چکیده در این پژوهش رابطه بین اعتماد به نفس و رفتار تقلب بررسی شده است. تقلب در امتحانات و تکالیف کتبی یکی از مشکلات شایع محیط های آموزشی است که به طور چشمگیری در همه جوامع دیده می شود و به قدری شایع شده که از آن به عنوان اپیدمی یاد می کنند. طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. تعداد 120 نفر از دانش آموزان پسر و دختر اول دبیرستان شهرستان بوئین زهرا به روش خوشه ای انتخاب شدند. پس از اجرای آزمون عزت نفس کوپر اسمیت، 60 نفر از هر جنس در سه گروه اعتماد به نفس پایین، متوسط و بالا (هر گروه 20 نفر) جای گرفتند. این افراد به طور تصادفی به گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. سپس، آزمون علمی مطالعات اجتماعی به منظور برآورد نمره تقلب پیش آزمون اجراشد. به گروه آزمایش طی 24 جلسه (در 2 ماه طی جلسات 1.5 ساعته) راه های افزایش اعتماد به نفس آموزش داده شد. مرحله دوم آزمون علمی به منظور برآورد نمره تقلب پس آزمون اجرا شد. داده های به دست آمده از طریق تحلیل کو واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین اعتماد به نفس و جنسیت دانش آموزان تفاوت معناداری وجود ندارد. در دانش آموزان دختر با افزایش اعتماد به نفس، میزان تقلب کاسته شد. در دانش آموزان پسر،فقط در گروه اعتماد به نفس پایین با افزایش اعتماد به نفس از میزان تقلب آن ها کاسته شد ولی در دو گروه دیگر (اعتماد به نفس متوسط و بالا) افزایش اعتماد به نفس در کاهش تقلب موثر نبود. بدون در نظر گرفتن سطوح اعتماد به نفس، میزان تقلب پسران به طور معناداری بیشتر از دختران بود. در سه سطح اعتماد به نفس فقط در سطح متوسط اعتماد به نفس جنسیت در اقدام به تقلب تاثیر داشت. در هردو جنس، میزان همنوایی اطلاعاتی دانش آموزان دارای سطح پایین اعتماد به نفس به طور معناداری بیش از دو سطح دیگرِ اعتماد به نفس بود. در نتیجه گیری از این پژوهش می توان گفت: اگر دانش آموزان به سطح قابل قبولی از اعتماد به نفس برسند (اعتماد به نفس نسبتاً بالای واقعی نه کاذب)، از میزان تقلب آنان کاسته می شود، به جواب های خود اعتماد می کنند و کمتر همنوایی می کنند. کلیدواژه ها : اعتماد به نفس، تقلب، همنوایی اطلاعاتی.