در مطالعه حاضر، توانایی چسبندگی باکتری لاکتوکوکوس گارویه به بافت آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد ارزیابی قرار گرفت. هدف نهایی از این مطالعه بررسی واکنش متقابل میان باکتری لاکتوکوکوس گارویه و بافت آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان در مرحله عفونت بوده است. همچنین به منظور بررسی تاثیر دما و کیفیت آب (حضور نیترات و آمونیاک) بر توان چسبیدن باکتری به بافت آبشش آزمون هایی انجام شد. بدین منظور مدلی آزمایشگاهی (مدل تزریق شریان آبشش) جهت ایجاد عفونت مورد استفاده قرار گرفت. این مدل آزمایشگاهی در مقایسه با دیگر روش های آزمایشگاهی و غیر آزمایشگاهی دارای مزیت های قابل توجهی است. نتایج باکتری شناسی و آسیب شناسی نشان داد که باکتری توانایی چسبندگی به بافت آبشش را داشته و آبشش می تواند به عنوان راه ورود باکتری به بدن ماهی باشد. همچنین مشاهده گردید که چسبندگی لاکتوکوکوس گارویه تحت تاثیر فاکتورهای متعددی است. این توانایی چسبندگی با قرار دادن کمان های آبششی در آب محتوی آمونیاک و نیترات و نیز با درجه حرارت بالا مورد مطالعه قرار گرفت. در پایان مشخص شد که تمام این عوامل محیطی باعث افزایش توانایی چسبندگی باکتری می شوند.