نتایج نشان داد که درجه تحقق هیچیک از ابعاد سازمان یادگیرنده در فدراسیون های ورزشی در حد مطلوبی نمی باشد و وضعیت یادگیری در سطح ضعیفی است و همچنین ارتباط مثبت و معنا داری بین فن آوری اطلاعات و درجه تحقق یادگیری مداوم ( 0= p، 323/0r=)، گفت و شنود (0= p، 317/0r= )، یادگیری تیمی (0= p، 309/0r=)، سیستم های ادغام شده (0= p، 463/0r=)، توانمند سازی (0= p، 392/0r=)، پیوند با سیستم (0= p، 429/0r=) و رهبری راهبردی (0= p، 457/0r=) در فدراسیونهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط خلاقیت با اثربخشی مدیران فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران است. روش تحقیق، توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش را 120 نفر از مدیران فدراسیون های ورزشی کشور تشکیل داد. نمونه آماری تحقیق طبق جدول مورگان 92 نفر می باشد.ابزار اندازه گیری پژوهش شامل، پرسشنامه خلاقیت رندسیپ با 50 سوال و نیز پرسشنامه اثربخشی با 20 سوال می باشد. از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات خام و ترسیم جداول و نمودار استفاده شد و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون با سطح معنی داری 5% جهت آزمون فرضیه ها وتحلیل رگرسیون تک متغیره برای پیش بینی اثر خلاقیت بر اثربخشی مدیران فدراسیون های ورزشی استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که، بین خلاقیت و اثربخشی مدیران فدراسیون های ورزشی کشور رابطه معنی دار وجود دارد.

چکیده اوقات فراغت را می توان مهمترین و دلپذیرترین اوقات بشر دانست، به طوری که می توانیم این اوقات را با فعالیت های بدنی بخصوص برای نوجوانان و جوانان پرکنیم تا اوقاتی پربارتر داشته باشیم. هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین نحوه گذران اوقات فراغت با آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در پسران 15 تا 17 سال بود. جامعه آماری این پژوهش 3156 نفر از پسران 15 تا 17 سال شهرستان دلفان است که از این میان 194 نفر به شیوه تصادفی خوشه ای به روش شارپ کوکران به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل آزمون های آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت که شامل ترکیب بدن، انعطاف پذیری، قدرت و استقامت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی و پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی محتوایی آن توسط متخصصان تایید گردید و ضریب پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آزمون- آزمون مجدد، 95/0 به دست آمد. پس از جمع آوری اطلاعات، با استفاده از ضریب همبستگی کلی رشته ای برای رابطه متغیرها، آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای همگنی دادها، تحلیل واریانس یک راهه(anova ) برای تفاوت بین متغیرها و آزمون تعقیبی توکی برای تفاوت بین گروهی به تجزیه و تحلیل نتایج پرداخته شد. نتایج نشان داد که: بین زمان گذران اوقات فراغت با سطح آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت پسران رابطه معناداری وجود دارد(05/0 p? ). بین آمادگی جسمانی با نحوه گذران اوقات فراغت تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 p? ). ولی بین رشته ورزشی، مکان و مدت گذران اوقات فراغت با آمادگی جسمانی از نظر آماری رابطه معناداری به دست نیامد، همچنین بین مکان و مدت گذران اوقات فراغت با آمادگی جسمانی تفاوت معناداری به دست نیامد. با توجه به نتایج، مکان، مدت و نوع رشته ورزشی در اوقات فراغت در بهبود سطح آمادگی جسمانی تفاوت چندانی ندارد. که این امر با برنامه ریزی درست و علمی در زمینه بهینه کردن زمان، امکانات و تجهیزات ورزشی و همچنین به کار گیری مربی متخصص قابل دست یابی می باشد.