چکیده هدف: عوامل درمانی متنوعی جهت درمان کوفتگی عضلانی تاخیری و دیگر دردهای اسکلتی-عضلانی وجود دارد، اما شواهد کمی دال بر کارآمدی این مدالیته های کاربردی وجود دارد. در این مطالعه ما تغییرات در درد ادراک شده، دامنه های حرکتی اکستنشن و پرونیشن مفصل آرنج، آستانه درد فشاری و کاهش قدرت در آزمودنی هایی که کوفتگی عضلانی تاخیری در گروه عضلات خم کننده آرنج خود تجربه کرده اند و با یکی از روش های تحریک جلدی الکتریکی اعصاب، ویبریشن، ترکیب تحریک جلدی الکتریکی اعصاب و ویبریشن مورد درمان قرار گرفته اند را، مقایسه می کنیم. همچنین اثرات ترکیب کشش ایستا با این روش ها نیز، بر روی عوامل نامبرده شده بررسی می گردد. روش ها: 40 زن غیرورزشکار سالم (سن=3±26.85 سال) به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه ویبریشن (تعداد=10)، تحریک جلدی الکتریکی اعصاب (تعداد=10)، ترکیب تحریک جلدی الکتریکی اعصاب و ویبریشن (تعداد=10) و کنترل (تعداد=10) قرار داده شدند. از یک ویبراتور، جهت اعمال ویبریشن با فرکانس 50 هرتز، بر روی عضله دوسربازوئی دست غیر برتر آزمودنی ها، به مدت یک دقیقه، در گروه های ویبریشن و ترکیب تحریک جلدی الکتریکی اعصاب و ویبریشن استفاده گردید. سپس کوفتگی عضلانی تاخیری، در گروه عضلات خم کننده آرنج دست غیر برتر افراد، با انجام انقباضات برون گرای مکرر ایجاد شد. 24 ساعت بعد از انقباضات، تحریک جلدی الکتریکی اعصاب ( با فرکانس های داخلی و خارجی به ترتیب 70 و 2 هرتز )، به مدت 30 دقیقه، روی گروه عضلات خم کننده آرنج اعمال گردید. 48 ساعت بعد از تمرینات، در هر چهار گروه، کشش ایستا بر روی عضله دوسربازوئی به کار برده شد. اندازه گیری ها قبل و بلافاصله بعد از انجام تمرینات و همچنین 24 و 48 ساعت بعد از انجام تمرینات ( قبل و بعد از اعمال تحریک جلدی الکتریکی اعصاب و کشش ایستا ) گرفته شد. نتایج: تجزیه و تحلیل آماری نتایج به دست آمده، کاهش قابل ملاحظه در درد ادراک شده در گروه های ویبریشن، تحریک جلدی الکتریکی اعصاب و ترکیب تحریک جلدی الکتریکی اعصاب و ویبریشن، نشان داد ( به ترتیب 0.024=p، 0.017=p و 0.003=p ). کشش ایستا نیز درد ادراک شده را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد ( 0.002=p ). درمان ترکیبی ویبریشن و تحریک جلدی الکتریکی اعصاب، باعث افرایش دامنه حرکتی اکستنشن مفصل آرنج گردید ( 0.019=p ). به دنبال درمان با تحریک جلدی الکتریکی اعصاب، قدرت عضله به میزان قابل ملاحظه ای افزایش یافت ( 0.012=p ). کشش ایستا باعث تغییر در تمام متغیرهای وابسته گردید، که این تغییرات از لحاظ آماری معنادار بودند ( 0.05>p ). بحث: نتایج این مطالعه نشان داد که کشش ایستا بهترین روش موثر در کاهش عوارض ناشی از کوفتگی عضلانی تاخیری می باشد. واژه های کلیدی: ویبریشن، تحریک جلدی الکتریکی اعصاب، تمرینات کششی، کوفتگی عضلانی تاخیری