هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی – یادگیری در دانشگاه شیرازبود. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویان نحصیلات تکمیلی دانشگاه شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، 210نفر نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه مقیاس نوآوری دانشگاهی کشاورز(1392)، مقیاس فرآیند چرخه یادگیری هفت گانه دارابی (1392) و مقیاس یادگیری مادام العمر کوچکی (1391)بود .پس از محاسبه روایی و پایایی مقیاس ها بین افراد نمونه توزیع گردید و داده های گردآوری شده با استفاده از روش-های آماری تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و مدل معادله ساختاری در نرم افزار spss16 و lisrel8. 54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرقتند. نتایج پژوهش نشان داد که بعد غالب نوآوری دانشگاهی در دانشگاه شیراز، بعد آموزشی می باشد. مهارت غالب اعضای هیئت علمی دانشگاه شیراز در فرایند یاددهی – یادگیری مهارت مشارکت می باشد. گرایش غالب دانشجویان دانشگاه شیراز در یادگیری مادام العمر، جمع آوری اطلاعات می باشد . بین نوآوری دانشگاهی ، مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی – یادگیری و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نوآوری دانشگاهی پیش بینی کننده مثبت و معنادار گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر می باشد. همچنین نوآوری دانشگاهی پیش بینی کننده مثبت و معنادار مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی – یادگیری می باشد. مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی – یادگیری واسطه ی معنادار و مکمل در رابطه ی بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر می باشد.