آلیاژ آلومینیوم 6082 از جمله آلیاژهای با استحکام متوسط آلومینیوم است که پاسخ مناسبی به عملیات پیرسختی می دهد. در این تحقیق تأثیر انجام کار مکانیکی در مراحل مختلف عملیات پیرسختی بر خوا ص مکانیکی آلیاژ آلومینیوم 6082 بررسی شده است. به طور کلی، انجام نورد قبل از عملیات محلول سازی به علت ریز کردن دانه بندی باعث افزایش نسبی استحکام شده و نورد پیش از پیرسازی به دلیل غیر همگن کردن رسوب گذاری و کاهش پراکندگی رسوبات منجر به کاهش استحکام می شود. این کاهش استحکام در نمونه هایی که به مقدار کم و یا به مقدار زیاد نورد شده بودند کمتر از نمونه های نورد شده با کرنش متوسط بود. نمونه ای که پیش از پیرسازی تنها 20% نورد شده بود نه تنها کاهش چندانی در سختی نشان نداد، بلکه افزایش مناسبی نیز در درصد ازدیاد طول یکنواخت نسبت به نمونه پیرسخت شده به روش معمول داشت که این پدیده به توزیع دواندازه ای رسوبات در زمینه نسبت داده شد. همچنین نقش نورد پیش از محلول سازی بر افزایش چکش خواری موثر ارزیابی شد. به طوری که بیشترین افزایش چکش خواری در نمونه ای که پیش از محلول سازی 70% و پیش از پیرسازی 20% نورد شده بود مشاهده شد. تأثیر عملیات ecap بر آلومینیوم 6082 مطابق انتظار افزایش زیاد استحکام و کاهش شدید چکش خواری بود. با پیرسازی نمونه های ecap شده در دمای پایین (?c 100) استحکام و چکش خواری آلیاژ به طور همزمان افزایش پیدا کرد که علت آن کوتاه شدن فاصله تجمع نابجایی ها و به تأخیر افتادن شکست تشخیص داده شد.