در این پژوهش، وضعیت آسایش و تطابق معماری قدیم و جدید با عناصر اقلیمی در استان ایلام، با روش کارل ماهونی مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، دو ایستگاه در استان ایلام، شامل ایستگاه ایلام به عنوان نماینده ی اقلیم سردسیری و ایستگاه دهلران به عنوان نماینده ی اقلیم گرمسیری انتخاب و آمار و اطلاعات اقلیمی ایستگاه ایلام طی یک دوره ی 24 ساله (1388-1365) و ایستگاه دهلران طی یک دوره ی 17ساله (1388-1372) جمع آوری گردید. سپس با استفاده از روش کارل ماهونی، او? وضعیت آسایش در ایستگاه های مورد مطالعه بررسی شد؛ ثانیاً نحوه ی تطابق معماری قدیم و جدید با اقلیم منطقه مشخص گردید. نتایج مطالعات نشان می دهد که ایستگاه ایلام حدود 92روز ازسال طی ماه های اردیبهشت، خرداد و مهر و 123شب از سال طی ماه های خرداد، تیر، شهریور و مهر، دارای آسایش حرارتی می باشد. در حالی که ایستگاه دهلران حدود 61 روز از سال، طی ماه های فروردین وآبان و 91 شب از سال، طی ماه های اردیبهشت، مهر و آبان، دارای آسایش حرارتی می-باشد. بنابراین ایستگاه ایلام دارای آسایش حرارتی بیشتری نسبت به ایستگاه دهلران است. همچنین با استفاده از روش کارل ماهونی و با توجه به اقلیم ایستگاه های مورد مطالعه، از این روش 8 پیشنهاد معماری درباره ی ایستگاه ها به دست آمد. سپس عکس هایی از ساختمان های قدیمی و جدید در ایستگاه های مورد مطالعه، تهیه شد. سرانجام عکس های گرفته شده با پیشنهادهای به دست آمده از روش ماهونی تطبیق داده شد و بعد از تطابق مشخص گردید که معماری قدیم بیش از معماری جدید، با اقلیم استان سازگار است.