از آنجا که تطابق(adaptation) به هیپوکسی ناشی از زندگی در ارتفاعات نتایج مثبتی را بر عملکرد قلب داشته، آیا می توان با ایجاد هیپوکسی مزمن ناشی از سیانید، مقاومت قلب در شرایط ایسکمی را بالا برد؟ در پاسخ به این سوال روی ratهای نر بالغ در دو گروه تست (n32) و شاهد(n10) صوزل گرفت . در مدت 5 هفته به گروه تست روزانه 1/7 mg/kg سیاتید و به گروه شاهد با حجم مساوی سالین نرمال به شکل داخل صفاتی تزریق شد. سپس قلب حیوانات با متد لانگندورف تحت پرفیون با محلول لاک با فشار 60mmhg قرار گرفت و هر یک از قلبها سه مرحل ذیل را گذراندند: -1 تثبیت فعالیت (15-20 دقیقه) -2 ایسکمی (30 دقیقه) با کاهش پرفیوژن به 40 درصد میزان اولیه -3 ری پرفیوژن (30دقیقه) پارامترهای)lvp)pressure ventircular left,)hr)rate heart, solution coronary)csf)flow,)dp/dt(contractility توسط فیزیوگراف ثبت گردیدند. نتایج نشان داد که در مراحل ایسکمی و ری پرفیوژن افت hr در گروه تست بیشتر ولی افت lvp و contractilityبه شکل معنی داری کمتر از گروه کنترل بود، طبق این نتایج قلبهای متاثر از سیاتید در شرایط ایسکمی و پس از آن عملکرد بهتری داشته اند که احتمالا به دلیل حفظ سطح atp و کاهش تخلیه ترکیبات پر انرژی سلول می باشد.