نام پژوهشگر: احمد بهروز
احمد بهروز عبدالله موحدی محب
چکیده واژگانکلیدی: ابعاد،تربیت،عبرت ،هدایت،قرآن ،قصه هدف مهم انسان در زندگی رسیدن به مقام قرب الهی است و برای این کار همواره نیاز به انتخاب الگو ویاد آوری راهنمایی دارد،تعالیم آسمانی و روح بخش قرآن کریم کامل ترین راهنمایی در مسایل تربیتی وتهذیب نفس است. تربیت درحقیقت همان پرورش روح بشر وآموختن شیوه درست درس زندگی می باشد ، مکتبهای فکری هریک به نوعی در صدد ارائه راهکارهایی دراین زمینه هستند وبا توجه به ساختارهای فکری خویش مسائلی را در این باب بیان کرده اند ، لکن از آنجا که انسان موجودی پیچیده بوده ونیاز ها واحتیاجات او فقط در مسایل مادی خلاصه نمی شود، بلکه نیازهای اساسی انسان مربوط به روح وروان او می باشد، تنها مکتبی که می تواند شیوه درست رفتار وکردار در زندگی را بیان کند که کاملا از نیازهای روح وروان انسان آگاه باشد وهیچ مکتبی جز اسلام چنین توانایی را ندارد.قرآن کریم برای بیان شیوه درست زندگی وتربیت وهدایت از داستانهای پیشینیان بهره جسته ،چرا که طبع انسان به شنیدن وخواندن سرگذشتها وقصه ها رغبت ومیل فراوان دارد، قرآن کریم به خوبی از این میل طبیعی انسان به قصه،در راه هدایت وتربیت بهره برداری کرده است. ما دراین پژوهش در پی آن هستیم که آموزه های تربیتی داستانهای قرآن کریم را در سه بعد اعتقادی، اخلاقی واجتماعی استخراج کنیم هرچند که ابعاد تربیت گسترده تر از این است. مباحث این نوشتار در شش فصل تنظیم شده است در فصل اول به کلیات پرداخته شده درفصل دوم، نکته های مشترک میان قصه ها وانواع قصه ها آمده است،درفصل سوم تربیت اعتقادی ، درفصل چهارم تربیت اخلاقی ودرفصل پنجم تربیت اجتماعی بررسی شده است ودرنهایت درفصل ششم نتیجه گیری وارائه پیشنهادها آمده است.