هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه استرس و مدیریت زمان با کیفیت زندگی معلمان زن دبیرستان های شهر تهران بود. در این پژوهش همبستگی، از جامعه مذکور 160 نفر به شیوه تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به سه پرسش نامه ی کیفیت زندگی ، پرسش نامه استرس هری و پرسش نامه مدیریت زمان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد بین استرس و مدیریت زمان رابطه ی منفی، بین استرس با کیفیت زندگی رابطه منفی و بین مدیریت زمان با کیفیت زندگی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که فقط مدیریت زمان قادر به پیش بینی کیفیت زندگی است و به تنهایی 4/9 درصد از واریانس کیفیت زندگی را پیش بینی می کند.