چکیده ندارد.

این پروژه به منظور شناخت برخی از صفات زیستی و رفتاری شاه میگو گونه غالب آبهای ایران به نام panulirus homarus در طول سواحل استان سیستان و بلوچستان به منظور تعیین زمان مناسب صید شاه میگو و همچنین تاثیرات صید بر روی ذخائر آن اجرا گردید. بدین منظور اطلاعات مربوط به بیومتری های انجام شده در سالهای 1369، 1370، 1374، 1376 جمع آوری و مرود پردازش و تجزیه تحلیل قرار گرفت . مقایسه میانگین های طولی (کاراپاس) و وزنی شاه میگوها در این چهار مقطع زمانی نشان از کاهش طولی و وزنی در سالهای اخیر دارد که حاکی از فشار بیش از حد صیادی بر این ذخایر می باشد و اطلاعات موجود کاهش فشار صیادی را پیشنهاد می کند. برای پی بردن به بهترین زمان صید شاه میگو، درصد شاه میگوهیا تخمدار نسبت به کل ماده ها به تفکیک ماه در سالهای فوق الذکر محاسبه گردید، و در نهایت مشخص شد که در تمامی سالها کمترین درصد بارورها در فصل پائیز می باشد. از طرف دیگر اندازه گیری ضریب چاقی (k) در ماههای مختلف نشان از کاهش شدید آن از ماه شهریور به ماه مهر می باشد که حاکی از تخمریزی و بالطبع کاهش ضریب چاقی می باشد.