ناگویی خلقی به دسته ای از ضعف فرایند های هیجانی اشاره دارد. فرضیه های سبب شناسی اظهار می کنند که در این افراد اختلال قشر پیشانی،که بر بدکارکردی اجرایی دلالت دارد، نقش مهمی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی حافظه دیداری و کارکرد های اجرایی در افراد دارای خصوصیات ناگویی خلقی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی (بجز دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی) دانشگاه خوارزمی بود. از این میان 571 نفر به روش تصادفی نسبی انتخاب و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو را تکمیل نمودند. نمونه مورد مطالعه شامل سه گروه 22 نفری از افراد دارای خصوصیات ناگویی خلقی بالا، متوسط و پایین همراه با همتاسازی در متغیر های جمعیت شناختی بود. روش پژوهش از نوع پس رویدادی بود و ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (tas-20)، پرسش نامه افسردگی و اضطراب بک، حافظه فعال وکسلر، اشکال پیچیده ی ری، آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین، آزمون برج لندن، آزمون استروپ و آزمون شاخص پردازش اطلاعات بود. داده های توصیفی و استنباطی پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که با کنترل متغیر های اضطراب و افسردگی گروه دارای خصوصیات ناگویی خلقی بالا در همه مقیاس های مورد مطالعه (بجز تعداد خطا در آزمون استروپ، طبقه های تکمیل شده در آزمون ویسکانسین و تعداد حرکات در آزمون برج لندن) نسبت به دو گروه دیگر عملکرد ضعیف تری داشتند. نتایج پژوهش حاضر نقش تشخیص و توصیف هیجان را در سیستم شناختی پررنگ و لزوم توجه بیشتر به رابطه این مولفه ها و کارکردهای شناختی را مورد تاکید قرار می دهد.

چکیده ندارد.