در این مطالعه اثر پرهیز غذایی (به عنوان مدلی از بی اشتهایی) بر بعضی فاکتورهای بیوشیمیایی کبد، سرم و علائم حیاتی در گاوها مورد بررسی قرار گرفت. پنج گاو دورگ، خشک و غیرآبستن 8 روز پرهیز غذایی داده شدند. نمونه های کبدی قبل از پرهیز غذایی (روز اول) و 8 روز بعد از پرهیز غذایی با استفاده از روش بیوپسی با هدایت اولتراسوند و 20 میلی لیتر خون به صورت روزانه در مدت پرهیز غذایی از ورید وداج اخذ گردید. 8 روز پرهیز غذایی تعداد تنفس را 52 درصد و تعداد ضربان قلب را 5/12 درصد کاهش داد و هیچ اختلاف معنی داری در درجه حرارت مشاهده نشد. غلظت تری گلیسرید، لیپید تام، گلیکوژن، فسفولیپید و پروتئین تام در روز اول پرهیز غذایی (قبل از پرهیز غذایی) با میزان آن ها در پایان پرهیز غذایی با هم مقایسه شد. در مدت پرهیز غذایی مقدار تری گلیسرید کبدی به طور قابل توجهی افزایش (p=0.046) و مقدار گلیکوژن به میزان قابل توجهی (p=0.007) در روز هشتم کاهش یافت. هیچ اختلاف معنی داری در مقدار فسفولیپید کبد (p=0.83) و لیپید تام (p=0.29) و پروتئین تام (p=0.23) در روز های اول و هشتم مشاهده نشد و غلظت (میلی مول/لیتر) اسید های چرب غیراستریفیه و بتاهیدروکسی بوتیریک اسید سرم به طور قابل توجهی (p=0.008) (p<0.001) در پایان پرهیز غذایی افزایش یافت. هیچ اختلاف معنی داری در غلظت (میلی گرم/دسی لیتر) تری گلیسرید (p=0.057)، کلسترول تام (p=0.93)، گلوکز (p=0.108)،لیپید تام (p=0.027)، آپوپروتئین a1(p=0.76) و آپوپروتئین b (p=0.92) سرمی در پایان پرهیز غذایی در مقایسه با قبل از آن مشاهده نشد.نتایج این مطالعه نشان داد که پرهیز غذایی مشابه با بی اشتهایی (به عنوان نتیجه ای از بیماری) کتونمیا و جا به جایی چربی از بافت چربی را در پاسخ به تعادل منفی انرژی باعث می شود

با توجه به اهمیت کنه ها در ایجاد و انتقال بیماری و همچنین بر اساس گزارشات متعددی که در مقاومت کنه ها در برابر داروها وجود دارد، مطالعه حاضر برای ارزیابی اثر برخی از داروهای رایج در دامپزشکی بر روی لاروهای کنه هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم انجام شد. بدین منظور در دو روش آزمایش پاکتی لاروها (lpt) و آزمایش غوطه وری لاروها (lit) اثر چهار نوع سم پروپتامفوس، فلومترین و سیپرمترین (از دو شرکت) بر روی لارو کنه های جمع آوری شده از استان خوزستان ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد که بیشترین مقاومت به داروی پروپتامفوس در روشlpt مربوط به کنه های منطقه حمیدیه و هویزه بوده است و کمترین مقاومت در منطقه باغملک می باشد. بیشترین حساسیت کنه ها به سموم در روش lpt مربوط به داروی فلومترین بوده است. در حالیکه در روش lit بیشترین مقاومت مربوط به کنه های منطقه اهواز و کمترین آن مربوط به کنه های منطقه شادگان بوده است. همچنین در این روش نیز فلومترین موثرترین دارو بوده است. به نظر می رسد که میزان مقاومت کنه ها در برابر سموم به مکانیسم اثر سم، مدت مصرف سم و شرایط محیطی بستگی داشته باشد.