استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها در مزارع پرورش طیور که به منظور پیشگیری و درمان انجام می گیرد احتمال وجود بقایای دارویی در محصولات دامی را افزایش می دهد. گسترش مقاومت های دارویی، تغییر میکروفلور طبیعی سیستم گوارشی، بروز آلرژی در افراد حساس، مسمومیت های مستقیم و ایجاد اختلال در تکنولوژی فرآورده های گوشتی تخمیری، از مشکلاتی است که به دنبال وجود بقایای آنتی بیوتیکی در محصولات دامی به وجود می آید. یکی از علل اصلی بقایای دارویی بیش از حد مجاز، در فرآورده های حاصل از دام ها عدم شناخت کافی از فارماکوکینتیک داروها و سهل انگاری در رعایت زمان پرهیز از مصرف دارو تا پاکسازی آن از بدن است. در نتیجه چنین پدیده ای، داروها در تمامی بافت ها به ویژه در کلیه، کبد، چربی و عضلات تجمع پیدا می کنند. در این تحقیق از تعداد ده گله گوشتی ارجاعی به کشتارگاه طیوران مشهد، 160 نمونه از بافت های عضله سینه وکبد جمع آوری شد. در این پژوهش از روش استاندارد موسوم به "تست چهار پلیت" استفاده شده است. این آزمون شامل مراحل مختلفی از جمله محیط سازی، آماده سازی نمونه ها به صورت دیسک و قرار دادن آن ها به صورت جداگانه در هر 4 پلیت با ph های متفاوت (6، 2/7، 8 و 8ph= ) می باشد. پس از انجام این مراحل پلیت های حاوی باکتری باسیلوس سوبتیلیس در دمای 30 درجه سانتی گراد و پلیت های حاوی باکتری میکروکوکوس لوتئوس در دمای 37 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شدند و بعد از 24 ساعت نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این بررسی در 75/18% نمونه ها، باقی مانده آنتی بیوتیکی ردیابی شد. و 99/6 % نمونه ها مشکوک به حضور باقی مانده های آنتی بیوتیکی بودند. مقایسه گله ها از نظر در صد نمونه های آلوده توسط آزمون آماری fischer exact test انجام شد. بر اساس این آزمون آماری در 30% گله ها وجود باقی مانده آنتی-بیوتیکی در حداقل یک نمونه کبد و در 80% گله ها در حداقل یک نمونه گوشت تأیید شد. بنابراین، برای حفظ بهداشت عمومی، از خطرات این باقی مانده ها لازم است اقدامات لازم از سوی ارگان های مرتبط جهت پایش و کنترل بقایای آنتی بیوتیکی در فرآورده های غذایی با منشأ دامی صورت گیرد. همچنین ضروری به نظر می رسد که ضمن اینگونه کنترل ها، آموزش های علمی و دقیقی نیز جهت آگاهی از مصرف صحیح داروها و رعایت زمان پرهیز از مصرف آن ها به مرغداران از یک سو و به مصرف کننده از سوی دیگر داده شود.

چکیده تاثیر دو روش تمرینی متداول و پیلاتس بر کمردرد مزمن غیر اختصاصی زنان شاغل مقدمه: کمردردمزمن غیراختصاصی یکی از بارزترین دلایل مراجعه به پزشک است و یکی از شایع ترین علل غیبت از کار و استفاده از بیمه و خدمات بهداشتی می باشد. در حال حاضر، روش های مختلف دارو درمانی، فیزیوتراپی، ورزش درمانی و ... به صورت مکمل در این زمیه رواج دارد. تحقیق حاضر با این هدف انجام گرفت که آیا تمرینات متداول در مقایسه با تمرینات پیلاتس در کاهش کمردرد و ناتوانی و افزایش استقامت عضلات خم و باز کننده تنه موثر است.روش شناسی: در این مطالعه 45 بیمار زن شاغل به کلینیک تخصصی فیزیو تراپی و حرکات اصلاحی معرفی شدند به صورت تصادفی به سه گروه پیلاتس، متداول و کنترل تقسیم شدند و به مدت 8 هفته برنامه های تمرینی را تحت نظر محقق انجام دادند. شدت درد با شاخص(vas)، ناتوانی از درصد (شاخص ناتوانی اسوستری) استقامت عضلات خم کننده تنه و استقامت عضلات بازکننده تنه (آزمون ایتو) پیش از اولین جلسه تمرین اندازه گیری شد و پس از آخرین تمرین تکرار شد.برای تحلیل آماری از آزمون های تی و آنوا در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از 8هفته، هر دو گروه تمرین درمانی متداول و پیلاتس کاهش معنی داری در شدت درد و ناتوانی و افزایش معنی داری در بهبود استقامت عضلات خم و بازکننده تنه ایجاد کردند. یافته های تحقیق نشان داد که گروه پیلاتس و متداول در بهبود استقامت عضلات باز کننده تنه باهم اختلاف نداشتند. درحالی که هیچ تغییر معنی داری در مورد گروه کنترل جهت کاهش شدت درد و ناتوانی دیده نشد. بین دو گروه تمرینات پیلاتس و تمرینات متداول نیز تفاوت معنی داری در کاهش شدت درد و ناتوانی مشاهده شد.(05/0=p). تمرینات پیلاتس نسبت به تمرینات متداول در کاهش شدت درد و ناتوانی و افزایش استقامت عضلات تنه موثر واقع شدند. نتیجه گیری نهایی: با توجه به یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرینات پیلاتس، روشی موثر در درمان کمردرد مزمن غیر اختصاصی است و می تواند به عنوان یک برنامه مکمل بسیار مفید باشد. کلمات کلیدی: کمردرد مزمن غیر اختصاصی، تمرینات پیلاتس، تمرینات متداول و زنان شاغل

بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه کمال گرایی فراست و رابطه آن با اضطراب امتحان دانش آموزان (مطالعه موردی : دبیرستان های تهران)