بنزیل تری بوتیل آمونیوم پریدات (bzbu3nio4)، به آسانی و با بازده بالا در آب خالص تهیه شد. بلورهای مناسب از این اکسید کننده بر اثر تبخیر آهسته ی محلول آن در استونیتریل و متانول حاصل شد. نتایج کریستالوگرافی یک سیستم تقارنی ارتورمبیک با گروه فضایی pna21 و 8=z را نشان داد. این اکسید کننده؛ کارآیی بالا با گزینش پذیری کامل در اکسایش ترکیبات آلی ( آلکن ها، هیدروکربن ها، سولفیدها و الکل ها) در حضور کاتالیزور mn(tpp)oac در مخلوط آب و اتانول به عنوان یک محیط سبز، نشان می دهد. کاتالیزور بدون کاهش قابل ملاحظه ای در فعالیت خود، دوباره مورد استفاده قرار گرفت. بازمانده ی اکسید کننده (bzbu3nio3) نیز، از مخلوط واکنش جدا شد. کارایی این سیستم اکسایشی به طور چشمگیری وابسته به اثرات الکترونی و فضایی لیگاندهای پورفیرینی و دهنده های نیتروژنی است. بر اساس شواهد بدست آمده دو نوع حدواسط شامل mnv=o و [(l)(por)mn-oio3] در این واکنش های اکسایش پیشنهاد شده است.

در این مطالعه، فعالیت کاتالیزوری کمپلکس سیس دی اکسو مولیبدن(vi) سالان در اکسایش آلکن ها در شرایط همگن و ناهمگن بررسی شده است. اکسایش همگن با استفاده از ترشیو بوتیل هیدروپرواکسید در دی کلرو اتان به خوبی در زمان های مطلوب پیش می رود، در حالیکه استفاده از آب اکسیژنه در اتانول که یک شرایط سبز را فراهم می سازد به زمان های واکنش طولانی تری نیاز دارد. سیستم اکسایش ترشیو بوتیل هیدروپراکسید در حضور کمپلکس مولیبدن سالان تعداد چرخه های کاتالیزوری چشم گیری در مقایسه با نوع سالن خود نشان می دهد. تثبیت کمپلکس مولیبدن بر بسترهای سیلیکا با ساختار توده ای و نانو، پایداری کاتالیزور را به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهد که این مطلب با بازیابی موثر کاتالیزور تایید می شود. شناسایی ساختاری نانوکاتالیزور بوسیله تکنیک های xrd، tem و آنالیز حرارتی انجام شد. تصاویر tem نانوذرت کروی با اندازه ای حدود nm 200 را نشان می دهد. اگرچه بر اساس نتایج tga و icp مقدار کاتالیزور کمتری بر بستر نانوسیلیکا قرار گرفته است اما فعالیت کاتالیزوری و امکان بازیابی بالاتری از آن نسبت به نوع تثبیت شده بر بستر سیلیکای توده ای مشاهده شد.