این تحقیق درنظر دارد که ابتدا ابعاد دستوری ولغوی نوشته های دانشجویان ایرانی زبان خارجه را مورد بررسی قرار دهد تا میزان پیشرفت آنها را درمهارت نوشتار ارزیابی کند؛ سپس به بررسی الگوی پیشرفت نگارشی آنها ازیک سال تحصیلی به سال تحصیلی دیگرمی پردازد. برای این منظور، 77 نفر(زن و مرد) از دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی دانشگاه سراسری کاشان، ایران، دراین تحقیق شرکت کردند. این دانشجویان درچهارمقطع تحصیلی متفاوت در دانشگاه مشغول به تحصیل بودند (سال اول ،دو م،سوم وچهارم ). این تحقیق به صورت مقطعی انجام گرفت . هریک از شرکت کنندگان یک متن انگلیسی درمورد موضوع معینی نوشتند وسپس نوشته های آنها از نظر دقت، سلامت ، پیچیدگی دستوری و پیچیدگی لغوی مورد بررسی قرارگرفت . نتایج به دست آمده ازاین بررسی طبق معیارهای مذکور، نشان دادند که تنها پیشرفت نگارشی چشمگیری دردقت نگارشی دانشجویان سال دوم نسبت به دقت نگارشی دانشجویان سال اول رخ داد و در دیگر ابعاد نوشتار دانشجویان ، پیشرفت چشمگیری از سال اول تا سال چهارم حاصل نشد.