چکیده در این پژوهش پس از سنتز دی¬آمین¬های مختلف چالکونی و تریپتیسنی با استفاده از آنها و دی-ایزوسیانات¬های مختلف نظیر ipdi، mdi و hmdi پلی¬اوره¬های مختلف سنتز شدند. شرایط واکنش از نظر زمان، دما، کاتالیزور و نوع ایزوسیانات برای دست¬یابی به ویسکوزیته بالاتر و فیلم بهتر مورد بررسی قرار گرفت. پلیمرهاس سنتز شده به روش h-nmr و ft-ir شناسایی شدند و ویسکوزیته و میزان جذب آب محصولات نیز بررسی شد. همچنین پلی¬اوره با دی¬آمین تریپتیسنی به دو روش گرمادهی با حمام روغن و تابش ریزموج سنتز شد و ویسکوزیته پلیمرهای حاصل از این دو روش مقایسه شده، پایداری گرمایی آن¬ها به کمک روش tga و خواص گرمایی-دینامیکی آن¬ها به روش dmta مورد بررسی قرار گرفت. مورفولوژی سطح این پلیمرها به روش xrd و afm مورد بررسی قرار گرفت. میزان آبگریز بودن پلیمرها نیز به روش زاویه تماس مطالعه شد و مشخص شد که مقاومت حرارتی آن¬ها در رنج ℃200 می¬باشد، مدول اولیه و مدول رابری آن¬ها در رنج 6+ 8/4 تا 9+ 1/1است و این پلیمرها بر اساس آبگریز بودن دسته¬بندی می-شوند. در مرحله آخر نانوکامپوزیت پلی¬اوره و پلی-(اوره-یورتان) تهیه شد. ویسکوزیته نانوکامپوزیت¬ها مورد بررسی قرار گرفت. پراکندگی ذرات نانو در سطح پلیمر به کمک روش xrd و afm مورد بررسی قرار گرفت. خواص گرمایی آن به روش tga و خواص گرمایی-دینامیکی آن به روش dmta بررسی شد. مقاومت حرارتی نانوکامپوزیت در رنج ℃ 400، مدول اولیه و مدول رابری آن در رنج 9+ 8/6 تا 9+ 7/8 است. در مجموع حضور ذرات نانو در پلیمر مقاومت حرارتی و خواص گرمایی- دینامیکی پلیمر را بهبود می¬بخشد. کلیدواژه¬ها: پلی¬اوره، نانوپلی(اوره-یورتان)، تریپتیسن، نانو ذرات خاک رس

پلی¬وینیل کلراید (pvc) از جمله پلیمر¬های گرما¬نرم مهم صنعتی و تجاری است. در حالی¬که یک مشکل بزرگ این پلیمر و کوپلیمر¬هایش تجزیه آن در دمای پایین¬تر از دمای فرآیندش می¬باشد، که در اثر انجام واکنش¬های اکسایشی، هیدرو¬کلریک اسید (hcl) آزاد می¬کند. hcl آزاد شده می¬تواند به عنوان خودکاتالیست، فرآیند تخریب را تسریع ببخشد. نتیجه اینکه یک فرآیند متوالی و سلسله¬وار دهیدرو¬کلره شدن رخ می¬دهد که پیوند¬های یک در میان در طول زنجیر¬های پلیمر ایجاد می¬کند و باعث تغییر رنگ پلیمر شده و خواص مکانیکی آن را کاهش داده و همچنین اسید آزاد شده باعث خوردگی دستگاه¬های فرآیند شده و آثار زیان¬¬آوری بر روی موجودات زنده و دستگاه تنفسی انسان¬ها می¬گذارد. لذا برای جلوگیری یا کاهش تخریب حرارتی این پلیمر از پایدار¬کننده¬های حرارتی استفاده می¬شود، اما اکثر پایدارکننده¬هایی که امروزه به کار می-رود دارای فلزات سنگین مثل کادمیم و سرب می باشند که اثرات مضری بر محیط زیست دارند. با توجه به موارد ذکر شده، ما در این پروژه بر آن شدیم تا بعضی شیف باز¬های وانیلین به عنوان پایدارکننده¬های حرارتی برای پلی¬وینیل کلراید نرم استفاده کنیم. بنابراین این ترکیبات را از وانیلین با آنیلین-های استخلاف شده سنتز و شناسایی نموده و از این ترکیبات سنتز شده به عنوان پایدارکننده¬های حرارتی برای pvc نرم استفاده کردیم و تأثیر این ترکیبات، با استفاده از روش¬های آنالیز ft-ir، اندازه¬گیری hcl آزاد شده، آنالیز وزن¬سنجی گرمایی (tga) و آزمون کشش مکانیکی بررسی شد که نتایج حاصله از انجام آزمون¬ها موثر بودن این ترکیبات را به عنوان پایدار¬کننده¬های حرارتی برای pvc نرم تأیید می¬کند و همچنین ترکیبات سنتز شده مواد شیمیایی آلی هستند که برای محیط زیست مضر نمی¬باشند.

چکیده ندارد.