بررسی روش های هسته ای در آشکارسازی مین های زمینی از سال 1950 توسط کالمن و مولر در مرکز تحقیقات ارتش آمریکا آغاز شد. در سال های اخیر روش های مختلفی برای این منظور توسط محققان پیشنهاد شده است که از جمله آن ها می توان به طیف سنجی تشدید چهارقطبی هسته ای نیتروژن ، پراکندگی اشعه ایکس، گرمایش اشعه مادون قرمز از سطح خاک، استفاده از نوترون های پالسی و روش آگوستیک غیر خطی اشاره کرد. اما رایج ترین روش هایی که به طور تجربی و یا شبیه سازی با استفاده از کد های مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند دو روش گیراندازی و پراکندگی نوترون هستند و گاهی ترکیبی از این دو روش برای آشکارسازی مفید بوده است. در پروژه حاضر از روش گیراندازی نوترون حرارتی استفاده شده است. در روش اخیر نوترون های سریع تولید شده از چشمه نوترون تحت شرایطی به نوترون حرارتی تبدیل شده و در اثر واکنش با عناصر تی ان تی، اشعه گاما تولید می شود. فوتون mev 829/10 که در اثر گیراندازی نوترون حرارتی در نیتروژن موجود در تی ان تی به وجود می آید نشان دهنده وجود مین در زمین است. این فوتون توسط آشکارساز یدور سدیم آشکارسازی می شود. تنها پیک موثر بر فوتون mev 829/10، فوتون mev 607/10 حاصل از گیراندازی نوترون حرارتی در si است، به دلیل نزدیکی این دو پیک و هم پوشانی آن ها محاسبه دقیق سطح زیر منحنی مربوط به پیک 829/10 به آسانی انجام نمی شود. هدف از انجام این پروژه بررسی شرایط موثر بر شار فوتون نهایی و معرفی بهترین هندسه که منجر به افزایش شار فوتون mev 829/10 و کمتر کردن هم پوشانی می شود، است.