نام پژوهشگر: علی اصغر دارایی
صدیقه ایزددوست باقر ساروخانی
این تحقیق، به دلیل فقدان کار علمی و پژوهشی در حوزه تحلیل ارزش های دینی در فیلم های برنامه تماشاخانه، انجام گرفته است. از اینرو، سعی شده تا با تحلیل و تبیین فیلم های تماشاخانه که در تابستان 88 از شبکه پنج سیما پخش شد، به لایه های پنهانی متن فیلم ها پی برده و نظام ایدئولوژیک حاکم بر آنها را با روش پژوهشی تحلیل گفتمان استخراج نماید. برای نیل به این هدف، ابتدا به ویژگی های کودکان و نوجوانان به عنوان مخاطبین این برنامه پرداخته شده است. در ادامه مبحث نظری، دیدگاه های موجود در باب آثار وسایل ارتباط جمعی و نظریاتی که در حوزه دین مطرح است، مطمح نظر قرار گرفته است. در بخش روش، الگویی ترکیبی برای تحلیل متون ارائه می شود که مرکب از الگوهای نورمن فرکلاف وتئو ون دایک است. مقوله های مورد نیاز برای بررسی متون از این الگو استخراج شده و در فصل چهار مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان می دهد، آنچه در برنامه تماشاخانه ارائه شده است، مبانی نظری و علمی باورها است و از ترویج فرهنگ دین اسلام فاصله گرفته و بیشتر گرایش به القاء دیدگاه های غربی دارد. در این فیلم ها، "دیگری" ضعیف، زبون، ناتوان، بی خرد، ضدآزادی و خشن، متفاوت از تفکر غرب است، به نوعی باید طرد شود. در مقابل "ما" دارای قدرت و نیروی درونی که با کمک و قدرت جادو، قدرتش مضاعف می گردد. از طرف دیگر "ما" قدرتش را مدیون شایستگی، هوشمندی و مدیریت آمریکا می داند. از منظر تحلیل گفتمانی فیلم های تحت لوای تفکر غربی با رعایت مجموعه ای از شرایط و عوامل گفتمانی، امکان تولید پیدا می کنند. نتایج حاصله از این تحقیق نشان می دهد که آنچه در سینمای غرب ساخته شده است، به دو رویکرد عمده منجی گرایی و آخرالزمانی پرداخته است. همچنین سعی در القاء تفکر غربی و ترویج نحله های گوناکون (بودیسم، شیطان پرستی، کابالا) دارد. کلید واژه ها: تحلیل گفتمان، مدیریت پیام، اندیشه ی دینی، همخوانی عناصر.
مهدی فلاح برندق محمد علی هرمزی زاده
در سریال پایتخت شخصیت ها از نظر اخلاقی کاملاَ منفی یا کاملاَ مثبت نبوده اند. در تهران انجام برخی رفتارهای غیر اخلاقی موجب رسیدن به اهداف می شود و فضای حاکم بر شهر تهران به گونه ای است که فرد برای حل مشکلاتش دست به کارهای غیر اخلاقی می زند ارزش های حاکم بر تهران ارزش های اخلاقی نیستد در واقع محیط شهری ایجاب می کند که هر کسی به فکر منفعت شخصی خود باشد و از توجه به دیگران امتناع کند، زیرا نه فرصت آن را دارد و نه نفعی برای فرد به دنبال دارد تهران به عنوان پایتخت ایران فاصله زیادی از مدینه فاضله یا شهر اخلاقی دارد.