دویست و پنجاه جوجه ی نر یک روزه سوی? راس (308) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار به ازای هر تیمار (10 جوجه در هر تکرار) به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر دان? سماق بر عملکرد، وضعیّت آنتی اکسیدانی خون، فراسنجه های خونی و خصوصیّات لاشه جوجه های گوشتی تحت استرس گرمایی انجام گرفت. همه ی جوجه ها، جیره های آغازین (1 تا 21 روزگی) و رشد (22 تا 42 روزگی) مشابه ولی سطوح مختلف صفر (شاهد) و 25/0، 5/0، 1 درصد پودر دان? سماق یا 100 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین e را دریافت کردند. نتایج آزمایش اخیر نشان داد که جوجه های تغذیه شده با سطوح 25/0، 5/0 سماق و 100 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین e افزایش وزن بدن بالاتری در مقایسه با جوجه های سایر تیمار های آزمایشی در دور? آغازین داشتند (05/0>p). تفاوت معنی داری بین افزایش وزن بدن جوجه-های تیمار های آزمایشی در دوره رشد و کلّ دوره (1 تا 42 روزگی) مشاهده نشد (05/0<p). بعلاوه، تفاوت معنی داری بین تیمار های آزمایشی برای مصرف خوراک در دوره های آغازین، رشد و کلّ دوره آزمایشی مشاهده نگردید (05/0<p). ضریب تبدیل خوراک جوجه های تغذیه شده با سطح 5/0 درصد پودر دانه سماق و ویتامین e پایین تر از مقدار مربوط به جوجه های تغذیه شده با سطح 1 درصد پودر دان? سماق در دوره آغازین بود (05/0>p). تفاوت معنی داری بین تیمار ها برای ضریب تبدیل خوراک در دوره-های رشد و کلّ دوره مشاهده نشد (05/0<p). علاوه بر این در مقایسات مستقل، مصرف سماق باعث بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروه شاهد در دوره آغازین شد (05/0>p). تفاوت معنی داری بین تیمار ها برای ظرفیت آنتی-اکسیدانی کل و فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دسموتاز و گلوتاتیون پر اکسیداز خون در سن 42 روزگی مشاهده نشد (05/0<p). همچنین تفاوت معنی داری برای مالون دی آلدئید خون تیمارهای مختلف در سن 42 روزگی دیده نشد (05/0<p). غلظت پروتئین تام خون جوجه های تغذیه شده با همه سطوح مختلف پودر دانه سماق و همچنین ویتامین e به طور معنی داری کمتر از مقدار مربوط به جوجه های تیمار شاهد بود (05/0>p)، استفاده از سطوح مختلف پودر دانه سماق تاثیری بر وزن نسبی ران، سینه، چربی محوط? بطنی، کبد و قلب و همچنین طول و وزن نسبی روده کوچک نداشت (05/0<p). هیچکدام از فراسنجه های کلسترول، تری-گلیسرید و هموگلوبین تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<p). در مقایسات مستقل نیز مصرف پودر دان? سماق در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش هماتوکریت خون گردید (05/0>p). بنابراین مصرف پودر دانه سماق باعث بهبود عملکرد جوجه های گوشتی تحت استرس گرمایی در دوره آغازین شد اما تأثیری بر عملکرد در دوره های رشد و کلّ دوره و همچنین آنزیم های آنتی اکسیدانی، خصوصیّات لاشه و فراسنجه های خونی به غیر از پروتئین کل نداشت.

این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف گیاه کاسنی و مرزه در مراحل آغازین و پایانی بر روی برخی از فراسنجه های خونی و مورفولوژی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام گردید. در این آزمایش تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار دارای 10 قطعه جوجه) از سن 1 تا 42 روزگی مورد استفاده قرار گرفتند. پودر ریشه ی کاسنی به ترتیب در سطوح 2، 4 و 6 درصد و پودر ریشه مرزه در سطوح 2/0، 4/0و 6/0 درصد به جیره های آغازین و پایانی اضافه شد. استفاده از کاسنی تا سطح 6 درصد ، بطور معنی داری غلظت های کلسترول و تری گلیسیرید را بودن تأثیر نا مطلوب بر پارامترهای عملکردی، کاهش داد (p<0.05). طول ویلی ددنوم بطور معنی داری با مصرف سطوح 4 و 6 درصد کاسنی در سنین 21 و 42 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت(p<0.05). طول ویلی ژژنوم بطور معنی داری با مصرف 6 درصد کاسنی در سن 21 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت(p<0.05). استفاده از سطوح مختلف مرزه بهمراه اثرات مثبت روی فراسنجه های خونی همچون کاهش کلسترول و ldl ،احتمالاً به سبب توسعه ی سیستم هضمی و جذبی بخش های مختلف روده کوچک، زمینه را برای بهبود عملکرد در جوجه های گوشتی فراهم کرده است.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه کامل آفتابگردان در دو دوره آغازین و رشد بر روی مورفولوژی دستگاه گوارش و برخی از فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به طور تصادفی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 قطعه برای هر تکرار انتخاب شدند. پرندگان از سن یک روزگی تا پایان دوره آزمایش با 7 تیمار به قرار زیر تغذیه شدند: 1)جیره شاهد بدون دانه آفتابگردان 2)جیره حاوی 8 درصد دانه کامل آفتابگردان در کل دوره 3) جیره حاوی 16 درصد دانه کامل آفتابگردان در کل دوره 4) جیره حاوی 24 درصد دانه کامل آفتابگردان در کل دوره 5) جیره حاوی 8 درصد دانه کامل آفتابگردان در دوره رشد 6) جیره حاوی 16 درصد دانه کامل آفتابگردان در دوره رشد 7) جیره حاوی 24 درصد دانه کامل آفتابگردان در دوره رشد. استفاده از سطوح مختلف دانه آفتابگردان در طی دوره آغازین باعث افزایش مصرف خوراک گردید(05/0p<). گروه تیماری 2 در طی دوره آغازین به طور معنی داری مصرف خوراک و در طی دوره آغازین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بالاتری را در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی نشان دادند. غلظت تری گلیسرید پلاسمایی کاهش معنی داری را در گروه های تیماری 4 و 6 و 7 نسبت به گروه شاهد نشان داده و کمترین غلظت تری گلیسریدی در تیمار 7 دیده شد. غلظت کلسترول و ldl در گروه های تیماری 6 و 7 نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری کمتر بوده و کمترین سطوح این فاکتورها در گروه تیماری 6 به دست آمد . غلظت hdl در گروه شاهد به طور غیر معنی داری از تیمار 6 کمتر بود و کمترین سطح hdl در مقایسه با سایر تیمارها در این تیمار مشاهده شد. سطح vldl در تیمار 4 و نیز در پرندگان گروه های 6 و 7 کاهش معنی داری نشان داد و کمترین غلظت vldl در گروه تیمار 7 بود. با توجه به نتایج اخذ شده در این بررسی در هیچ یک از پارامترهای مورفولوژیکی تفاوت معنی داری بین گروه شاهد با گروه های تیماری دیده نشد. نسبت ارتفاع پرز به عمق غدد تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و تیمارها نشان نداد، اما این نسبت در ژوژنوم در بین تیمار 2 با پرندگانی که در گروه های تیماری 4 و 5 بودند افزایش معنی داری داشت.

هدف از این مطالعه بررسی اثر پودر ریشه کاسنی (crp) بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی در جوجه های تغذیه شده با جیره های بر پایه ی گندم بود. 240 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 در آزمایش فاکتوریل 4×2 بر پایه ی طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار (هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه گوشتی)، استفاده شد. تیمارها شامل چهار سطح از پودر ریشه کاسنی یا crp )صفر، 1/5 درصد، 3 درصد، 4/5 درصد( و دو فرم گندم کامل (ww) و گندم خرد شده (gw) بودند. میانگین افزایش وزن(bwg)، خوراک مصرفی (fi) و ضریب تبدیل خوراک (fcr) در دوره ی آغازین متاثر از تیمارهای آزمایشی نبود(p>0/05). در دوره ی رشد و کل دوره ی آزمایشی متوسط افزایش وزن در جوجه های تغذیه شده با جیره ی 4/5 درصد پودر ریشه ی کاسنی و تیمار حاوی گندم کامل به طور معنی داری پایین تر از سایر تیمارها بود(p<0/05) . خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی پودر ریشه ی کاسنی و گندم در دوره ی رشد و کل دوره با تیمار شاهد اختلاف معنی دار نداشت. راندمان نسبی لاشه در تیمار گندم خردشده به طور معنی داری بیشتر از تیمار گندم دانه کامل بود(p<0/05) . تری-گلیسرید و vldl در گروه جوجه های تغذیه شده با 4/5 درصد پودر ریشه ی کاسنی+ گندم خردشده به طور معنی داری پایین تر از سایر تیمارها بود (p<0/05). اما اختلاف معنی داری برای کلسترول، hdl و ldl سرم خون در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از crp تا سطح 4/5 درصد جیره های فرموله شده بر پایه ی گندم به فرم دانه خردشده بدون اثرات نامطلوب بر صفات عملکردی باعث کاهش معنی دار در تری گلیسرید و vldl شد.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات گنجاندن سطوح مختلف پودر ریشه ی کاسنی بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش و مورفولوژی روده ای جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه ی گندم دانه ی کامل و خرد شده بود. تعداد 240 قطعه جوجه ی نر یک روزه سویه راس (308) به صورت آزمایش فاکتوریل (4×2) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به 8 تیمار، 3 تکرار (هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه ی گوشتی)، استفاده شد. تیمارها شامل 4 سطح از پودر ریشه ی کاسنی یا crp )صفر، 2 ، 4 و 6 درصد( و دو فرم گندم کامل (ww) و گندم خردشده (gw) بود. در دوره ی آغازین (0-21 روزگی) اثر متقابل بین سطوح کاسنی و فرم دانه ی گندم معنی دار بود به نحوی که رشد جوجه های تغذیه شده از جیره ی 4 درصد crp به همراه کندم به فرم دانه ی خرد شده به طور معنی داری بیشتر از پرنده های تغذیه شده از جیره های حاوی 0، 2 و 6 درصد crp به همراه فرم دانه ی کامل گندم بود (p<0/05)، لیکن اثرات یاد شده در طول دوره ی رشد و کل دوره مشاهده نگردید اگر چه افزایش وزن بدن جوجه های تغذیه شده به فرم دانه ی کامل به طور معنی داری پایین-تر از پرنده های به فرم دانه ی خرد شده بود (p<0/05). اثرات متقابل crp و فرم دانه ی گندم در خصوص مصرف خوراک در پرنده های تغذیه شده از 4 درصد پودر ریشه ی کاسنی به همراه هر دو فرم دانه ی گندم به طور معنی دار بالاتر بود (p<0/05) اگر چه افزایش یاد شده در جیره های به فرم دانه ی خرد شده بیشتر از جیره های به فرم دانه ی کامل بود. تغذیه از گندم به فرم دانه ی خرد شده در دوره ی آغازین (21-1 روزگی) سبب بهبود (p<0/05) ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گندم به فرم دانه ی کامل بود لیکن ضریب تبدیل خوراک در دوره ی رشد (42-21 روزگی) و کل دوره (42-1) روزگی در هر دو فرم دانه ی گندم مشابه بود. نتایج نشان داد استفاده از crp و فرم دانه ی گندم تفاوت معنی داری از نظر آماری در وزن نسبی لاشه ی قابل طبخ، پیش معده، قلب، پانکراس و چربی محوطه بطنی وجود ندارد (p>0/05)، اما درصد وزن نسبی سنگدان و کبد در تیمار گندم کامل نسبت به گندم خردشده افزایش معنی داری نشان داد (p<0/05). طول نسبی دئودنوم و کل روده ی کوچک در تیمار crp نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (p<0/05). ضخامت ویلی و تعداد سلول های جامی شکل در تیمار 4 درصد crp در ژژنوم و ضخامت ویلی درتیمار 6 درصد crp در قسمت ایلئوم به طور معنی داری بالاتر از تیمار شاهد بود (p<0/05). ارتفاع ویلی و نسبت ارتفاع ویلی به عمق کریپت در قسمت ژژنوم و تعداد سلول های جامی شکل در قسمت ایلئوم در تیمار گندم به فرم دانه ی خرد شده به طور معنی داری بالاتر از تیمار گندم به فرم دانه ی کامل بود (p<0/05).

هدف از انجام این طرح بررسی اثرات سطوح مختلف پودریونجه برعملکرد، صفات لاشه و رشد و توسعه دستگاه گوارش جوجه های گوشتی نر بود. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار به ازای هر تیمار و تعداد 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام گرفت. جیره های آزمایشی شامل، جیره برپایه ذرت(شاهد تجاری)، جیره بر پایه گندم به فرم دانه کامل + صفر درصد پودریونجه، جیره بر پایه گندم به فرم دانه کامل + 2درصد پودر یونجه، جیره بر پایه گندم به فرم دانه کامل +4 درصد پودریونجه و جیره بر پایه گندم به فرم دانه کامل +6 درصد پودر یونجه بود. در پایان دوره های آغازین، رشد و پایانی میزان تلفات، خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک اندازه گیری شد. آب و خوراک بصورت آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت. برنامه نوری بصورت 24ساعت روشنایی در روز اول و 23ساعت روشنایی و 1ساعت تاریکی تا آخر دوره اعمال شد. در پایان هفته پنجم آزمایش از هر تکرار 2 قطعه جوجه برای بررسی اجزای لاشه و رشد و توسعه قسمت های مختلف دستگاه گوارشی کشتار شد. نتایج بدست آمده نشان داد که اختلاف معنی داری برای مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک مشاهده شد بطوریکه تیمارهای صفر، 2 و 4 درصد پودریونجه و گندم به فرم دانه ی کامل در مقایسه با تیمارهای 6 درصد پودریونجه و شاهد تجاری بالاترین افزایش وزن و مصرف خوراک را در هر 3 دوره ی آغازین، رشدوپایانی و کل ایجاد کردند(05/0>p). در ارتباط با ضریب تبدیل خوراک به جز دوره ی آغازین که تفاوت معنی داری یافت نشد(05/0<p)، در دوره های رشدوپایانی و کل بهترین ضریب تبدیل خوراک در تیمارهای صفر، 2 و 4 درصد پودریونجه ایجاد شد (05/0>p). همچنین بین تیمارهای آزمایشی هیچ اختلاف معنی داری برای وزن طحال،پانکراس، پیش معده وجود نداشت (05/0<p). تیمار صفر و 4 درصد پودریونجه از لحاظ عددی به ترتیب بالاترین وزن سنگدان و کبد را نشان دادند (05/0>p). همچنین پرندگان دریافت کننده ی 4 و 6 درصد پودریونجه در مقایسه با سایر تیمارها افزایش وزن بیشتری درسکوم نشان دادند(05/0>p). نتایج مورفولوژیکی روده باریک نشان می دهد که، ارتفاع ویلی و عمق کریپت در ددنوم با افزایش سطح پودریونجه تا 4درصد افزایش یافته است (05/0p<)، همچنین ارتفاع ویلی در ژژنوم و ایلئوم با افزایش پودریونجه کاهش یافته (05/0p<) ولی هیچ تاثیر معنی داری بر عمق کریپت ایلئوم و ژژنوم نداشته است (05/0p>).

تحقیق حاضر جهت ارزیابی اثر سرکه خام انگور قرمز و باکتری پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی بر عملکرد، خصوصیات لاشه، خاکستر درشت¬نی و سیستم ایمنی، با استفاده از 360قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه راس 308، در قالب یک آزمایش فاکتوریل (2×3) بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه سطح (0،2 و 3 درصد) سرکه و دو سطح (0 و 0/01 درصد) باکتری پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی انجام گرفت. جیره مورد استفاده در این آزمایش، بر پایه (ذرت - سویا - گندم)، براساس نیازهای غذایی توصیه شده (nrc، 1994) برای دوره آغازین و رشد تنظیم گردید. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که در دوره آغازین، استفاده از باکتری پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی به صورت معنی¬داری سبب افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید (0/05>p). بهترین ضریب تبدیل خوراک در دوره¬ آغازین و کل دوره پرورش و بالاترین تیتر پادتن نیوکاسل در جوجه¬های تیمار حاوی سطح 2 درصد سرکه توأم با باکتری مشاهده گردید (0/05>p). هیچ کدام از تیمار¬های آزمایشی تأثیر معنی¬داری بر وزن¬های نسبی سینه، ران، لاشه، چربی محوطه بطنی و سنگدان نداشتند اما وزن پانکراس با سطح 2 درصد سرکه در مقایسه با گروه شاهد کاهش داشت (0/05>p). افزودن سطوح مختلف سرکه انگور و باکتری¬ پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی بر خصوصیات مورفومتریک، خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشت¬نی جوجه¬های گوشتی مورد مطالعه تأثیر معنی¬داری نشان نداد (0/05<p). به طور کلی، نتایج نشان می¬دهد که استفاده توأم سرکه و باکتری پدیوکوکوس اسیدی لاکتیسی در جیره موجب بهبود عملکرد و سیستم ایمنی جوجه¬های گوشتی می-شود.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر پودر گیاه مرزنجوش بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی پارامتر های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 250 قطعه جوجه خروس یک روزه نژاد راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار و با استفاده از پنج سطح : تیمار اول ( جیره پایه بدون افزودنی)، تیمار دوم (جیره پایه + 25/0) ، تیمار سوم ( جیره پایه + 5/0)، تیمار چهارم ( جیره پایه +75/0) و تیمار پنجم ( جیره پایه + 1درصد پودر مرزنجوش) انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که تیمار-های آزمایشی مقدار میانگین خوراک مصرفی را در هیچ یک از دوره های آزمایش آغازین (21-1 روزگی)، رشد و پایانی (42-22 روزگی) و کل دوره (42-1 روزگی) تحت تاثیر قرار ندادند (05/0<p). در دوره رشد و پایانی سطح 75/0 و 1 درصد پودر مرزنجوش منجر به افزایش وزن روزانه در مقایسه با شاهد و 25/0 درصد گردید (05/0>p). در دوره رشد و پایانی سطوح مختلف مرزنجوش به طور عددی منجر به بهبود درصد ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد گردید (05/0<p). به طوری که تیمار 1 درصد کمترین مقدار ضریب تبدیل خوراک را داشت. میانگین وزن نسبی خصوصیات لاشه و ارگان های داخلی به جزء وزن نسبی ران و روده کوچک تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت . در حالی که سطح 75/0 و 1 درصد پودر مرزنجوش به طور معنی داری وزن نسبی ران و روده کوچک را در مقایسه با شاهد و 25/0 درصد به ترتیب افزایش و کاهش داد. سطح 1 درصد پودر مرزنجوش غلظت تری گلیسرید و vldl را در مقایسه با گروه کنترل ، 25/0 و 5/0 درصد مرزنجوش کاهش داد (05/0>p). در حالی که سطح 75/0 و 1 درصد مرزنجوش به طور معنی دار منجر به کاهش سطح ldl نسبت به تیمار شاهد گردید.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر مرزه بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی انجام گرفت .دویست قطعه جوجه نر یکروزه نژاد راس (308) در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار (هر تکرار دارای 10 قطعه جوجه) از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. گروه های آزمایشی شامل گروه شاهد(بدون افزودن پودر مرزه کوهی) سطوح مختلف 25/0 درصد، 5/0 درصد پودر مرزه کوهی و 1 درصد پودر مرزه کوهی بودند.

چکیده ندارد.