هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر روی دو سطح نرم و سخت بر میزان پرش عمودی, چابکی و دوی سرعت دانشجویان دختر تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. بدین منظور 30 آزمودنی از بین دانشجویان دختر دانشکده تربیت بدنی به طور تصادفی انتخاب شدند. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته تمرینات پلایومتریک با تواتر 2 روز در هفته بود که هر جلسه تمرینی 40 دقیقه طول می کشید.. برای اجرای تحقیق قبل و بعد از هشت هفته تمرینات پلایومتریک، آزمودنی ها پیش آزمون وپس آزمون شامل آزمون پرش سارجنت، آزمون ایلی نویز جهت سنجش چابکی و آزمون دوی سرعت را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی از t وابسته و t مستقل در سطح معنی داری 05/0? ? استفاده شد. نتایج تحقیق نشان دادند هشت هفته تمرینات پلایومتریک روی سطح سخت بر میزان پرش عمودی، چابکی و دوی سرعت تاثیر معنادار داشته است. هشت هفته تمرینات پلایومتریک روی سطح نرم بر پرش عمودی و چابکی تاثیر معنار دار داشته ولی بر دوی سرعت تاثیر معنادار نداشته است. بین هشت هفته تمرینات پلایومتریک روی دو سطح سخت و نرم بر پرش عمودی تفاوت معنادار وجود داشت، ولی در چابکی و دوی سرعت تفاوت معنادار نبوده است. است بنابر این بر اساس نتایج بدست امده و با توجه به اینکه در هر دو سطح نتایج تقریبا یکسانی بدست امد، توصیه می شود از سطوح نرم جهت کاهش فشار وارده بر عضلات و مفاصل استفاده گردد.

. چکیده فارسی : موضوع: هدف از انجام مطالعه ی حاضر، تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی شدید بر میزان آب زدایی، شاخص های خونی وعملکرد حرکتی دختران ورزشکار بود. روش تحقیق : از بین کلیه ی ورزشکاران دختر سالم 20 تا 25ساله ی شهر اهواز، تعداد 15 نفر انتخاب شدند. نمونه ی خونی شامل تعداد گلبول های قرمز، میزان هماتوکریت، سدیم و پتاسیم و نیزفاکتورهای عملکردی شامل توان بی هوازی، زمان واکنش ساده، زمان واکنش انتخابی، سرعت و چابکی قبل از اجرای فعالیت ورزشی مورد سنجش قرار گرفت. پروتکل تحقیق به این صورت بود که آزمودنی ها بر روی تردمیل و با 80درصدvo2max به مدت 30دقیقه شروع به دویدن کرده تا به حد واماندگی برسند.در حین آزمون حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان قلب بیشینه ثبت می شد. پس از آن، مسافت طی شده ثبت و از آزمودنی ها،بلافاصله خون گیری دوم انجام گرفته و سریعاً به آزمایشگاه منتقل شدند.میزان آب بدن و فاکتورهای عملکردی به عنوان پس آزمون مجددا تکرارشدند. جهت بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته تحقیق از آزمون t همبسته استفاده شد. معنی دار بودن اثر تمرین در صورتی پذیرفته می شد که 05/0p? باشد. نتایج: فعالیت ورزشی مورد استفاده در تحقیق، باعث افزایش معنادار در فاکتورهای هماتوکریت و تعداد گلبول های قرمز خون و نیز کاهش معنی دار در وزن بدن دختران ورزشکار گردید. نتایج آزمون t تغییر معناداری را در میزان سدیم و پتاسیم پلاسمای آزمودنی های تحقیق گزارش نکرد. همچنین نتایج پژوهش بیانگر تخریب معنادار سرعت و چابکی و نیز بهبود معنادار زمان واکنش ساده در آزمودنی های تحقیق بود. همچنین تغییر معناداری در فاکتورهای توان بی هوازی و نیز زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار مورد استفاده در تحقیق مشاهده نشد.