برای مقایسه اثر ضد لیشمانیایی اسانس آرتمیزیا سیبری و پلارگونیوم روزئوم با داروی شیمیایی گلوکانتیم، غلظت های 2، 6/1، 4/1، 2/1، 8/0، 4/0، 2/0 و 1/0 درصد از هر دو اسانس و غلظت 8/33 درصد از داروی شیمیایی گلوکانتیم، به محیط کشت انگل لیشمانیا ماژور اضافه شد. این محیط کشت دارای 106×1 پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور در هر میلی لیتر بود. تعداد انگل های زنده پس از اضافه کردن اسانس ها و داروی شیمیایی در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به وسیله رنگ حیاتی تریپان بلو 10 درصد شمارش شد. این روند 4 بار انجام گردید. نتایج حاصل نشان داد که تعداد پروماستیگوت ها پس از اضافه کردن اسانس های گیاهی به میزان قابل توجهی کاهش یافت. میزان انگل های زنده در محیط کشتی که داروی شیمیایی اضافه شده بود، بسیار بیشتر از اسانس های گیاهی بود که نشان دهنده تاثیر کمتر این دارو بود و هم چنین در گروه شاهد نیز در ابتدا به علت وجود مواد مغذی در محیط کشت، تعداد انگل ها افزایش یافت ولی در زمان 72 ساعت به علت وجود رقابت غذایی، از تعداد انگل ها کاسته شد. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که با وجود افزایش مقاومت انگل لیشمانیا به داروهای شیمیایی می توان از اسانس های گیاهی نظیر گیاهان استفاده شده در این مطالعه، به عنوان درمان جایگزین برای از بین بردن لیشمانیوز استفاده نمود

هدف این مطالعه، تعیین شیوع آلودگی با انگل های روده ای در مراکز عرضه سبزیجات مصرفی در منطقه شهرکرد، طی فصول مختلف سال و کارآیی روش های متفاوت شستشو، در حذف انگل ها است. در مجموع 304 نمونه سبزی شامل جعفری، نعناع، پیازچه، ریحان، گشنیز، شوید، تره، تره شاهی، ترخون، تربچه و خرفه از بازار سبزیجات خریداری شد. هر نمونه به سه گروه تقسیم شد. یک گروه به عنوان نمونه نشسته استفاده شد و گروه های دوم و سوم با روش های سنتی و شستشوی استاندارد، شسته شدند. نتایج حاصله نشان داد: 6/32% از نمونه های نشسته، آلوده به انگل های روده ای بودند، اما تنها 3/1% از نمونه هایی که به طریق سنتی شسته شده بودند، آلوده بودند و هیچ یک از نمونه های شسته شده به روش استاندارد، آلوده به انگل نبودند. انگل هایی که در نمونه های سبزی نشسته، شناسایی شدند شامل آسکاریس لومبریکوئیدس (ascaris lumbricoides) (1/14%)، تنیا (taenia) و گونه های اکینوکوکوس (echinococcus spp.) (2/9%)، توکسوکارا (toxocara) (3/3%)، گونه تریکواسترانژیلوس (trichostrongylus) (3/4%)، انتامبا کلی (entamoeba coli) (2/9 %) و ژیاردیا لامبلیا (giardia lamblia) (2/8%) بودند. میزان آلودگی انگلی در فصول مختلف سال به شرح زیر بود: 55% در بهار، 5/45% در تابستان، 9/14% در پاییز و 3/12% در زمستان. نتایج، نقش برجسته سبزیجات خام نشسته را در انتقال انگل های روده ای به انسان نشان می دهد و همچنین بر استفاده از روش شستشوی استاندارد (شستشو و ضد عفونی) قبل از مصرف سبزیجات به جای روش سنتی (شستشوی سریع بدون مواد ضد عفونی کننده) تاکید می کند.