative انجام گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه کاهش بیان ژنهای tlr2 و tlr4 در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل را نشان داد که احتمالا" نشان دهنده خصوصیات سرکوب ایمنی آنتی ژنهای موجود در مایع کیست هیداتید می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه در شناسایی عمیق تر مکانیسم های سلولی مولکولی دخیل، در ایمونوپاتوژنز و تکوین راهکار های نوین پیشگیری از هیداتیدوزیس موثر خواهد بود.

پپتیدهای ضدمیکروبی گروهی از پلی پپتیدهای کوچک هستند که سبب مهار رشد میکروبها می شوند. این پپتیدها، مولکولهای تاثیرگذار در سیستم ایمنی ذاتی جانوران از گیاهان تا مهره داران و بی مهره گان بوده و خصوصیات پیش التهابی دارند. غدد گرانولار موجود در پوست قورباغه منبع غنی از این پپتیدها است. در تحقیق حاضر، اثر سمیت و خصوصیات التهابی عصاره خام پپتیدی استخراج شده از قورباغه rana ridibunda و پپتید سنتزی بروینین-2آر بر سلولهای a549 مورد بررسی قرار گرفت. پس از کشت سلولهای سرطانی ریه، غلظتهای مختلف پپتید بر سلول تاثیر داده شد. سپس سمیت پپتیدها به وسیله تست mtt به صورت وابسته به دوز و زمان سنجش شد. به منظور بررسی بیان ژنهای پیش التهابی، پس از تاثیر غلظتهای مختلف عصاره خام و بروینین-2آر بر سلول، در سه زمان 6، 12 و 24 ساعت، rna سلول استخراج و cdna ساخته شد. پس از انجام rt-pcr نیمه کمی برای ژنهای il-1?، il-8 و il-6، سطح بیان این ژنها به روشreal time pcr کمیت سنجی شد. نتایج نشان داد، عصاره خام و پپتید بروینین-2آر سمیت نسبتاً مشابهی داشته و موجب کاهش حدود 20% بقاء سلولی شدند. علاوه بر این، پپتیدهای مورد بررسی، سبب افزایش بیان ژنهای مذکور در سطح mrna به صورت وابسته به دوز و زمان شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره خام و پپتید سنتزی بروینین-2آر، از طریق پیشبرد برخی از فرایندهای التهابی، سبب القاء پاسخ دفاعی در رده سلولی a549میشوند.

این تحقیق با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره متانولی گیاه مریم گلی بر فراسنجه های خون و سیستم ایمنی در رت های نر ویستار انجام شد. تعداد 24 سر رت در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند تا دوزهای 0، 75، 150 و 300 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن از عصاره مریم گلی را طی 14 روز به صورت داخل صفاقی دریافت نمایند. در روزهای اول و هفتم آزمایش تعداد 108×1 گلبول قرمز گوسفند (srbc) به رت ها تزریق شد. در روز 15 آزمایش، خونگیری از قلب رت ها برای سنجش فراسنجه های خون در لوله های حاوی ماده ضد انعقاد و برای سنجش ایمنوگلوبولین igg)g) سرم در لوله های فاقد ماده ضد انعقاد انجام شد. دوزهای عصاره مریم گلی به طور معنی داری سبب افزایش تعداد گلبول های سفید، قرمزو هموگلوبین در رت ها گردید. همچنین در رت ها میانگین حجم سلولی (mcv) و غلظت متوسط هموگلوبین سلولی (mchc) کاهش معنی داری را نشان داد. میزان آلبومین به طور معنی داری افزایش و کلسترول، تری گلیسیرید و ast به صورت وابسته به دوز نسبت به گروه کنترل کاهش یافتند . میزان igg سرم در دوز 150 میلی گرم نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی داری یافت . به طورکلی، عصاره مریم گلی با افزایش میزان آلبومین و کاهش کلسترول، تری گلیسیرید و آنزیم های کبدی سبب بهبود عملکرد کبد ونیز با افزایش میزان igg سبب افزایش پاسخ ایمنی می شود. یافته های این مطالعه نشان می دهد عصاره مریم گلی احتمالا میتواند با افزایش در تعداد سلول های سفید خون و igg باعث تقویت سیستم ایمنی شده و نیز با افزایش در تعداد سلول های قرمز خون بر خونسازی موثر باشد.

در این مطالعه، اثرات تزریق صفاقی عصاره گل راعی بر پارامترهای خون، سیستم ایمنی و بافت شناسی طحال در رت های نر ویستار بررسی گردید. تعداد 24 سر رت نر ویستار، در قالب یک طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار با 6 تکرار تقسیم شد. تیمارها شامل: 0، 100، 200 و 400 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن، عصاره هیدروالکلی گل راعی بودند که به مدت 14 روز، داخل صفاقی تزریق شدند. وزن بدن رت ها به طور هفتگی اندازه گیری شد. در روزهای 1 و 7 آزمایش، 108×1 سلول گلبول قرمز گوسفند (srbc) به رت ها تزریق گردید و خونگیری از قلب در روز 15 انجام شد. در روز 15 آزمایش، تعداد گلبول های قرمز(rbc)، گلبول های سفید (wbc) و پلاکت ها (plt) و میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین تام، کراتینین، هموگلوبین (hb)، میانگین هموگلوبین سلولی (mch)، قطر گلبول قرمز (rdw)، میانگین حجم سلولی (mcv)، میانگین غلظت هموگلوبین سلولی (mchc) و میانگین حجم پلاکت ها (mpv) در سرم خون رت ها تعیین گردید. در روز 15 آزمایش، پس از جداسازی طحال و توزین آن ( محاسبه اندیکس طحال) بلافاصله با محلول نرمال سالین شستشو و مقاطع 5*5 میلیمتری آن در فرمالین 10% قرار داده شد. بافت های مربوطه پس از 3 روز فیکس شدن و تهیه برش های 5 میکرونی با هماتوکسیلین-ائوزین، رنگ آمیزی شدند. نتایج این مطالعه، کاهش معنی دار کلسترول، تری گلیسرید و پروتئین تام را در تیمار ها نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0p<). تعداد گلبول های قرمز، شاخص های گلبول های قرمز (mch، mchc، mcv)، hb و rdw در تیمارها نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). تعداد گلبول های سفید و نوتروفیل ها در تیمارها در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<)؛ در حالی که تعداد لنفوسیت ها، منوسیت ها و میانگین حجم پلاکت ها در تیمارها نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). اندیکس وزن طحال در تیمارها نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (05/0p<). میزان ایمنوگلوبولین g در تیمارها تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نشان نداد.

بیان بیش از حد پروتئین گیرنده فاکتور شماره2 رشد اپیدرمی انسان (her2) در درصد قابل توجهی از موارد سرطان پستان انسان رخ می دهد. آنتی بادیهای منو کلونال her2 بعنوان عوامل تشخیصی و درمانی به شکل گسترده ای استفاده می شود. با این وجود شناسایی شناساگر مولکولی با خصوصیات تشخیصی و درمانی برتر از اهمیت زیادی برخوردار است. آپتامرها از این جهت امید بخش می باشند. در مطالعه حاضر روش پنینگ سلولی (cell selex ) در 16چرخه انتخابی جهت دستیابی به محصول غنی از توالی های آپتامری با قابلیت اتصال ویژه به سلول هایی که پروتئین her2 را بیش از حد بیان میکند، صورت گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که محصول نهایی از توالی های آپتامری برای سلول sk-br3که پروتئین her2 را بیش از حد بیان می کند، غنی شده است. هر چند ایجاد محصول غنی از توالی های آپتامری برای سلولهای sk-br3 به معنای دستیابی به محصول غنی شده آپتامری برای پروتئین her2 نیست. در مطالعه حاضر روش cell elaa به گونه ای تغییر داده شد که می توان از آن بعنوان روش جایگزین برای ارزیابی پیشرفت selex بهره برد. این مطالعه همچنین نشان می دهد که واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تکثیر dna تک رشته ای کتابخانه اولیگونکلئوتیدی و محصول هترولوگ حاصل از چرخه های پنینگ با روش استاندارد pcr متفاوت است.

پپتید ضد میکروبی temporin-ra(t-ra) استخراج شده از ترشحات پوستی قورباغه مردابیrana ridibunda، به صورت شیمیایی سنتز و با استفاده از روش rp-hplc خالص سازی شد. اثر سمیت پپتید در زمان ها و غلظت های مختلف، بر رده سلولی اپی-تلیال ریه (a549) به کمک تست mttسنجش شد. هم چنین فعالیت همولیتیک پپتید و تأثیر آن در مهار آنزیم مبدل آنژیوتنسین ((aceمورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، تأثیر پپتید بر بیان فاکتورهای پیش التهابی مانندil-1? و il-8 در سلول های a549 مطالعه شد. بدین منظور، پس از تأثیر غلظت های مختلفی از پپتید (15، 30 و 50 میکروگرم بر میلی لیتر) در سه زمان 6، 12 و 24 ساعت، rna سلول ها استخراج و cdna سنتز شد. میزان بیان هر یک از ژن ها به روش rt-pcr نیمه کمی بررسی شد. نتایج آزمایشات نشان داد که پپتید ضد میکروبی temporin-ra می تواند بقاء سلول های a549 را به میزان 3 تا 13 درصد کاهش دهد. این پپتید فعالیت همولیتیک کمی داشت و موجب مهار آنزیم ace شد. هم چنین، به کمک روش rt-pcr نیمه کمی، مشخص شد که پپتید می تواند بیان ژن های il-1? وil-8 را به صورت وابسته به غلظت و زمان، در سلول هایa549 افزایش دهد. نتایج این تحقیق نشان داد که پپتید t-ra می تواند در کاهش فشار خون و القای فرآیندهای پیش التهابی نقش مهمی را ایفا کند.

روش pcrیک روش سریع، حساس، دارای ویژگی بالا و کم هزینه برای تشخیص پاتوژن ها می باشد و می تواند بر روش های معمول تشخیص غلبه کند. سرم به علت کاهش شدید در مهار کننده های pcr نمونه مناسب برای تشخیص بروسلوز می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی سه جفت پرایمر پر کاربرد b4-b5، f4-r2 و jpf-jpr، برای تشخیص بروسلوز از نمونه های سرم دام و انسان به روش pcr و هم چنین تعیین حساسیت آنالیتیک پرایمرها می باشد. تعداد 38 نمونه سرم انسان و 30 نمونه سرم گوسفند در مرحله حاد بروسلوز جمع آوری گردید. یک سوسپانسیون سلولی از بروسلا آبورتوس s19 معادل با لوله 3 مک فارلند تهیه شد. رقت های سریالی 10 برابر از سوسپانسیون سلولی و از رقت های سرمی ]رقت 1همراه با سرم منفی[ تهیه شد. رقت های سرمی به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. dna به روش جوشاندن جداسازی شد. dna جدا شده از سرم به نسبت های 100/1، 200/1، 300/1 و 500/1 رقیق سازی شده و بهترین رقت برای pcr با استفاده از هر سه پرایمر تعیین شد. dna رقت های سرمی و dna نمونه های سرم به نسبت 200/1 رقیق سازی شد و pcr با استفاده از هر سه پرایمر بر روی همه رقت های باکتریایی، رقت های سرمی، رقت های 200/1 و نمونه های سرم انجام شد. مقایسه حساسیت سه پرایمر با آنالیز آماری انجام گرفت. a260/a280 حاصل از 9 نمونه توسط نانودراپ کمتر از 1 بود و بهترین رقت dna سرمی برای هر سه پرایمر 200/1 تعیین شد. از تعداد کل 68 نمونه به ترتیب 54 نمونه (41/79 درصد)، 44 نمونه (70/64 درصد) و 35 نمونه (47/51 درصد)، از نمونه های انسانی 33 نمونه ]84/86 درصد[، 27 نمونه ]05/71 درصد[ و 22 نمونه ]89/57 درصد[ و از نمونه های حیوانی 21 نمونه ]70 درصد[، 17 نمونه ]67/56 درصد[ و 13 نمونه ]33/43 درصد[ با سه جفت پرایمر b4-b5، f4-r2 و jpf-jpr مثبت بودند. b4-b5، f4-r2 و jpf-jpr به ترتیب قادر به شناسایی 9×102، 9 و 9×105 باکتری در 1ml از سوسپانسیون باکتریایی، 9×108، 9×108 و 9×108 باکتری در 1ml از سوسپانسیون سرمی و 9×104، 9×105 و 9×107 باکتری در 1ml از رقت 200/1 از رقت های سرمی بودند. تفاوت های بین نتایج برای پرایمرها در مورد نمونه های سرم انسانی و حیوانی به صورت جدا و با همدیگر معنی دار بود. نتایج نانودراپ و تشکیل اسمیر بر روی ژل از وجود مهار کننده ها حکایت داشت. در رقت 1 از dna سرمی هیچ باندی مشاهده نشد اما در رقت های 100/1 تا 500/1 قابل مشاهده بود، بنابراین بهترین کار برای حذف یا کاهش تأثیر مهار کننده ها رقت سازی dna می باشد. پرایمر b4-b5 توانست بیشترین موارد بروسلا در نمونه های سرم و تمام رقت های 200/1 از رقت های سرمی را شناسایی کند. هم چنین f4-r2 توانست تمام رقت های سریالی از باکتری خالص را شناسایی کند. بنابراین در مواقعی که روش جوشاندن برای بروسلا استفاده می شود پرایمر f4-r2 برای باکتری خالص و پرایمر b4-b5 برای سرم، دارای بیشترین حساسیت برای تشخیص بروسلا هستند. جداسازی dna توسط روش جوشاندن سبب کاهش هزینه های مربوط به pcr می شود.

dna واکسن را می توان به عنوان روشی موثر جهت پیشگیری از عفونت آنفلوانزای پرندگان h5n1 مورد توجه قرار داد هر چند که سطوح پایین بیان آنتی ژن می تواند محدود کننده پاسخ های ایمنی ایجاد شده بوسیله dna واکسن باشد. در این مطالعه، تجویز همزمان dna کد کننده پروتئین آنتی آپوپتوتیک xiap به عنوان فاکتور تنظیم کننده آپوپتوز و تحریک کننده مسیرهای سیگنالینگ التهابی به عنوان روشی جهت ارتقای پاسخ های ایمنی ایجاد شده بوسیله dna واکسن بیان کننده پروتئین h5 آنفلوانزای فوق حاد پرندگان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج کشت سلول نشان داد که dna واکسن کد کننده آنتی ژن h5 قادر است باعث ایجاد آپوپتوز شود و این فعالیت پرو آپوپتوتیک h5 به میزان قابل توجهی با بیان همزمان پروتئین کامل xiap یا موتانت xiap(?ring) در مدت 24 ساعت کاهش پیدا کرد. با این حال، پروتئین کامل xiap قدرت بیشتری را در مقایسه با xiap(?ring) در جلوگیری از آپوپتوز القا شده با h5 نشان داد. همچنین توانایی ایمن سازی فرم های داخل غشایی و ترشحی h5 فیوز به چهار کپی از پپتید p28 مورد بررسی قرار گرفت. موش هایی که علاوه بر dna واکسن، پلاسمید کد کننده xiap را نیز دریافت کردند، تیتر آنتی بادی در آن ها افزایش پیدا کرد. موش های واکسینه شده با فرم ترشحی h5، تیتر آنتی بادی hi بالاتری را در مقایسه با موش های واکسینه شده با فرم داخل غشایی h5 نشان دادند. علاوه بر این، تجویز همزمان xiap همراه با فرم ترشحی h5 منجر به پاسخ های قویتر آنتی بادی در مقایسه با فرم وحشی داخل غشایی h5 گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که برای طراحی dna واکسن ها بخصوص مواردی که آنتی ژن مورد نظر فعالیت پرو آپوپتوتیک دارد، استفاده از ادجوانت مولکولی آنتی آپوپتوتیک و فرم ترشحی آنتی ژن می تواند بر روی پاسخ های ایمنی تاثیرگزار باشد.

اسید آمینه ال – گلوتامین فراوان ترین اسید آمینه موجود در پلاسما و عضلات اسکلتی است که به عنوان منبع انرژی برای سلول های با سرعت تکثیر زیاد از قبیل سلول های دستگاه گوارش و سیستم ایمنی عمل می کند. فن آوری تزریق داخل تخم مرغ روش عملی در تزریق برخی از مواد مغذی مورد نیاز جنین های در حال رشد است. سطوح مختلف اسید آمینه ال – گلوتامین (صفر، 5، 10، 15 و 20 میلی گرم) به کیسه زرده در روز هفتم رشد جنین در آزمایش اول تزریق شد. نتایج آشکار ساخت که تزریق 20 میلی گرم گلوتامین به کیسه زرده می تواند عملکرد رشد قبل و پس از تفریخ، خصوصیات مورفولوژی ژژونوم و عملکرد سیستم ایمنی را ارتقاء دهد. اثر تزریق سطوح مختلف گلوتامین (صفر، 10، 20، 30 و 40 میلی گرم) به مایع آمنیوتیک در روز 5/17 انکوباسیون بر عملکرد رشد قبل و پس از تفریخ جوجه های گوشتی در آزمایش دوم بررسی شد. نتایج نشان داد که با تزریق 40 میلی گرم گلوتامین وزن تفریخ و افزایش وزن روزانه در مقایسه با گروه شاهد به ترتیب 6/3 و 8/3 درصد بیشتر بود. تزریق 40 میلی گرم گلوتامین ارتفاع ویلی و عمق کریپت ژژونوم جوجه های گوشتی را در سن 3 و 24 روزگی افزایش و پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی را ارتقاء داد. اثر سطوح مختلف تراکم مواد مغذی (توصیه راس و 5 درصد رقیق شده) و گلوتامین افزودنی به جیره غذایی (صفر، 5/0، 1، 5/1 درصد) بر عملکرد رشد، مورفولوژی ژژونوم و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی در آزمایش سوم بررسی شد. نتایج نشان داد که در دوره رشد و پایانی، تراکم مواد مغذی توصیه شده و گلوتامین افزودنی در جیره غذایی موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش ارتفاع ویلی و عمق کریپت ژژونوم شد. بطور کلی با تنظیم جیره های غذایی با تراکم مواد مغذی توصیه راس و افزودن 5/0 درصد گلوتامین، عملکرد رشد بهبود یافت و افزدون یک درصد گلوتامین به جیره و تراکم مواد مغذی توصیه راس پاسخ های ایمنی را ارتقاء داد. در آزمایش چهارم، هدف تعیین مدت زمان افزودن 5/0 درصد گلوتامین به جیره جهت بهبود عملکرد رشد، افزایش توسعه دستگاه گوارش و ارتقاء پاسخ های ایمنی بود. نتایج نشان داد که با استفاده از 5/0 درصد گلوتامین در کل دوره عملکرد رشد پرندگان بهبود یافت. جوجه های تغذیه شده با 5/0 درصد گلوتامین افزودنی در کل دوره (41-0 روزگی) و یا در دو دوره آغازین و رشد (24-0 روزگی)، عملکرد رشد بهتر، طول ویلی ژژونوم بلندتر و عملکرد سیستم ایمنی بهتری نسبت به آنهایی داشتند که گلوتامین را فقط در دوره آغازین؛ رشد و یا پایانی و یا در دو دوره رشد و پایانی دریافت نمودند. در آزمایش پنجم 40 میلی گرم گلوتامین در روز 5/17 انکوباسیون به مایع آمنیوتیک تزریق و پس از تفریخ، جوجه ها با جیره های حاوی سطوح مختلف گلوتامین (صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد) تغذیه شدند. نتایج نشان داد که تغذیه جنینی 40 میلی گرم گلوتامین در اواخر دوران جوجه کشی و افزودن یک درصد گلوتامین به جیره عملکرد رشد قبل و پس از تفریخ، بازده لاشه و پاسخ ایمنی سلولی بهبود می یابد.

آفلاتوکسین ها (afs) ازخطرناک ترین مایکوتوکسین ها و متابولیت های سمی بوده که بوسیله قارچ ها در مواد غذایی انسان و حیوانات تولید می شود.afb1 از عوامل سمی، موتاژنیک، تراتوژنیک، کارسینوژنیک و ایمونوتوکسیک در انسان و حیوانات هستند. مطالعات اخیر ما روی سیستم ایمنی ذاتی انسان و گاو نشان داد، کهafb1 تضعیف کننده ی سیستم ایمنی است. گیرنده های شناساگر الگو (prrs) بشدت بر روی سلول های دندریتیک (dcs) بیان شده و از عوامل مهم سیستم ایمنی ذاتی هستندکه الگوهای مولکولی وابسته به عوامل بیماریزا (pamps) را شناسایی می کنند. prr ها در بسیاری روندها از جمله التهاب، خود ایمنی و سرطان نقش داشته و فعالیت غیر ضروری و طولانی آنها بشدت برای میزبان مضر می باشد. در این رساله اثرafb1 روی میزان بیان دو ژن مهم ایمنی ذاتی، tlr2 و tlr4 در سطوح mrna و پروتئین بررسی شد. با در نظر گرفتن این افزایش بیان ژن ها و پروتئین های tlr2 و tlr4 idcs cd11+c، پنجره جدیدی به روی جنبه های مولکولیafb1 در مقابل prrs ها، التهاب و سرطان در انسان و حیوانات ایجاد می شود.

چکیده ندارد.